Promocja ilościowa jako gra strategiczna

• Autorzy: Sławomir Kalinowski
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Praktyka procesów wymiany wskazuje, że promocja ilościowa jest jednostronnym aktem woli sprzedawcy, a konsument może jedynie przyjąć ofertę lub nie. W tym artykule będzie ona potraktowana jako gra strategiczna w dwóch postaciach. Po pierwsze, jako gra niekooperacyjna o sumie różnej od zera, w której podmioty wybierają wielkości zmiennych strategicznych niezależnie od siebie (nie wiedzą, co wybierze druga strona). Zmienną strategiczną konsumenta jest wielkość zakupu dobra X, a sprzedawca wybiera rozmiary darmowego dodatku a. Drugą wersją jest gra kooperacyjna, w której strony uzgadniają wspólnie parę wielkości zmiennych strategicznych. Konsument jest zainteresowany jak najmniejszym poziomem progowego X i jak największym a, sprzedawca odwrotnie. Jest to jedna z wielu sytuacji negocjacyjnych w gospodarce. Celem artykułu jest sprawdzenie, czy wymieniona sytuacja negocjacyjna stanowi grę kooperacyjną, w której mogą znaleźć zastosowanie alternatywne propozycje porozumień. Te propozycje to schemat arbitrażowy Nasha [1953] i rozwiązanie egalitarne. Dodatkowo analizie zostaną poddane różnice między wskazaniami analizowanych propozycji rozwiązań kooperacyjnych. Artykuł ma charakter interdyscyplinarny. Łączy bowiem problemy z zakresu marketingu, mikroekonomii z propozycjami, jakie niesie teoria gier. Treść artykułu mieści się w nurcie ekonomii normatywnej. (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Promocja; Wymiana handlowa; Gry kooperacyjne; Rodzaje negocjacji

EN

Promotion; Trade exchange; Cooperative game; Types of negotiations

• Czasopismo: Ekonomista
• Rocznik: 2011
• Numer: nr 5
• Strony: 733--746

Twórcy

autor

Sławomir Kalinowski

• Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

Bibliografia

• Blaug M., Teoria ekonomii; ujęcie retrospektywne, WN PWN, Warszawa 2000.
• Cobb C.W, Douglas P.H., The Theory of Production, "American Economic Review" 1928, t. 8, nr 1.
• Drabik E., Zastosowanie teorii gier w ekonomii i zarządzaniu, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2005.
• Durand D., Some Thoughts on Marginal Productivity with Special Reference to Professor Douglas, "Journal of Political Economy" 1937, t. 45, nr 6.
• Harsanyi J.C., Approaches to the Bargaining Problem Before and After the Theory of Games,"Econometrica" 1956, t. 24.
• Kalai E., Smorodinsky M., Other Solutions to Nash's Bargaining Problem, "Econometrica" 1975, t. 43.
• Luce R.D., Raiffa H., Gry i decyzje, PWN, Warszawa 1964.
• Nash J.F., The Bargaining Problem, "Econometrica" 1950, t. 18.
• Nash J.F, Non-Cooperative Games, "Annals of Mathematics" 1951, t. 54.
• Nash J.F., Two-Person Cooperative Games, "Econometrica" 1953, t. 21, nr 1.
• von Neumann J., Morgenstern O., Theory of Games and Economic Behavior, Princeton University Press, Princeton 1944.
• Rapoport A., Decision Theory and Decision Behavior, Kluwer Academic Publisher, Dordrecht 1989.
• Shubik M., Game Theory in the Social Sciences; Concepts and Solutions, The MIT Press, Cambridge Mass. 1995.
• Straffin P.D., Teoria gier, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2001.
• Thomson W, Cooperative Models of Bargaining, w: Handbook of Game Theory, t. 2, red. R. J. Aumann, S. Hart, North Holland, Amsterdam 1994.