Warianty tytułu
Salafists in Egypt and Tunisia After the Arab Spring
Języki publikacji
Abstrakty
Arabska Wiosna wymusiła jednak również na przedstawicielach ruchu salafickiego przyjęcie określonego stanowiska w odniesieniu do zmian zachodzących na egipskiej i tunezyjskiej scenie politycznej. Część ugrupowań postanowiła wykorzystać możliwość wpływania na kierunek zmian społecznych i politycznych poprzez udział w nowych wyborach parlamentarnych, inne wybrały drogę przemocy, odrzucając wybory parlamentarne jako niezgodne z islamem, a większa część ruchu zdecydowała się zachować apolityczny charakter.
Niezależnie jednak od wyboru strategii w kwestii politycznego zaangażowania, wzrost znaczenia organizacji salafickich wymaga zwrócenia uwagi na kwestie mające najważniejsze znaczenie dla zmian zarówno w sferze politycznej, jak i społecznej. W pierwszej kolejności zostanie naświetlona geneza, podstawowe cechy i odmiany salafizmu. Skrótowo przedstawione zostanie również funkcjonowanie salafizmu w Egipcie i Tunezji w dekadach poprzedzających wybuch masowych protestów, które doprowadziły do obalenia rządów Ben Alego i Mubaraka. Jest to niezbędne do zrozumienia, że ten sukces nie był przypadkowy i składały się na niego nie tylko wysiłki organizacyjne i mobilizacyjne, ale również zmiany strukturalne (np. w podejściu do religijności). W dalszej części tekstu będzie przeanalizowana strategia działań salafitów po Arabskiej Wiośnie oraz najważniejsze czynniki, które przyczyniły się do swoistego renesansu salafizmu w ostatnich dziesięcioleciach i ich sukcesów politycznych.(fragment tekstu)
Niezależnie jednak od wyboru strategii w kwestii politycznego zaangażowania, wzrost znaczenia organizacji salafickich wymaga zwrócenia uwagi na kwestie mające najważniejsze znaczenie dla zmian zarówno w sferze politycznej, jak i społecznej. W pierwszej kolejności zostanie naświetlona geneza, podstawowe cechy i odmiany salafizmu. Skrótowo przedstawione zostanie również funkcjonowanie salafizmu w Egipcie i Tunezji w dekadach poprzedzających wybuch masowych protestów, które doprowadziły do obalenia rządów Ben Alego i Mubaraka. Jest to niezbędne do zrozumienia, że ten sukces nie był przypadkowy i składały się na niego nie tylko wysiłki organizacyjne i mobilizacyjne, ale również zmiany strukturalne (np. w podejściu do religijności). W dalszej części tekstu będzie przeanalizowana strategia działań salafitów po Arabskiej Wiośnie oraz najważniejsze czynniki, które przyczyniły się do swoistego renesansu salafizmu w ostatnich dziesięcioleciach i ich sukcesów politycznych.(fragment tekstu)
One of the results of the Arab Spring, both in Egypt and Tunisia, was rise in popularity of the ultraconservative Salafi movement. Despite one-sided media coverage, Salafists cannot be equated only with violence, because the vast majority of its members have taken a quietist approach rejecting not only violence, but any form of political commitment. This does not change the fact, however, that due to the doctrine adopted by Salafists, the boundary between quietism and political activity, and finally the use of violence is not clearly defined. It means that members of the movement, who previously declared themselves to be apolitical, can easily decide to engage in radical actions. The aim of this article is to draw attention to the ideological roots of Salafism, its internal divisions with regard to political commitment, and to analyse the development of the Salafi movement in Egypt and Tunisia before and after Arab Spring. It will also attempt to assess the possible development of this movement in the near future.(original abstract)
Słowa kluczowe
Czasopismo
Rocznik
Strony
51--71
Opis fizyczny
Twórcy
Bibliografia
- D.F Eickelman, J. Piscatori, Muslim Politics, Princeton 1996, s. 34
- O. Roy, The Failure of Political Islam, Cambridge 1994, s. 32.
- H. Lauziere, The Construction of Salafiyya: Reconsidering Salafism From The Perspective Of Conceptual History, "International Journal of Middle East Studies" 2010, Vol. 42, s. 369-370, 384.
- J. Danecki, Podstawowe wiadomości o islamie, t. 1, Warszawa 2002, s. 160-206.
- W.B. Hallaq, The Origins and Evolution of Islamic Law, Cambridge 2005, s. 76.
- S.A. Spectorsky, Ibn Hanbal (780-855), [w:] Encyclopaedia of Islam and the Muslim World, red. R.C. Martin, New York 2004.
- E. Peskes, W. Ende, Wahhabiyya, [w:] The Encyclopaedia of Islam, WebCD Edition, 2003.
- W. Cleveland, M. Bunton, A History of the Modern Middle East, Boulder 2009, s. 123.
- R. Meijer, Introduction, [w:] Global Salafism. Islam's new Religious Movement, red. R. Mejier, London 2009, s. 9-12
- F. Burgat, Islamism in the Shadow of al-Qaeda, Austin 2008, s. 83-84.
