Międzynarodowe prawo humanitarne a turystyka

• Autorzy: Bolesław Ocieczek

Warianty tytułu

International Humanitarian Law the Necessity to Raise the Awareness of International Humanitarian Law

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Niejednokrotnie w krajach, do których wybieramy się na wakacje dochodzi do naruszeń zasad prawa humanitarnego, w tym praw człowieka. Słoneczne plaże, palmy, egzotyka, bajeczne pejzaże nie wykluczają istnienia prześladowań, obozów karnych, izb tortur, niewolniczej pracy. Rzeczywistość w niektórych państwach znacznie odbiega od prezentowanej w folderach turystycznych. Przedsiębiorstwa turystyczne nie reklamują porwań, zabójstw politycznych, prześladowań politycznych, prześladowań mniejszości narodowych.[...] Warto więc dowiedzieć się czegoś więcej o odwiedzanym kraju i przestudiować nie tylko przewodniki turystyczne. Przemysł turystyczny to obecnie jedna z najdynamiczniej rozwijających się gałęzi gospodarki. Dochody z niej często są podstawą budżetu wielu krajów. Tam gdzie nie przestrzega się zasad prawa humanitarnego, gdzie brutalnie i masowo lamie się prawa człowieka dochody z turystyki (pieniądze zagranicznych turystów) służyć mogą podtrzymaniu autorytarnych i brutalnych reżimów.(fragment tekstu)

EN

Humanitarianism accepts and keeps in high regard the values of human dignity, brotherhood, equality and human rights. It is worth remembering that the Republic of Poland, signing international agreements on human rights, has obliged itself to spread the standards of international humanitarian law, and especially, to incorporate them into its military training programs and to encourage civilians, including students, to become acquainted with them so that they are known to the military forces as well as the general public. In Poland, the main promoter of international humanitarian law is the Polish Red Cross. It was founded in 1919 and it is the oldest Polish humanitarian organization operating within and under the aegis of The International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies network. Its main aims are to popularize humanitarian ideas and rules, health education and honorary blood donation, to train and organize sanitary teams, to look for war victims, to take part in international aid programs for war and natural disaster victims and to develop international humanitarian law. Some international agreements clearly require that international humanitarian law should be complied with. They include, among others, the four Geneva Convenntions for the Protection of War Victims of 1919. The main proof of fulfillment of international obligations is the degree of awareness of these standards among persons and authorities responsible for fulfilling them.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Turystyka; Prawa człowieka; Regulacje prawne; Pomoc międzynarodowa; Międzynarodowe prawo humanitarne

EN

Tourism; Human rights; Legal regulations; International aid; International humanitarian law

• Czasopismo: Studia Periegetica
• Rocznik: 2009
• Numer: nr 3 Teoria i praktyka w turystyce
• Strony: 199--226

