Zarządzanie kryzysowe w turystyce na poziomie lokalnym na przykładzie skażenia wody morskiej w Świnoujściu w sierpniu 2010 roku

• Autorzy: Adam Pawlicz

Warianty tytułu

Crisis management in tourism at the local level : the case of water pollution in Świnoujście, Poland in August 2010

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Turystyka stanowi znaczące źródło dochodu dla mieszkańców wielu regionów świata, a w państwach będących tzw. monokulturami turystycznymi turystyka generuje często więcej niż połowę PKB (WTTC, 2011). Kryzys, niezależnie od jego natężenia, natury i skutków może spowodować zmniejszenie się wielkości ruchu turystycznego, skutkujące utratą miejsc pracy oraz znaczącym pogorszeniem się warunków życia lokalnej społeczności. Ponieważ turyści, wybierając miejsce, w którym spędzą wakacje, nie zwracają uwagi na gospodarcze funkcje turystyki, bardzo istotne jest odpowiednie zarządzanie regionem turystycznym w celu przywrócenia infrastruktury turystycznej oraz kształtowania odpowiednich relacji z otoczeniem. W literaturze przyjmuje się, że głównym motywem podróży jest dostępność atrakcji turystycznych rozumianych jako miejsce lub transakcja, ale warunkiem koniecznym rozwoju turystyki jest zapewnienie bezpieczeństwa turystom. Obniżenie się poziomu bezpieczeństwa w lepszy sposób wyjaśnia gwałtowne spadki wielkości światowego ruchu turystycznego niż czynniki ekonomiczne (np. recesja). Według statystyk UN WTO [2010] roczna dynamika liczby przyjazdów turystycznych mierzona od 1950 r. była ujemna w latach 1982 (konflikt o Falklandy, stan wojenny w Polsce, konflikt izraelsko-libański), 2001 (wydarzenia z 11 września), 2003 (SARS) i 2009. Jedynie w roku 2009 spadek wielkości przyjazdów turystycznych mógł być wyjaśniony kryzysem ekonomicznym, podczas gdy w czasie kryzysów naftowych lat 70. i recesji końca lat 80. liczba przyjazdów rosła (faktem jest, że dynamika wzrostu była niższa niż w okresie prosperity). Należy ponadto założyć, że o ile w warunkach globalnego ruchu turystycznego jego wielkość jest zdecydowanie mniej wrażliwa na kryzysy (turyści wybierają regiony bardziej bezpieczne, ale nie rezygnują z wyjazdu), to w przypadku poszczególnych regionów turystycznych konsekwencje mogą być bardzo poważne, jak pokazują liczne badania. Niektórzy autorzy wskazują nawet na brak możliwości zapewnienia bezpieczeństwa jako główną przyczynę stosunkowo niskiego wzrostu wielkości ruchu turystycznego w Afryce. W artykule wskazano na teoretyczne podstawy zarządzania kryzysowego w sektorze turystycznym oraz zilustrowano te rozważania przypadkiem skażenia wody w Świnoujściu w środku sezonu turystycznego w 2010 r., które spowodowało straty lokalnej branży hotelarskiej. Rozważania teoretyczne nie dotyczą tzw. kryzysów ekonomicznych, tj. wpływu recesji gospodarczej na wielkość ruchu turystycznego. W pracy przyjęto hipotezę, że instytucje samorządu terytorialnego zajmujące się marketingiem terytorialnym miejscowości turystycznej mają znaczący wpływ na proces zarządzania kryzysowego. Opis studium przypadku oparto na analizie doniesień prasowych z okresu kryzysu (tj. pierwszej dekady sierpnia 2010 r.), na wywiadach bezpośrednich z kierownikami Wydziału Promocji oraz Centrum Zarządzania Kryzysowego w Urzędzie Miasta w Świnoujściu, z dziennikarzami prasy lokalnej ("Gazety Wyborczej" i "Kuriera Szczecińskiego") relacjonującymi badane zdarzenie oraz na wywiadach telefonicznych z kierownikiem OSiR "Wyspiarz", jednostki budżetowej UM Świnoujście zajmującej się zarządzaniem miejskim kąpieliskiem, a także z kierownikiem Powiatowego Inspektoratu Sanitarnego. (abstrakt oryginalny)

EN

Bearing in mind the steadily increasing number of crises affecting the tourism sector, it is essential to understand the nature of the crisis phenomenon. As tourism is very vulnerable to crises, which may easily destroy the years of efforts to create destination image, academicians, policy makers and entrepreneurs are required to possess the knowledge of management and limitation of such incidents. Following the intensification of the competition between tourism regions, this knowledge will become indispensable in securing a long-term competitive advantage. Although the processes of crisis management cannot be fully standardized due to diverse nature of the phenomenon, there are certain patterns that can be observed. These patterns can be applied to both full-scale crises that affect tourism region, its economy and neighbouring countries and smallscale crises that affect 'merely' the tourism industry. The paper defines crises before discussing the nature of crisis management and presents models of crisis management and the role of public authorities in the process. Presented models have been applied to the seawater pollution in Swinoujscie in 2010. Swinoujscie is a well-known Polish sea resort in the northwest Poland (near the German border). Water pollution resulted in 10-day beach closure, which meant a significant blow to tourism industry and tourism image of the upscale resort. The paper presents a response of the public authorities, cooperation problems between various public and private bodies and communication policy with both journalists and potential and actual tourist (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Zanieczyszczenie wód; Turystyka; Zarządzanie kryzysowe

EN

Water pollution; Tourism; Crisis management

• Czasopismo: Zeszyty Naukowe / Szkoła Główna Handlowa. Kolegium Gospodarki Światowej
• Rocznik: 2012
• Numer: nr 35
• Strony: 157--171

Twórcy

autor

Adam Pawlicz

• Uniwersytet Szczeciński

Bibliografia

• Beirman D. (2003), Restoring Tourism Destinations in Crisis. A strategic marketing approach, Allen&Unwin,
• Blue Flag (2011), http://www.blueflag.org/Menu/Criteria/Beaches.
• Laws, E., Prideaux B., Chon K. (2007), Crisis Management in Tourism: Challenges for Managers and Researchers. In Crisis Management in Tourism (pp. 1-12). Oxon: CABI.
• Mundt J. (2001), Einführung in den Tourismus. München: Oldenburger Verlag.
• Mundt J. (2004), Tourismuspolitik. München: R. Oldenburger Verlag.
• Online Etymology Dictionary (2011) http://www.etymonline.com/index.php?term=crisis
• Santana G. (2003), Crisis Management and Tourism: Beyond the Rhetoric. In: C. M. Hall, D.J. Timothy, & D.T. Duval (Eds.), Safety and Security in Tourism, The Haworth Hospitality Press, New York.
• UN WTO (2010), http://www.unwto.org
• Wang Y.-S. (2009), The impact of crisis events and macroeconomic activity on Taiwan's international inbound tourism demand, "Tourism Management" No. 30, p. 75-82.
• Weaver D.B., Lawton L.J. (2007), 'Just because it's gone doesn't mean it isn't there anymore': Planning for attraction residuality, "Tourism Management", p. 108-117.
• WTTC (2011), www.wttc.org