Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
McGraw zwraca uwagę, że dotychczasowe badania wskazują na związek osamotnienia z wieloma zaburzeniami osobowości, zaburzeniami psychiatrycznymi, zachowaniami przestępczymi itp. W swojej pracy poddaje analizie zjawisko samotności w kontekście pięciu podstawowych społecznych dolegliwości współczesnego społeczeństwa amerykańskiego, jak dążenie do sukcesu za wszelką cenę, drapieżny kapitalizm, bezwzględna rywalizacja, hiperindywidualizm oraz materializm. Uwzględnia również pięcioczynnikowy model osobowości, obejmujący takie główne cechy, jak: neurotyzm, ekstrawersję, otwartość na doświadczenie, ugodowość oraz sumienność. Osamotnienie związane jest nie tylko z właściwościami osobowości, ale również stwierdza się związek osamotnienia z zaburzeniami psychiatrycznymi. Najważniejszą rolę w omawianej pracy odgrywają analizy uwzględniające syndromy zaburzeń osobowości wyodrębnionych w Diagnostyczno-statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych (Diagnostic and Statistical Manuał of Mental Disorders, DSM-IV-TR), takie jak syndrom osobowości: paranoidalnej, schizoidalnej, schizotypowej, antyspołecznej, z pogranicza, histrionicznej, narcystycznej, unikającej, zależnej, obsesyjno-kompulsywnej. W analizach dotyczących związków pomiędzy poczuciem osamotnienia a właściwościami osobowości stwierdza się, iż osamotnienie wiąże się z takimi właściwościami osobowości, jak: małe poczucie własnej wartości, introwersja, zewnętrzne poczucie kontroli, mała potrzeba przynależności. Wskazuje się, iż osoby osamotnione charakteryzują się małą odpornością na sytuacje trudne, niską samooceną, wysokim poziomem lęku, poczuciem alienacji, małą aktywnością ogólną i społeczną, nadmierna koncentracją na sobie, uczuciem emocjonalnego rozbicia. Dowodzi się, iż osamotnienie związane jest z: lękiem społecznym, małym poczuciem własnej godności, nieśmiałością, małą otwartością, brakiem pewności siebie - a więc z właściwościami decydującymi o zaradności lub bezradności społecznej. Ponadto podkreśla się związki z niskim poziomem altruizmu, oderwaniem od rodziny, brakiem przyjaciół, zależnością od innych, niewielkim zaufaniem do innych - czyli właściwościami decydującymi o relacjach z innymi ludźmi. Wskazuje się też na związki z alienacją, przewagą kontroli zewnętrznej, brakiem celów w życiu, a zatem czynnikami decydującymi o udziale w życiu społecznym. Analizy dowodzą również, że w osamotnieniu mamy do czynienia z aktywnym eliminowaniem samego siebie z niezadowalających interakcji oraz nowych związków i zależności. Mamy zatem do czynienia z poddaniem się, rezygnacją, utratą nadziei, a więc z postawą pasywną. J.G. McGraw podejmuje w swojej pracy niezwykle znaczący problem możliwości zmian osobowości. Zagadnienie to wiąże się ściśle z problemami pomocy psychologicznej, terapii oraz indywidualnych uwarunkowań podatności na oddziaływania psychoterapeutyczne. Autor przedstawia propozycje prowadzenia optymalnej terapii uwzględniającej wymiar poczucia osamotnienia jako zmiennej podmiotowej. Analizy zawarte w pracy McGrawa mają charakter bardzo spójny i zintegrowany. Jedyną uwagą krytyczną może być nieodniesienie się przez Autora, który podejmuje próbę powiązania zjawiska samotności z zaburzeniami osobowości, do syndromów zaburzeń osobowości wyodrębnianych w ramach drugiego z podstawowych źródeł diagnostyki medycznej, w tym psychopatologicznej, a mianowicie do Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób Światowej Organizacji Zdrowia (International Classification of Diseases and Related Health Problems znany jako - ICD-10). (fragment tekstu)
Słowa kluczowe
Czasopismo
Rocznik
Numer
Strony
307--310
Opis fizyczny
Twórcy
autor
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171331063
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.