Działania prognostyczne w polityce zagranicznej (metodologia i implementacja)

• Autorzy: Jarosław Bratkiewicz
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Zdaniem autora, fundamentalne znaczenie w prognostyce dotyczącej polityki zagranicznej ma założenie ciągłości i powtarzalności. Zdaje on sobie sprawę, że mnogość zachodzących wydarzeń i zjawisk przemawiałaby za ich nieprzewidywalnością, skoro trudno w polu pogmatwanych sprzężeń kauzalnych zachodzących między nimi jasno wskazać proste relacje „przyczyna-skutek". Okazuje się jednak, że w tym natłoku zmiennych wyodrębnić można, na określonym poziomie ogólności, pewne zjawiska (względnie) ciągłe. Taki charakter ma przede wszystkim sama historia. Autor przekonuje, że można również wyodrębnić kategorie - jak „społeczeństwo", „państwo", „system polityczny" - mające, jako powszechniki, charakter inwariantny, ciągły. Według autora istotna dla przyjmowania metodologicznych podstaw prognozowania jest konstatacja określonej powtarzalności zjawisk, ciągłości w powtarzalności.

Słowa kluczowe

PL

Metody prognozowania; Prognostyka; Teoria prognozy; Polityka zagraniczna

EN

Forecasting methods; Forecaster; Forecast theory; Foreign policy

• Czasopismo: Sprawy Międzynarodowe
• Rocznik: 2007
• Numer: nr 4
• Strony: 176--200

Twórcy

autor

Jarosław Bratkiewicz

Bibliografia

• T. Bodio, A. Chodubski, Politologia jako futurologia, [w:] B. Kaczmarek (red.). Metafory polityki, Warszawa 2003, t. 2, s. 346.
• F. Braudel, Gramatyka cywilizacji. Warszawa 2006, s. 58. 67.
• Z. Brzeziński, Wielka szachownica. Warszawa 1999, s. 30 i nast.
• F. Chernoff, The Power of International Theory. Reforging the Link to Foreign Policy-Making through Scientific Enquiry. London-New York 2005. s. 6, 19.
• J.A.N. Condorcet, Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego przez dzieje. Warszawa 1957, s. 5.
• T. Czesnokowa, T. Czerkiesowa, Rossija - delete? 2030 god: globalnaja schwatka cywilizacyj. Moskwa 2007, s. 255-266. 269-270.
• J. Frei. D. Ruloff, Handbook for Foreign Policy Analysis, Dordrecht-Boston-London 1989, s. 166. 173-174.
• J.L. Gaddis, International Relations Theory and the End of the Cold War, "International Security" 1992-1993, nr 17, s. 18 i nast.
• A. Gerschenkron, Continuity in History and Other Essays. Cambridge, Mass., 1968, s. 25. 28.
• J.C. Glenn, T.J. Gordon, 2005 State of the Future. Washington, 2005. s. 83-84.
• N. Gnesotto, G. Grevi, The New Global Puzzle. What World for the EU in 2025? Paris 2006, s. 206.
• L. Gumilow, Od Rusi do Rosji. Szkice z historii etnicznej. Warszawa 1996. s. 11 i nast.
• R.E. Harkavy, Images of the Corning International System, "Orbis" 1997, nr 4, s. 570 i nast.
• S. Huntington, Zderzenie cywilizacji i nowy kształt ładu światowego. Warszawa 1997. s. 45-46.
• R.L. Hutchings (red.) Mapping the Global Future. Report of the National Intelligence Councils 2020 Project, Pittsburgh 2004. s. 61.
• M.W. Iljin, Wołny pamiati versus sjużety razwitija, "Polis" 2002, nr 4. s. 33-35.
• T. Klementewicz, Mądry politolog po szkodzie polityka. O praktycznej funkcji nauki o polityce. "Studia Politologiczne*' 1996, nr l, s. 171-172.
• T. Klementewicz, Spór o model metodologiczny nauki o polityce, Warszawa 1991, s. 133-136.
• H. Kissinger, Dyplomacja, Warszawa 1996. s. 884 i nast.
• L. Kołakowski, Główne nurty marksizmu. Warszawa 1989, t. 3, s. 868.
• I. Krawczenko, Doktrina S. Huntingtona: gipotiez iii żostkij alarm-prognoz? "Mirowaja Ekonomika i Mieżdunarodnyje Otnoszenija" 2006, nr 12. s. 106.
• M. Leonard, Divided World. The Struggle for Primacy in 2020, London 2007, s. 38.
• W.W. Łapkin, Cykfy, ritmy, wołny: problemy modielirowanija politiczeskogo razwitija, "Polis" 2002. nr 4. s. 26.
• W. Łapkin, Kondratiewskije cykfy i Rossija: prognoz rieform, "Polis" 1992, nr 4.
• T. Łoś-Nowak, Funkcja predykatywna nauki o stosunkach międzynarodowych. Wyzwania i zagrożenia, "Studia Polityczne", i993, nr 1-4, s. 150.
• A. Panarin, Globalnoje politiczeskoje prognoz irowanije, Moskwa 2002, s. 72-73.
• J. Potulski, Teoria chaosu a funkcja predykatywna nauki o polityce, "Cywilizacja i Polityka" 2006, nr 4. s. 110.
• J.L. Ray, B. Russet, The Future as Arbiter of Theoretical Controversies: Predictions, Explanations and the End of the Cold War, "British Journal of Political Science'' 1996. nr 4. s. 451-453,466.
• W.W. Rostow, The Stages of Economic Growth. A Non-Communist Manifesto, Cambridge 1960.
• G. Sitnianski, Cykfy politiczeskoj istorii: princip nalożenija i dopolnienija, "Polis", 2002. nr 4, s. 46-47.
• O. Spengler, Historia, kultura, polityka. Warszawa 1990. s. 8.
• R. Stemplowski, Wprowadzenie do analizy polityki zagranicznej, Warszawa 2006, s. 220.
• J. Topolski, Metodologia historii. Warszawa 1984. s. 395-399.