Warianty tytułu
Der Versuch die Konstitutionalisation die Europaische Union
Języki publikacji
Abstrakty
Utworzona w 1958 roku Europejska Wspólnota Gospodarcza liczyła sześć państw (Francja, Włochy, RFN, Belgia, Holandia i Luksemburg) o podobnej strukturze gospodarczej, politycznej i społecznej. Utworzone wówczas na mocy Traktatu rzymskiego w 1957 roku instytucje i procedury zabezpieczały sprawność jej funkcjonowania. Sukcesywne poszerzanie składu członkowskiego Wspólnot o nowe państwa (1973 rok - Wielka Brytania, Dania, Irlandia; 1981 rok - Grecja; 1986 rok - Hiszpania, Portugalia; 1995 rok Szwecja, Austria, Finlandia) doprowadziło do powstania UE-15, tzw. starych państw unijnych. Przed i po każdej nowej akcesji określonych państw do Wspólnot głoszono, że instytucje i procedury unijne są już niewydolne dla zwiększającej się liczby państw UE. Reformowano je wycinkowo, odkładając zasadniczą, konstytucyjną reformę na przyszłe lata. Przed rozszerzeniem Unii w 2004 roku o 10 państw (Polska, Czechy, Węgry, Słowacja, Litwa, Łotwa, Estonia, Słowacja, Cypr i Malta) uznano, że trzeba kompleksowo zreformować Unię, czego nie zdołano dokonać. Nie dokonano tego także przed ostatnim rozszerzeniem członkowskim Unii w 2007 roku (Bułgaria, Rumunia). Tak więc w 2004 roku powstała UE-25, a w roku 2007 UE-27. Struktury, prawodawstwo i zasady funkcjonowania UE-27, w zasadzie niewiele zmienione wobec EWG-6, stały się niewydolne i wymagają zasadniczych zmian, reformy ustrojowej UE. Jest ona niezbędna z kilku powodów.(fragment tekstu)
Rocznik
Strony
105--112
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Uniwersytet Szczeciński
Bibliografia
- J. Barcz, Przewodnik po Traktacie z Lizbony, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2008, s. 44.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171371753
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.