Twórcy

autor

Bolesław Ocieczek

• Wielkopolska Wyższa Szkoła Turystyki i Zarządzania w Poznaniu

Bibliografia

• 1. Dunant H. (1983): Wspomnienie Solferino. MKCK , Warszawa.
• 2. Flemming M. (1982): Międzynarodowe prawo wojenne. Zbiór dokumentów. MON, Warszawa.
• 3. Flemming M. (1991): Traktowanie ludności cywilnej i jeńców podczas działań wojennych w świetle prawa międzynarodowego. Wojskowy Przegląd Prawniczy 1, s. 3-27.
• 4. Flemming M. (1978): Międzynarodowe prawo konfliktów zbrojnych (zmiany wprowadzone przez Protokoły dodatkowe z 1977 r.). MON, Warszawa.
• 5. Flemming M. (1981): Okupacja wojskowa w świetle prawa międzynarodowego. Warszawa.
• 6. Gasser H.P. (1993): Międzynarodowe prawo humanitarne. Inst. Henry Dunant, Haupt.
• 7. Gierycz D. (1980): Ograniczenie broni konwencjonalnej ze względów humanitarnych. Sprawy Międzynarodowe nr 1.
• 8. Górbiel A. (1979): Nowe zasady międzynarodowej ochrony ofiar konfliktów zbrojnych. Zeszyty Naukowe nr 67.
• 9. Jasudowicz J. (1996): Administracja wobec praw człowieka. Toruń.
• 10. Karboński J. (1969): Tęcza na Solferino. PZWL , Warszawa.
• 11. Kierzanek R. (1982): Wojna a prawo międzynarodowe. MON, Warszawa.
• 12. Kierzanek R. (1972): Prawa człowieka w konfliktach zbrojnych. Warszawa.
• 13. Leśko T. (1979): Międzynarodowe prawo wojenne. Normy postępowania wobec ludności stron wojujących. Ochrona jeńców wojennych i ofiar wojny. Warszawa.
• 14. Leśko T. (1970): Upowszechnianie zasad międzynarodowego prawa wojennego. "Sprawy Międzynarodowe" Warszawa.
• 15. Malik T. (1974): Międzynarodowe prawo humanitarne. PZWL , Warszawa.
• 16. Motyka K. (2001): Prawa człowieka. Morpol, Lublin.
• 17. Ratyńska B. (1974): Pół wieku w służbie narodu i idei. PZWL , Warszawa.
• 18. Uhma S., Bliźniewski R. (1970): Polski Czerwony Krzyż 1919-1959. PZWL , Warszawa.
• 19. Wawrzykowska-Wierciochowska (1985): W kręgu miłości i bohaterstwa. PZWL , Warszawa.
• 20. Konwencja z 1907 r. dotycząca praw i zwyczajów wojny lądowej (IV konwencja haska).
• 21. Złącznik do konwencji: Regulamin dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej.
• 22. Protokół z 1925 r. dotyczący zakazu używania na wojnie gazów duszących, trujących lub podobnych oraz środków bakteriologicznych.
• 23. I konwencja genewska z 1949 r. - o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych na lądzie.
• 24. II konwencja genewska z 1949 r. - o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu.
• 25. III konwencja genewska z 1949 r. - o traktowaniu jeńców.
• 26. I V konwencja genewska z 1949 r. - o ochronie osób cywilnych podczas wojny.
• 27. Protokół dodatkowy do konwencji genewskich z 12 sierpnia 1949 r. dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (Protokół I) z 1977 r.
• 28. Protokół dodatkowy do konwencji genewskich z 12 sierpnia 1949 r. dotyczący ochrony ofiar nie międzynarodowych konfliktów zbrojnych (Protokół II ) z 1977 r.
• 29. Konwencja haska z 1954 r. o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego.
• 30. Regulamin wykonawczy do konwencji o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego
• 31. I Protokół haski z 1954 r. o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu w razie konfliktu Zbrojnego
• 32 . II Protokół haski z1999 r. o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego.
• 33. Konwencja z 1972 r. o zakazie prowadzenia badań, produkcji i gromadzenia zapasów broni bakteriologicznej i toksycznej oraz ich zniszczeniu.
• 34. Konwencja ONZ z 1980 r. o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki.
• 35. Protokół I z 1980 r. o niewykrywalnych odłamkach.
• 36. Protokół II z 1980 r. o zakazie lub ograniczeniu używania min, min-pułapek i innych podobnych urządzeń.
• 37. Protokół II (zmieniony) z 1996 r. o zakazie lub ograniczeniu używania min, min-pułapek i innych podobnych urządzeń.
• 38.. Protokół III z 1980 r. o zakazie lub ograniczeniu używania broni zapalających.
• 39. Protokół IV z 1995 r. dotyczący oślepiających broni laserowych.
• 40. Protokół V z 2003 r. dotyczący wybuchowych pozostałości wojny.
• 41. Konwencja z 1993 r. o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów.
• 42. Konwencja z 1997 r. z Ottawy o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz ich zniszczeniu.
• 43. Statut Międzynarodowego Trybunału ds. ścigania osób odpowiedzialnych za poważne naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego popełnionych na terytorium byłej Jugosławii od 1991 r. z 1993 r.
• 44. Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego ds. ścigania osób odpowiedzialnych za ludobójstwo i inne poważne naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego popełnione na terytorium Ruandy i obywateli ruandyjskich odpowiedzialnych za ludobójstwo i inne takie naruszenia popełnione na terytorium państw ościennych między 1 stycznia 1994 r. a 31 grudnia 1994 r.
• 45. Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego z 1998 r.