Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Konkurencyjny lokalny rynek nieruchomości odpowiednich na lokalizację nowych inwestycji modelowo charakteryzuje samoczynna tendencją do osiągania stanu równowagi poprzez generowanie ceny równowagi, przy której nie ma nadwyżki popytu nad podażą czy podaży nad popytem. W rzeczywistości jednak znacznie częściej mamy do czynienia z permanentnym stanem nierównowagi. Gmina, której rola nie kończy się na racjonalnym nabywaniu czy sprzedawaniu nieruchomości, ma w swojej gestii wiele narzędzi mogących ten rynek regulować poprzez oddziaływanie na stronę popytu i podaży. Gdy występuje niedobór nieruchomości pod inwestycje, władze gminy mogą wyprzedawać swoje mienie, zmieniać przeznaczenie nieruchomości czy wydawać pozytywne decyzje o warunkach zabudowy. Przy nadmiarze podaży, gmina może wywłaszczać właścicieli nieruchomości, jak i scalać, dzielić i wymieniać grunty, a część nieruchomości wycofać z rynku, sprzedaż zastąpić dzierżawą, użytkowaniem wieczystym czy użytkowaniem dożywotnim. Władze samorządowe mają też możliwość tworzenia lub zwiększania rezerw na potrzeby inwestycji rozwojowych dla miasta. Podobnie zadziałają nałożone na nieruchomość wymogi, jak np. konieczność przeprowadzenia określonych inwestycji na koszt przyszłego właściciela. Innym działaniem zmniejszającym podaż nieruchomości pod inwestycje będzie wyłączenie ze sprzedaży obszarów chronionych oraz bardzo restrykcyjne warunki zabudowy oraz ograniczenia swobody użytkowania nieruchomości. Jeżeli mamy do czynienia z nierównowagą popytową, wtedy działania samorządowców powinny być nakierowane na oddziaływanie na nabywców. Istnienie planu wpływa na zwiększenie popytu na nieruchomości, co potwierdzają badania polskich ośrodków naukowych. Przy braku planu, pozytywnie na popyt wpływa łatwość uzyskania pożądanych warunków zabudowy oraz życzliwość pracowników administracyjnych. Ponadto władze gminy mogą zwiększać liczbę chętnych do nabycia nieruchomości poprzez rozwój lokalnej infrastruktury, powoływanie sprawnie działających instytucji zajmujących się kompleksową obsługą inwestorów, tworzenie bazy informacji o oferowanych nieruchomościach, promując gminę jako przyjazną inwestorom, itp. Stosunkowo skutecznym sposobem na pozyskanie inwestorów jest odpowiednia lokalna polityka fiskalna, np. niskie podatki od nieruchomości lub ulgi. Z kolei zniechęcająco zadziała brak planu lub niekorzystne z punktu widzenia nabywcy przeznaczenie nieruchomości, wszelkie ograniczenia związane z użytkowaniem nieruchomości, relatywnie gorsze uzbrojenia gruntów i infrastruktura w porównaniu z innymi lokalizacjami, niesprawnie działająca administracja z otoczenia nieruchomości, słaby wizerunek gminy, niekorzystne dla inwestorów rozwiązania podatkowe. (fragment tekstu)
Twórcy
autor
- Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Bibliografia
- Domański B., Kapitał zagraniczny w przemyśle Polski, Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2001.
- Jarczewski W., Pozyskiwanie inwestorów do gmin, ABC Wolters Kluwer, Warszawa 2007.
- Lorens P., Porządek architektoniczny i urbanistyczny jako element przestrzennego zagospodarowania kraju, "Studia Regionalne i Lokalne", 2005, nr 3(21).
- Muczyński A., Zasady gospodarowania gminnymi zasobami lokali użytkowych na przykładzie miasto Olsztyna, [w:] Gospodarka i zarządzanie zasobami nieruchomości, pod red. R. Źróbka, Wydawnictwo UWM w Olsztynie, Olsztyn 2005.
- Radziszewski E., Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Przepisy i komentarze, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2006.
- Wiśniewski R., R. Źróbek, Zasady gospodarki nieruchomościami z uwzględnieniem wybranych procedur szczegółowych, [w:] Gospodarka przestrzenna - analiza stanu istniejącego i kierunki rozwoju, pod red. R.Źróbka, UWM w Olsztynie, Olsztyn 2002.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171353647
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.