Przejawy dehumanizacji nauk społecznych, ich uwarunkowania i konsekwencje

• Autorzy: Janusz Sztumski
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

O zjawisku dehumanizacji można - jak sądzę - mówić wówczas, gdy jakaś nauka społeczna bywa nadużywana i przestaje służyć ludziom w szerokim tego słowa znaczeniu. Można wskazać na dwa rodzaje dehumanizacji nauk społecznych. Pierwszy przejawia się w upatrywaniu ich uwarunkowań i praw poza sferą działalności ludzkiej, np. w koncepcji "wiecznych praw natury" rzekomo rządzących życiem społecznym ludzi albo w supranaturalistycznych koncepcjach, to znaczy nadprzyrodzonym świecie, który kieruje sprawami ludzkimi-jak to ujmował Oskar Lange. Drugi rodzaj dehumanizacji łączę z wykorzystaniem nauki dla urzeczywistnienia interesów lub celów nielicznych grup czy nawet grupek ludzi. I na tym drugim rodzaju dehumanizacji nauki chciałbym skoncentrować się w moich dalszych rozważaniach.(fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Polityka społeczna państwa; Przekształcenia ustrojowo-systemowe; Nauki społeczne

EN

State social policy; Political and systemic transformations; Social sciences

• Czasopismo: Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach
• Rocznik: 1999
• Tom: Polityka społeczna wobec reform : materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej, Ustronie Wielkopolskie, 26-28 czerwca 1999
• Strony: 103--108

Twórcy

autor

Janusz Sztumski

• Uniwersytet Śląski w Katowicach

Bibliografia

• Lange O.: Ekonomia polityczna. T. I. Warszawa 1963.
• Sztumski J.: Socjologia pracy w zarysie. Warszawa 1981.
• Ossowski S.: O osobliwościach nauk społecznych. Warszawa 1962.
• Szczepański J.: Socjologia. Rozwój problematyki i metod. Warszawa 1967.
• Szczurkiewicz J.: Studia socjologiczne. Warszawa 1970.