Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Programowanie celowe (PC) należy do metod analizy wielokryterialnych problemów decyzyjnych. Opiera się na koncepcji Simona osiągania satysfakcji. Idea PC polega na ustanowieniu poziomów aspiracji dla wszystkich funkcji oceny (kryteriów) i wyborze rozwiązania, które jest najbliższe (w sensie przyjętej miary odległości) założonym poziomom realizacji celów. Zgodnie z założeniami klasycznego modelu PC, każdemu celowi (atrybutowi) decydent przypisuje a priori określoną jedną wartość poziomu aspiracji; ponadto, przyjmuje się, że dowolna różnica między osiągniętą a pożądaną wartością celu jest dla niego tak samo istotna. W pracy „Modelowanie preferencji w programowaniu celowym” (K. Krupińska) pokazano, na podstawie studiów literatury przedmiotu, jak uchylenie tych założeń zwiększa elastyczność modelu PC w zakresie pełniejszego odzwierciedlenia preferencji decydenta. (abstrakt oryginalny)
Rocznik
Strony
305--318
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Akademia Ekonomiczna we Wrocławiu
Bibliografia
- 1. Brans J.P., Vincke Ph. (1985). A Preference Ranking Organisation Method (The PROMETHEE Method for Multiple Criteria Decision-Making). Management Science, 31,6, 647-656.
- 2. Can E.K., Houck M.H. (1984). Real-time Reservoir Operations by Goal Programming. Journal Water Resources Planning & Management, 110, 297-309.
- 3. Charnes A., Collomb B. (1972). Optimal Economic Stabilization Policy: Linear Goal-interval Programming Models. Socio-Economic Planning Sciences, 6, 431-435.
- 4. Charnes A., Cooper W.W. (1961) Management Models and Industrial Applications of Linear Programming. John Wiley, New York.
- 5. Flavell R.B. (1976). A New Goal Programming Formulation. Omega, 4, 6, 731-732.
- 6. Galas Z., Nykowski I., Żółkiewski Z. (1987). Programowanie wielokryterialne. PWE, Warszawa.
- 7. Ignizio J.P. (1976). Goal Programming and Extensions. Lexington Books, Massachusetts.
- 8. Ijiri Y. (1965). Management Goals and Accounting for Control. North--Holland Publishing Company, Amsterdam.
- 9. Jones D.F., Tamiz M. (1995). Expanding the Flexibility of Goal Programming via Preference Modelling Techniques. Omega, 23, l, 41-48.
- 10. Konarzewska-Gubała E. (1980). Programowanie przy wielorakości celów. PWN, Warszawa.
- 11. Krawczyk S. (1980). Matematyczna analiza sytuacji decyzyjnych. PWE, Warszawa.
- 12. Krupińska K. (2003). Zalety i wady modelu programowania celowego. Ekonometria 11. Prace Naukowe. Akademia Ekonomiczna, Wrocław 981, 149-172.
- 13. Kvanli A.H. (1980). Financial Planning Using Goal Programming. Omega, 8,2,207-218.
- 14. Martel J.M., Aouni B. (1990). Incorporating the Decision-maker's Preferences in the Goal-programming Model. Journal of the Operational Research Society, 41, 12, 1121-1132.
- 15. Ogryczak W. (1997). Wielokryterialna optymalizacja liniowa i dyskretna. Modele preferencji i zastosowania do wspomagania decyzji. Uniwersytet Warszawski, Warszawa.
- 16. Romero C. (1984). A Note: Effects of Five Sided Penalty Functions in Goal Programming. Omega, 12, 4, 333.
- 17. Simon H.A. (1955). Models of Man. John Wiley, New York.
- 18. Steuer R.E. (1986). Multiple Criteria Optimization: Theory, Computation and Application. John Wiley & Sons, New York.
- 19. Tamiz M., Jones D.F. (1995). Algorithmic Improvements to the Method of Martel and Aouni. Journal of the Operational Research Society, 46, 254-257.
- 20. White D.J. (1990). A Bibliography on the Applications of Mathematical Programming Multiple-objective Methods. Journal of Operational Research Society, 41,669-691.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171191469