Problemy Turcji na drodze do członkostwa w Unii Europejskiej i szanse ich rozwiązania

• Autorzy: Karol Kujawa

Warianty tytułu

Turkey's Problems on the Way to the European Union Membership and the Chances of Their Solution

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Przygoda Turcji z Unią Europejską (UE) rozpoczęła się ponad pół wieku temu. Jednym z pierwszych tureckich polityków, który zaczął aplikować do ówczesnej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (1959), był konserwatywny premier Adnan Menderes. Z kolei odpowiedni grunt pod zmiany demokratyczne, które przybliżyły Turcję do Wspólnoty, przygotował Turgut Özal. Pełniąc funkcję premiera oraz prezydenta na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, wprowadził w Turcji szereg neoliberalnych reform gospodarczych, które zbliżyły ją do Zachodu. W czasie jego rządów (1987) Turcja złożyła wniosek o członkostwo do Wspólnoty. Pomimo przyjęcia zachodnich wektorów polityki zagranicznej, Özal nie chciał się odcinać od islamskich korzeni i wierzył, że Turcja może integrować się ze Wspólnotą, nie tracąc przy tym swoich tradycji i wartości. W odniesieniu do spraw wewnętrznych był zwolennikiem wolnych wyborów oraz ustroju parlamentarnego, jednak kwestię przeprowadzenia poważnych reform demokratycznych odkładał na później. Znaczny postęp w zakresie przybliżania Turcji do Wspólnoty dokonał się za rządów centrolewicowego premiera Bülenta Ecevita (1999-2002). Dzięki jego staraniom w 1999 roku UE zaakceptowała kandydaturę Turcji do członkostwa. Na kraj nałożono obowiązek dokonania zmian w zakresie praw człowieka i dostosowania ich do wymogów UE. Punktem spornym pozostała sprawa kurdyjska. W tej kwestii premier Ecevit nie był gotowy pójść na daleko idące ustępstwa. Twierdził, że Kurdowie nie są mniejszością narodową, i sprzeciwiał się propozycji wprowadzenia języka kurdyjskiego do szkół, podobnie jak nadawaniu programów telewizyjnych i radiowych w tym języku, argumentując, że takie kroki mogą doprowadzić do separatyzmu i walk. (fragment tekstu)

EN

For over half a century Turkey has been striving to become an EU member. Nonetheless, the problem of serious democratic reforms which would bring Turkey closer to the Community was first taken up by a moderate Islamic Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan. In the first years of his government (2002-2007) in particular, a lot of democratic reforms in Turkey were carried out under the EU pressure, for example private Kurdish courses as well as TV and radio programmes were allowed. Turkey governed by Erdoğan has begun opening to its neighbours. The question of the Armenians' genocide from the beginning of the 20th century was more and more frequently becoming the subject of the public debate. Yet, in the recent years the process of the implementation of democratic reforms by Prime Minister Erdoğan has considerably weakened. Freedom of speech raises the most serious doubts. The Prime Minister of Turkey has also ceased to be interested in extending the Kurds' rights. Moreover, he has threatened to freeze the relations with the EU if the Republic of Cyprus takes over the leadership in the EU Council in the second half of 2012. However, in spite of the fears as to Turkey's giving up the EU aspirations, the priority of Prime Minister Erdoğan's government should be a full EU membership. The evidence for it is not only the willingness to solve the Cypriot problem quickly but also the works on the new constitution which will introduce more democratic freedoms in Turkey, in accordance with the EU criteria. However, one should not expect the acceleration of the reforms. Having the perspective of a distant EU membership, the Prime Minister of Turkey will carry out the policy of small steps. He may also sacrifice his good relations with the EU for the sake of the internal policy. The key role in the process of Turkey's integration with the EU will be also played by the attitude of European states (mainly France and Germany). Without the political will of these states, the chances for Turkey's membership seem non-existent. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Integracja gospodarcza państw z UE; Historia integracji europejskiej; Kraje kandydujące; Integracja gospodarcza; Polityka wewnętrzna

EN

Economic integration with the EU countries; History of European integration; Candidate countries; Economic integration; Domestic policy

• Czasopismo: Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej
• Rocznik: 2011
• Numer: R. 9, z. 2
• Strony: 177--195

Twórcy

autor

Karol Kujawa

• Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

Bibliografia

• R. Clogg, Historia Grecji nowożytnej, Warszawa 2006, s. 227.
• A. Adamczyk, Cypr: dzieje polityczne, Warszawa 2002, s. 371, 375.
• Gözden Kaçan Kıbrıs Gerçeği,Stratejikboyut", 10.03.2011, http://www.stratejikboyut.com/ (29.09.2011).
• A. Konarzewska, Perspektywy przystąpienia Turcji do Unii Europejskiej, "Bezpieczeństwo Narodowe", 2/2006, s. 122, http://www.bbn.gov.pl/ (02.09.2011).
• A. Kahraman, Kürt isyanları: tedip ve tenkil, İstanbul 2003.
• The Future of Turkish Foreign Policy, L. G. Martin, D. Keridis (eds.), London 2004, s. 290.
• N. İflazoğu, M. H. Benli, Kürtlerin temsilcisi AKP mi DTP mi?, ,,Radikal", 08.11.2007, http://www. radikal.com.tr/ (28.09.2011).
• E. Aydın, H. Ete, Kurds Are Unable to Convince Turks They Do Not Want a Separate State, ,,SETA", 10.09.2011, http://www.setav.org/ (28.09.2011).
• O. Koloğlu, Asala nasil ortaya çıktı?, ,,Haberbilgi", kwiecień 2001, http://www.haberbilgi.com/ (28.09.2011).
• C. Ustun, Turkey and European Security Defence Policy. Compatibility and Security Culture in a Globalised World, London 2010, s. 111-112.
• A. Szymański, Polityka zagraniczna Turcji w latach 2007-2009: kontynuacja czy zmiana?, ,,Polski Przegląd Dyplomatyczny", 2009, nr 2 (48), s. 51.
• C. Aktar, Sarkozy for 300 Minutes, ,,Hürriyet", 25.02.2011, http://www.hurriyetdailynews. com/ (02.09.2011).
• A. M. Le Gloannec, Marcus Aurelius' Foot: Looking for Turkey's Project in the EU. An Interpretation of the French Debate on Turkey, ,,Talking Turkey in Europe: Towards a Differentiated Communication Strategy", N. Tocci (ed.), December 2008, s. 119-134.
• B. Lippert, Wait-and-See Attitudes of German Stakeholders Towards EU-Turkey Relations, ,,Talking Turkey in Europe: Towards a Differentiated Communication Strategy", N. Tocci (ed.), December 2008, s. 135-160.