Ochrona środowiska w polityce administracyjnej

• Autorzy: Stanisław Wrzosek

Warianty tytułu

Environmental Protection at Administrative Policy

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Za punkt wyjścia przyjąłem w niniejszym artykule definicję M. Jełowickiego. Chciałbym zwrócić uwagę na szczególnie ważne w tej definicji stwierdzenie, iż nie można przekroczyć ram koncepcji wypracowanej na szczeblu centralnym. Każdy podmiot administrujący (niekoniecznie będący organem administracji rządowej) wybiera własną drogę do osiągnięcia celów, ale musi być przy tym realizowany program rozwoju państwa. Możemy postawić tezę, że polityka administracyjna jest odzwierciedleniem podziału kompetencji w strukturze organów administrujących. Kompetencja (obowiązek i uprawnienie do podejmowania określonych działań) jest nieodzownym elementem kształtowania założeń polityki administracyjnej. Tylko w ramach posiadanych kompetencji organ zarządzający może określać swoje cele działania oraz metody ich osiągania. Na kształtowanie polityki administracyjnej decydujący wpływ mają zatem przepisy o charakterze ustrojowym. Należy także postawić tezę, iż prawidłowa struktura aparatu terenowego ma decydujący wpływ na kształtowanie polityki administracyjnej. Od struktury organu terenowego zależy bowiem podział kompetencji w układzie wertykalnym (w horyzontalnym jest on uzależniony od podziału terytorialnego), sprawność działania oraz wpływ społeczności lokalnych na kształtowanie się tej polityki. Podobnie dzieje się w przypadku polityki ekologicznej, która stanowi część polityki administracyjnej. Należy przy tym zauważyć, że wydzielenie pewnych "części" z polityki administracyjnej jest umowne i w wysokim stopniu kontrowersyjne. Na przykład bardzo trudno jest oddzielić politykę ekologiczną od przestrzennej. Ich cele - zahamowanie degradacji środowiska przyrodniczego - są zbieżne, ale posługują się one różnymi metodami ich osiągnięcia. Przy kształtowaniu polityki administracyjnej ważne jest łączenie jej poszczególnych części. Istotną przeszkodę w tym zakresie stanowi resortowa struktura aparatu administracji państwowej. Przyjmijmy ją jako czynnik obiektywny, gdyż nie wypracowano, jak dotąd, lepszej metody podziału zadań. (fragment tekstu)

EN

Shaping of administrative policy and its implementation consists in skillful selection of optimum alternative action. In the case of local administrative unit the chosen alternative must pay respect to both: the local interest and the superior one, as well. Administrative policy consists of - the one established upon the base of society and the country political development - programs, assumptions and directions of administrative actions, as well as preferential and quantifying systems serving implementation of these tasks. Administrative policy is the reflection of competence range within the system of administrative officials. Competence-another words authorities and power for undertaking determined actions - is indispensable element of shaping the assumptions of administrative policy. It is only within the possessed competency that administrative official cam determine its tasks and the methods for their achievement, too. Therefore, the conclusive influence upon shaping of administrative policy, do have the regulations of polity character. Natural historians describe phenomena going on inside environment, and they register, occurring in it, caused by men, changes. Economists making use of achievements of natural sciences - aim to optimal economic model, as well at the global level as at the country or the local one. Prepared by them, the theoretical assumptions must be then used in practice by called into being subjects, that is by administrative officials. If we agree that one of the administration tasks is optimal - from the fulfilling of the present and future needs point of view - space management, then to the administrative policy tasks belongs determination of the conditions that should be paid respect to, at spatial management. One of those conditions is undoubtedly necessity of setting back the natural environment degradation. So that when planning, shaping and then implementing administrative policy at the central and local levels, the spatial policy cannot be separated from ecological policy, which, similarly to spatial policy, is a part of administrative policy and is tied to actions aiming setting back the natural environment degradation. Working out, within the outlines of administrative policy, the method for fastening tasks, these dealing with environmental protection, to those dealing with spatial management, needs presentation of special administrative-legal means towards the space users. Decisive role, at this extend, do play administrative-legal instruments, but still more important become instruments of civil-legal character. Administrative authorities should be free to choose them. Presently existing law system does not ensure unity of shaping and implementation of most efficient - from the general social point of view - ecological policy. The problem should find its image not only at the regulations dealing with environmental protection but in general policy regulations, too. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Polityka ekologiczna państwa; Polityka ekologiczna; Administracyjne instrumenty ochrony środowiska; Administracja publiczna; Organy administracji; Polityka przestrzenna

EN

State ecological policy; Ecological politics; Administrative instruments of environmental protection; Public administration; Administrative bodies; Spatial policy

• Czasopismo: Ekonomia i Środowisko
• Rocznik: 1992
• Numer: nr 2 (2)
• Strony: 69--79

Twórcy

autor

Stanisław Wrzosek

• Filia Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku

Bibliografia

• J. Boć, T. Kuta: Prawo administracyjne. Zagadnienia podstawowe, Warszawa 1984, s. 32.
• M. Jełowicki: Nauka o administracji Zagadnienia wybrane, Warszawa 1987, s. 318 i 319.
• B. Poskrobko: Polityka ekologiczna państwa [w:] Ochrona środowiska. Poradnik dla gmin, (red. B.Poskrobko), Białystok 1992, s.20.
• K. Secomski: Teoria regionalnego rozwoju i planowania, Warszawa 1987, s. 174.
• B. Malisz: Podstawy gospodarki i polityki przestrzennej, Ossolineum 1984, s.101 i nn.
• B. Winiarski: Parametry i instrumenty sterowania gospodarką przestrzenną [w:] Problemy gospodarki przestrzennej (red. A. Kukliński), Warszawa 1980, s. 51.
• R. Breuer: Umweltschutzrecht [w:l Besonderes Verwaltunesrecht (red. I.V. Munch), Berlin-New York 1985, s. 51.
• W. Gorbinskaja, W. Iwanow: Priroda-czełowiek-zakon, Moskwa 1990, s. 356