Dobro wspólne - rozwój osobowy - życie gospodarcze

• Autorzy: Kazimierz Gryżenia

Warianty tytułu

Common Welfare, Personal Development and Economy

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Dobro wspólne - mówią o nim przedstawiciele Kościoła i różnych orientacji politycznych. Ci ostatni odwołują się do niego, zwłaszcza gdy uzasadniają swoje stanowisko przed opinią publiczną. Ale czy taki zabieg jest niedopuszczalny? Czym jest dobro wspólne i jak je rozumieć? Jaki ma ono związek z osobą ludzką i jej rozwojem oraz z życiem społecznym, politycznym i gospodarczym? Żywa pamięć o Janie Pawle II oraz wciąż odczuwany niedosyt w rozumieniu i realizacji dobra wspólnego u wielu ludzi, ras i narodów, skłania do zgłębienia tego zagadnienia. (fragment tekstu)

EN

It is agreed that common welfare is the reason for existence and the most significant objective of any community and should be placed before particular interest. However there are many questions that need to be raised. Is common welfare limited to good living conditions, efficient social institutions? Does an individual's welfare have to be subjected to a community's welfare, and an individual to a community? Is common welfare to be understood as the good of particular people that constitute a given community and thus it is the individuals that should be granted primacy over things and a community? What is the role of political authority in the realization of common welfare? This paper implies the social nature of a human being, who in their existence and development needs external support, society's help and ultimately God. Lack of an individual's independence (especially at the first stages of their life) an the dependence on a community does not mean that they are determined by the society or ontically superior to it. There are no forms of existence more autonomous, more complete than a human being. Society is only a relational entity (although an indispensable one) and cannot take an individual's place. It is common welfare considered from a perspective very close to a personalistic one which is the real good of each member of a community that constitutes objectives of both members and a community as a whole. The concern about common welfare proves especially significant in politics. The law made should ensure the good of each citizen. This is the primary principle of justice and respect for human rights. An individual's personal good comes first and everything else, that is law, things and institutions, should be subjected to it. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Dobro wspólne; Poglądy filozoficzne; Rozwój; Osobowość człowieka

EN

Common good; Philosophical thought; Development; Human personality

• Czasopismo: Annales : etyka w życiu gospodarczym
• Rocznik: 2007
• Tom: 10
• Numer: nr 2
• Strony: 11--22

Twórcy

autor

Kazimierz Gryżenia

• Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Salezjańskiego w Łodzi; Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Bibliografia

• Akt oddania hołdu pamięci Ojca św. Jana Pawła II przez Sejm i Senat Rzeczypospolitej, "Gazeta Wyborcza" 7 kwietnia 2005, s. 8.
• J. Kondziela, Filozofia społeczna, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin 1972.
• J. Krucina, Dobro wspólne, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 3, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1985, k. 1379.
• M.A. Krąpiec, Dobro wspólne, [w:] Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 2, Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, Lublin 2001, s. 628.
• T. Mrówczyński, Personalizm Maritaina i współczesna myśl katolicka, Książka i Wiedza, Warszawa 1964, s. 133-135.
• M.A. Krąpiec, Człowiek i prawo naturalne, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1986, s. 178-180.
• M.A. Krąpiec, Ja - człowiek. Zarys antropologii filozoficznej, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1979, s. 296.
• M.A. Krąpiec, U podstaw rozumienia kultury, Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1991, s. 71.
• J. Woroniecki, Katolicka etyka wychowawcza, t. I: Etyka ogólna, Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1986, s. 291, 330.
• E. Gaweł, Wychowawcza funkcja etyki w ujęciu O. Jacka Woronieckiego, "W drodze" 1974 nr 8, s. 34.
• M.A. Krąpiec, O ludzką politykę!, Wydawnictwo "Tolek", Katowice 1993, s. 52-53.
• M.A. Krąpiec, Ciało jako czynnik konstytutywny człowieka, w: Mężczyzną i niewiastą stworzył ich, t. I, red. T. Styczeń, Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1981, s. 139-158.
• M.A. Krąpiec, Osoba i społeczność, "Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego" XXIII (1980), z. 4, s. 18.
• S. Kowalczyk, Człowiek w myśli współczesnej. Filozofia współczesna o człowieku, Wydawnictwo "Michalineum", Warszawa 1990, s. 361-393.
• S. Gałkowski, Rozwój i odpowiedzialność. Antropologiczne podstawy koncepcji wychowania moralnego, Wydawnictwo KUL, Lublin 2003, s. 47-49.
• M.A. Krąpiec, Od koncepcji ku teorii osoby, [w:] Z zagadnień kultury chrześcijańskiej, (red.) K. Wojtyła, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1973, s. 186.
• Cz. Strzeszewski, Katolicka nauka społeczna, Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych, Warszawa 1985, s. 377-379.
• J. Woroniecki, Wychowanie społeczne i praca społeczna, Wydawnictwo "Prąd", Warszawa 1921, s. 14-15.
• J. Woroniecki, Kościół w oczach wiary, Wydawnictwo oo. Dominikanów, Lwów 1939, s. 27-28.
• Jan Paweł II, Przemówienie w parlamencie, w: VII pielgrzymka Ojca świętego Jana Pawła II do Ojczyzny 1999, Wydawnictwo M, Kraków 1999, s. 106.