Czasopismo
Tytuł artykułu
Autorzy
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Od wielu lat podejmowane są przez różne organizacje inicjatywy mające na celu doprowadzenie do ujednolicenia intermodalnych jednostek ładunkowych w Europie, jednak, jak dotychczas, nie zakończyły się one sukcesem. Głównie chodzi o szeroko wykorzystywane w przewozach szynowo-drogowych w Europie nadwozia wymienne (swap bodies) - samochodowe skrzynie ładunkowe bez podwozia, które można przewozić na naczepie (przyczepie) samochodowej bądź na wagonie kolejowym. Występuje wiele rodzajów nadwozi wymiennych. W praktyce wykorzystywane są nadwozia wymienne o zróżnicowanej długości - od 6,25 m do 13,6 m. Najpopularniejsze mają długość 7,45 m i 13,2 m i są dostosowane przede wszystkim do wymiarów środków transportu drogowego. Szerokość wszystkich typów nadwozi jest jednakowa i wynosi 2,5 m. Charakterystyczną cechą konstrukcji nadwozi jest to, że za pomocą kilku nieskomplikowanych czynności można zmieniać ich wysokość w granicach od 2670 mm do 2720 mm, zależnie od skrajni ładunkowej, jaka obowiązuje na danym szlaku kolejowym. Należy dodać, że nadwozia wymienne różnią się wymiarami od kontenerów ISO. Kwestia standaryzacji jednostek ładunkowych została zasygnalizowana w Białej Księdze Komisji Wspólnot Europejskich, dotyczącej europejskiej polityki transportowej do 2010 r., w której przewiduje się m.in. rozwój żeglugi bliskiego zasięgu. Jak wynika z zapisów Księgi, jednym z warunków rozwoju tej żeglugi jest harmonizacja i standaryzacja intermodalnych jednostek ładunkowych (ILU - Intermodal Loading Unit). (fragment tekstu)
Słowa kluczowe
Rocznik
Strony
45--51
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Uniwersytet Gdański
Bibliografia
- Neider J., Marciniak-Neider D.: Transport intermodalny. PWE, Warszawa 1997.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171340181
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.