Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Analizując najnowszą działalność naukową prof. Olędzkiego, można się domyślać, że inspiracją do powstania omawianej publikacji było prowadzenie przez niego panelu (na życzenie Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej) podczas światowej konferencji International Communication Association w Bostonie wiosną 2011 r.2 To podczas niej prof. Grunig zgodził się na przygotowanie tekstu specjalnie na potrzeby niniejszego zbioru. Podobne przyrzeczenia spełnili pozostali zagraniczni współautorzy tomu - Astrid Spatzier i Benno Signitzer z Uniwersytetu w Salzburgu oraz badaczka z Uniwersytetu Complutense w Madrycie María José Canel Crespo. Jak zaznacza autor wyboru, publikację podzielono na dwie części: pierwszą wypełniają artykuły teoretyczne poświęcone filozofii public relations, drugą - teksty natury praktycznej. Właściwie, wydawnictwo złożone jest z czterech części. Otwiera je zarysowująca koncepcję książki oraz współczesnego pojmowania public relations preambuła autorstwa Olędzkiego. Część poświęcona filozofii dziedziny składa się de facto z dwu: jedną tworzą artykuły autorów zagranicznych, kolejną zaś głosy polskich badaczy - Jacka Barlika z Uniwersytetu Warszawskiego, Pawła Koconia z Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach oraz Iwony Kuraszko z Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. Część ostatnia - praktyczna - nie została co prawda przygotowana przez praktyków sensu stricto, niemniej traktuje o rodzimych metodach prowadzenia działań public relations w wielu dziedzinach - od mediów, przez organizacje publiczne i komercyjne, na samych firmach PR skończywszy. W szerokim ujęciu wielowątkowość i internacjonalizm publikowanych w tomie materiałów jest jego dużym walorem - wnosi oryginalny głos do polemiki nad rozwojem polskiego public relations. Artykuły wybrane przez Jerzego Olędzkiego charakteryzują się w większości spójnym rozumieniem public relations, a w szczególności kierunków jego rozwoju i wspólnych kursów praktyki i teorii. Choć autorzy reprezentują różne kraje, środowiska i tematykę badawczą, wnioski wielu z nich są podobne i zgodne z tezą przyjętą przez redaktora publikacji, co pozwala czytelnikowi wypracować własną, opartą na wiedzy i doświadczeniu uznanych specjalistów, opinię o dziedzinie. Mimo uwag, uzasadniony zdaje się więc dobór tekstów, na pozór tak różnych i odrębnych tematycznie. Można uznać także, że w znacznym stopniu wyczerpują one temat dyskusji nad public relations we współczesnym świecie, a w szczególności jego roli w służbie organizacji i społeczeństwu. Jedyne, czego opracowaniu brakuje, to słowa końcowego redaktora - syntezy wypracowanych stanowisk, zebrania myśli w spójną ideę nowoczesnego public relations, a przynajmniej zwrócenia uwagi na istotne aspekty rozwoju dziedziny wynikające z analiz współautorów tomu. Choć Jerzy Olędzki w preambule przedstawia swoją wizję public relations, nie chcąc zapewne odbierać czytelnikowi satysfakcji z odkrywania preferowanych treści w poszczególnych tekstach, nie wskazuje wspólnego dla wszystkich badaczy stanowiska na temat dziedziny. Z jednej strony, taki krok jest w pełni zrozumiały, ponieważ daje pole do indywidualnej analizy, z drugiej, pozostawia niedosyt. Uważam, że mogę pokusić się tu o reprezentowanie większości czytelników publikacji, którzy z uwagą śledzą poczynania naukowe prof. Olędzkiego i z niecierpliwością czekają na każdy jego wielce istotny głos w dyskusji o polskim public relations. Jako podsumowania dobrze skonstruowanej i ciekawej publikacji można by zatem oczekiwać dobitniejszego, pełniejszego sformułowania opinii o rodzimej branży, wskazania dróg rozwoju naukowego i praktycznego, jak też rozpoczęcia ważkiej dyskusji o możliwościach ściślejszej niż dotychczas współpracy dwu stron polskiego PRowego medalu - specjalistów i naukowców. W ogólnej ocenie publikacja jest wartościową pozycją jako materiał szkoleniowy dla studentów i praktyków public relations. Pierwszym pozwala śledzić aktualną dyskusję w ramach dziedziny, drugim - poznać dylematy teoretyków public relations i odnieść się do nich. Daje także możliwość doskonalenia warsztatu dzięki zwróceniu uwagi na aspekty jakości podejmowanych działań, ich zasadność, etyczność, a co za tym idzie - czerpanie z wiedzy najlepszych analityków polskich i zagranicznych. (fragment tekstu)
Twórcy
autor
- Uniwersytet Warszawski
Bibliografia
- Public relations. Społeczne wyzwania, red. nauk. J. Olędzki, Warszawa 2007.
- Olędzki J., Etyka w polskim public relations. Refleksje badawcze, Warszawa 2009.
- Public relations w komunikowaniu społecznym i marketingu, wybór i red. nauk. J. Olędzki, Warszawa 2010.
- Stępińska A., Sprawozdanie z 61. Dorocznej Konferencji International Communication Association, Boston, 26-30 maja 2011 roku, "Studia Medioznawcze" 2011, nr 4.
- Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne. Podręcznik akademicki, Warszawa 2007.
- Płudowski T., Komunikacja polityczna w amerykańskich kampaniach wyborczych, Warszawa 2008.
- Olędzki J., Komunikowanie w świecie. Narzędzia, teorie, unormowania, Warszawa 1998.
- Castells M., Społeczeństwo sieci, Warszawa 2007.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171417827