(A)Moral Machiavellianism - Analysis of the Niccolo Machiavelli Concept

• Autorzy: Justyna Stecko

Warianty tytułu

(A)moralny machiawelizm - analiza koncepcji Niccolo Machiavellego

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Otto von Bismarck once commented that people ought not to watch the making of sausages or politics, as both activities may result in disgust and lots of doubts for sensitive observers. The average observer has, on daily basis, excellent opportunities to watch all sorts of on-going struggles in the political arena. Participants at such events make use of various methods to convince their viewers that they are, indeed, people that uphold the rule of law and values that constitute them. Their performance has, at the same time, a second covert undertone whose content is the fight, devoid of any scruples, for interest groups they represent. However, the real face remain concealed, while we only see that which they want to show us. Contemporary politics gives the impression of a continuous power struggle and its execution, while the techniques and mechanisms being applied are far from ideal. Politics exercises its own game rules at a level often characterized by activities often referred to by citizens as pejorative and are morally disapproved although this ethical ennoblement of vice is common in politics. That, which is literally regarded in typical human relations as breaking the rules is depicted as a virtue and glorifiable at the level of politics. It has long been observed that while minor rogues end up in prison, monuments2 are often erected for grand criminals. The main precursor of efficiency of politics as a core value was Niccolo Machiavelli. The article is an attempt to analyse his views on politics, identify core concepts that are often applied in his discussions as well as possibilities of application of his concepts in contemporary solutions both in politics and beyond. (original abstract)

Otto von Bismarck wyraził kiedyś opinię, że ludzie nie powinni oglądać tego, jak się robi parówki i politykę, ponieważ obie te czynności mogą wywołać wśród wrażliwych obserwatorów niesmak i liczne wątpliwości. Przeciętny obserwator każdego dnia ma doskonałą okazję przyglądania się wszelkiego rodzaju zmaganiom mającym miejsce na scenie politycznej. Aktorzy tego spektaklu wykorzystują różnorakie metody, aby przekonać widzów, że w swej istocie są ludźmi przestrzegającymi zasad i wartości, które ich konstytuują. Jednocześnie spektakl ma drugą zawoalowaną odsłonę, której treścią jest pozbawiona skrupułów walka o interesy grupy społecznej, którą się reprezentuje. Jednak prawdziwa twarz zwykle zostaje w ukryciu a my widzimy jedynie to, co zechciano nam pokazać. Polityka współczesna sprawia wrażenie ciągłej walki o władzę i jej sprawowanie, zaś wykorzystywane techniki i mechanizmy bywają dalekie od ideałów. Polityka rządzi się własnymi regułami a płaszczyznę tę często cechują działania, które przez obywateli określane są jako pejoratywne i podlegają moralnej dezaprobacie, jednak w polityce dochodzi często to etycznej nobilitacji występku. To, co na poziomie zwykłych stosunków międzyludzkich uchodzi powszechnie za łamanie zasad, na poziomie polityki przedstawiane jest często jako cnota i powód do chwały. Już dawno zauważono, że drobnych rzezimieszków zamyka się do więzień, wielkim zbrodniarzom buduje się pomniki. Prekursorem skuteczności w polityce jako nadrzędnej wartości był przede wszystkim Nikolo Machiavelli. Artykuł jest próbą analizy spojrzenia na politykę oczyma tego myśliciela i wskazanie kluczowych pojęć, które pojawiają się w jego ujęciu oraz możliwości wykorzystania jego koncepcji we współczesnych rozwiązaniach nie tylko w sferze polityki. (abstrakt oryginalny)

Słowa kluczowe

EN

Ethics; Morality; Politics

PL

Etyka; Moralność; Polityka

• Czasopismo: Humanities and Social Sciences
• Rocznik: 2015
• Tom: 20 (XX)
• Numer: nr 22 (3)
• Strony: 153--159

Twórcy

autor

Justyna Stecko

• Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza

Bibliografia

• [1] Berlin I., Oryginalność Machiavellego, tłum. Z. Dorosz, "Literatura na Świecie", 1986/6.
• [2] Christie R., Geis F., Studies in Machiavellianism, Academic Press, Nowy Jork 1970.
• [3] Jay A., Management and Machiavelli, Toronto 1967.
• [4] Machiavelli N., Książę, [w:] tenże, Książę; Rozważania, tłum. W. Rzymowski, K. Żaboklicki, Warszawa 1993.
• [5] Maneli M., Historia doktryn polityczno-prawnych, Warszawa 1968, t. II.
• [6] Riklin A., Die Führungslehre von Niccolò Machiavelli, Bern 1996.
• [7] Stawrowski Z., O niemoralności i moralności polityki: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/I/IK/polityka_moraln2.html.
• [8] Strauss L., Czym jest filozofia polityki?, [w:] L. Strauss, Sokratejskie pytania, tłum. P. Maciejko, Warszawa 1998.
• [9] Viroli M., Uśmiech Machiavellego. Biografia, PWN 2006.
• [10]http://www.racjonalista.pl/kk.php/t,2155.

Identyfikatory

DOI

10.7862/rz.2015.hss.40