Etyczne konteksty uzasadniania postulatu partycypacji społecznej

• Autorzy: Jan Franciszek Jacko

Warianty tytułu

Ethical Justifications of the Public Participation Principle

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

W artykule omówione zostały niektóre etyczne racje przemawiające za zasadą partycypacji społecznej w kontekście przykładowych metod uzasadniania w etyce, takich jak metoda legalistyczna, konsensualistyczna, utylitarystyczna, aksjologiczna, antropologiczna, aksjologiczno-antropologiczna (personalistyczna). Skoncentrowano się w nim na logicznej strukturze tych metod, niektórych ich założeniach i konsekwencjach praktycznych. (abstrakt oryginalny)

EN

This article discusses some ethical arguments in favour of public participation. It analyses logical structures of the arguments, their assumptions, practical consequences in management and logical limits. The article assumes that public participation is a fact and the principle of action. The fact of public participation consists in the voluntary participation of community members in managing its affairs. The principle of public participation requires the willingness to respect the will of members of a society in decisions concerning the community to which they belong. The article investigates ethical justifications of public participation understood as a principle of action. The analysis of the article shows that public participation is ethically justified when it has its basis in law (a legalistic argument), it is wanted by members of a society (a consensual argument), it is useful for the community - it minimises the risk of harmful social conflicts and abuses of power (a rule-utilitarian argument), it is consistent with human nature (an anthropological argument), it is a prerequisite for fair management of social issues (an axiological argument) and it is necessary for respecting human dignity (a personalistic argument). The article indicates some logical limits of the above arguments. As it shows beyond these limits the arguments can be abused in misinterpretation or manipulation, for example when one overlooks some relevant circumstances of participation or commits logical errors in reasoning. The use of the arguments discussed here requires a large number of logical assumptions and identification of a specific situation, which is usually very complex. Therefore, the above arguments require, in addition to extensive knowledge and skills of effective thinking, cognitive sensitivity to the specific circumstances that Aristotle called prudence, and especially - intellectual honesty, which he called "right reason" ("orthos logos"). (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Etyka; Etyka zarządzania; Partycypacja społeczna

EN

Ethics; Ethics of management; Social participation

• Czasopismo: Współczesne Zarządzanie
• Rocznik: 2010
• Numer: nr 2
• Strony: 36--44

Twórcy

autor

Jan Franciszek Jacko

• Uniwersytet Jagielloński w Krakowie

Bibliografia

• 1. Ajdukiewicz K., (2006), Język i poznanie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• 2. Arystoteles, (1953), Polityka, Zakład im. Ossolińskich, Wrocław.
• 3. Bryson J., Crosby B., (1992), Leadership for the common good: tackling public problems in a shared-power world, Jossey-Bass, San Francisco.
• 4. Buber M., (1992), Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych, PAX, Warszawa.
• 5. Darwall S. (ed.), (2003), Consequentialism, Blackwell, Oxford.
• 6. Frankena W.J., (1939), The naturalistic fallacy, "Mind", no. 48.
• 7. Griffin J., (1986), Well-being: its meaning, measurement and moral importance, Clarendon, Oxford.
• 8. Goodin R.E., (1995), Utilitarianism as a public philosophy, Cambridge University Press, Cambridge.
• 9. Hardin R., (1988), Ethics within the limits of reason, University of Chicago Press.
• 10. Healer P., (1997), Collaborative planning - shaping places in fragmented societies, London, Macmillan Press.
• 11. Hodgson D.H., (1967), Consequences of utilitarianism, Clarendon Press, Oxford.
• 12. Hume D., (2000), A treatise of human nature, D.F. Norton, M.J. Norton (ed.), Clarendon Press, Oxford.
• 13. Jacko J.F., (1999), Philosophical personalism, [w:] G. Kaspar (ed.), Kleines Philosophisches Wörterbuch, Internationale Akademie für Philosophie im Fürstentum Liechtenstein, Triesenberg/Vaduz.
• 14. Jacko J.F., (2006), Języki demokracji: o uzasadnianiu przez konsensus w etyce biznesu i etyce polityki, [w:] T. Goban-Klas (red.), Komunikacja marketingowa - kształtowanie społeczeństwa konsumpcyjnego?, Wyższa Szkoła Handlowa w Radomiu.
• 15. Kotarbiński T., (1986), Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk, PWN, Warszawa.
• 16. Levinas E., (1998), Całość i nieskończoność, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• 17. Lyons D., (1965), Forms and limits of utilitarianism, Clarendon Press, Oxford.
• 18. Moore G.E., (1903), Principia ethica, University Press, Cambridge.
• 19. Poletyło M., (1988), Uzasadnianie, [w:] M. Marciszewski (red.), Mała encyklopedia logiki, Ossolineum, Wrocław.
• 20. Prawelska-Skrzypek G. (red.), (1996), Partycypacja obywatelska w życiu społeczności lokalnej. Stan, bariery, rekomendacje, Wydawnictwo Fundacji Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji, Kraków.
• 21. Tischner T., (2003), O człowieku: wybór pism filozoficznych, Ossolineum, Wrocław.
• 22. Quinton A., (1973), Utilitarian ethics, St. Martin's Press, New York.
• 23. Reale G., (1996), Historia filozofii starożytnej, t. II, Lublin.
• 24. Selle K., (2005), Planen. Steuern. Entwickeln. Über den Beitrag öffentlicher Akteure zur Entwicklung von Stadt und Land, Dortmunder Vertrieb für Bau- Und Planungsliteratur, Dortmund.
• 25. Ziembiński Z., (1974), Logika praktyczna, PWN, Warszawa.