Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Mentoring organizacyjny rozwinął się w ostatnich trzech dekadach jako sposób wspierania pracowników w rozwoju i osiąganiu celów organizacyjnych. Istnieje wiele czynników sukcesu mentoringu - dobra koncepcja, dobre przygotowanie programu, ale najważniejszym może być sam mentor. To od jego umiejętności zawodowych, chęci dzielenia się wiedzą, motywacji oraz wspierania mentee (podopiecznego) w rozwoju zależy sukces relacji mentoringowej. Czy zatem menedżerowie chcą odgrywać rolę mentora? Co ich motywuje, aby podjąć się tego zadania? (fragment tekstu)
Słowa kluczowe
Twórcy
autor
Bibliografia
- I. Ajzen, The theory of planned behaviour, Organizational Behavior and Human Decision Processes, 50, 1991, s. 179-211.
- T.D. Allen, Mentoring others: A dispositional and motivational approach, Journal of Vocational Behavior, 62, 2003, s. 144-154.
- R. Ryan, E.L. Deci, Intrinsic and Extrinsic Motivations: Classic Definitions and New Directions, Contemporary Educational Psychology, 25, 2000, s. 54-67.
- P.F. Wernimont, J.P. Campbell, Signs, Samples and Criteria, Journal of Applied Psychology, 52 (5), 1968, s. 372-376.
- P.J. Kalbfleisch, Mentoring Enactment Theory: Describing, Explaining, and Predicting Communication in Mentoring Relationship, [W:] B.R. Ragins, K.E. Kram, Handbook in Mentoring at Work, Thousend Oaks, CA, Sage, 2007, s. 499-518.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171401595