Arystoteles - zoon politikon

• Autorzy: Michał Gołoś
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Arystoteles (384-322 p.n.e) wywodził się ze Stagiry z rodziny lekarskiej. Był najwybitniejszym uczniem Akademii, która opuścił po wyborze Speuzypa na następcę Platona. Sam zajmował się edukacją młodego Aleksandra Wielkiego. Około roku 335 roku założył własną szkołę Lykeion. Do historii przeszła metoda nauczania, którą stosował Stagiryta i od której jego uczniów nazywana także perypatetykami. Po śmierci Aleksanda, oskarżony o bezbożność opuścił Ateny i wkrótce potem umarł w Chalkis. Kanon pism Arystotelesa jest niezwykle obszerny. Stanowią go pisma teoretyczne oraz praktyczne. W ramach tych ostatnich znajduje się polityka. Najważniejszym pismem omawiającym te kwestie jest Politeia. Niektóre kwestie filozofii polityki znaleźć można także w Etyce nikomachejskiej oraz Ustroju politycznym Aten. Inaczej niż Platon, Arystoteles nie formułował rewolucyjnej teorii państwa ale zajmował się raczej opisem istniejących systemów i zwłaszcza człowieka w ramach tych systemów. (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Filozofia; Historia filozofii; Polityka

EN

Philosophy; History of philosophy; Politics

• Czasopismo: Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne
• Rocznik: 2009
• Numer: nr 2
• Strony: 95--101

Twórcy

autor

Michał Gołoś

Bibliografia

• Ajdukiewicz K. 1983. Zagadnienia i kierunki filozofii - teoria poznania i metafizyka, Warszawa.
• Arystoteles. 1964. Polityka, Warszawa.
• Blackburn, S., 1997. Oksfordzki słownik filozoficzny, Warszawa.
• Legowicz, J. 1976. Zarys historii filozofii, Warszawa.
• Leśniak, K. 1983. Wstęp do metafizyki Arystotelesa, Warszawa.
• Popkin, R., Stroll, A. 1995. Filozofia, Poznań.
• Tatarkiewicz, W. 1998., Historia filozofii, Warszawa.