- P.W. Sutton, Resurgent Islam: A Sociological Approach, London 2005.
- X. Ternisien, Les frères musulmans, Paris 2005.
- Q. Wiktorowicz, Radical Islam Rising: Muslim Extremism in the West, Oxford 2005, s. 219
- B. Haykel, On the Nature of Salafi Thought and Action, [w:] Global Salafism. Islam's new Religious Movement, red. R. Mejier, London 2009, s. 49.
- D. Commins, The Wahhabi Mission and Saudi Arabia, London 2006, s. 140-154.
- M. al-Rasheed, Contesting the Saudi State. Islamic Voices from New Generation, Edinburgh 2006, s. 65-72.
- J. Zdanowski, Współczesna muzułmańska myśl społeczno-polityczna. Nurt Braci Muzułmanów, Warszawa 2008, s. 108
- R. Gauvain, Salafi Ritual Purity: In the Presence of God, Oxon 2010, s. 38-39.
- J. Brown, Salafis and Sufis in Egipt, "The Carnegie Papers", December 2011, s. 4.
- Koran, tłum. J. Bielawski, Warszawa 1986, 3: 110, 3: 104, 7: 157, 9: 71.
- R. Meijer, Commanding Right and Forbidding Wrong as a Principle of Social Action. The Case of the Egyptian al-Jama'al al-Islamiyya, [w:] Global Salafism. Islam's New Religious Movement, red. R. Meijer, London 2009, s. 191-195.
- M. Hafez, Q. Wiktorowicz, Violence as Contention in the Egyptian Islamic Movement, [w:] Islamic Activism. A Social Movement Theory Approach, Indianapolis 2004, s. 71-80.
- N. El-Ashwal, Egyptian Salafism between Religious Movement and Realpolitik: Adapting to the Demands of the Political Game, "SWP Comments" 2013, No. 27.
- W. Ende, Salafiyya, [w:] The Encyclopaedia of Islam, Vol. 8, red. B. Lewis, V. L. Menage, Ch. Pellat, Leiden 1986, s. 91
- A.S. Tamimi, Rachid Ghannouchi. A Democrat within Islamism, New York 2001, s. 24-25.
- Ch.W. Troll, Two Conceptions of Da'wá in India: Jamā'at-i Islāmi and Tablīghī Jamā'a, "Archives de sciences sociales des religions" 1994, No. 87, s. 123-124.
- Y. Sikand, The Origins and Development of the Tablighi Jama'at (1920-2000). A Cross-Country Comparative Study, New Delhi 2002
- E. Karagiannis, C. McCauley, Hizb ut-Tahrir al-Islami: Evaluating the Threat Posed by a Radical Islamic Group that Remains Nonviolent, "Terrorism and Political Violence" 2006, s. 315-334
- K. Pędziwiatr, Od islamu imigrantów do islamu obywateli. Muzułmanie w krajach Europy Zachodniej, Kraków 2007
- K. Pędziwiatr, Islam and Muslims in the Succession States of the Austrian-Hungarian Empire: the Case of Poland and Ukraine, University of Minessota 2012
- F. Merone, Salafism in Tunisia: An Interview with a Member of Ansar al-Sharia, "Jadaliyya", 11 April 2013, www.jadaliyya.com/pages/index/11166/salafism-in-tunisia_an-interview-witha-member-of- [21.07.2014].
- F. Merone, F. Cavatorta, The Emergence of Salafism in Tunisia, "Jadaliyya", 17 August 2012, www.jadaliyya.com/pages/index/6934/the-emergence-of-salafism-in-tunisia [01.08.2014].
- A. Zelin, Who is Jabhat al-Islah?, "SADA Middle East Analysis", 18 July 2012, www.carnegieendowment.org/sada/2012/07/18/who-is-jabhat-al-islah/cuxo [31.07.2014].
- M. Marks, Youth Politics and Tunisian Salafism: Understanding the Jihadi Current, "Mediterranean Politics" 2013, Vol. 18, No. 1, s. 109.
- A. Allani, Islamism and Salafism in Tunisia After the Arab Spring, "Right to Nonviolence Tunisia Constitutional E-Forum", 2 October 2012, www.righttononviolence.org/mecf/alaya-allani [12.07.2014].
- K. Pędziwiatr, R. Tonta, Turbulent Muslim Renaissance in Tunisia, "Jadaliyya.com" 2014, www.jadaliyya.com/pages/index/18015/turbulent-muslim-renaissance-in-tunisia_interview [28.08.2014].
- D. Singerman, The Networked World of Islamist Social Movements, [w:] Islamic Activism, red. Q. Wiktorowicz, Indianapolis 2004
- K. Pędziwiatr, Migracje w cieniu arabskich rewolucji, "Biuletyn Migracyjny' 2011, nr 32.
- K.A. El-Fadl, The Great Theft Wrestling Islam from the Extremists, New York 2005, s. 26-44.
- G.E. Fuller, The Future of Political Islam, New York 2004, s. 9-11.
- J. Esposito, Who will Speak for Islam?, "World Policy Journal" 2009, Vol. 25, No. 3.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171419470
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.