Creative Class and Creative Industries as a Means of Renewal of the City (Case of Rzeszów)

• Autorzy: Grzegorz Droba

Warianty tytułu

Klasa kreatywna i przemysł kreatywny jako źródła odnowy miasta (przypadek Rzeszowa)

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Crisis is a universal phenomenon, manifesting itself at different stages of development of various entities or social structures. In the case of urban crisis, what is primarily essential is certain moment of its development, when current sources and directions of development get exhausted and new ones have not yet been formed. Urban renewal concerning cities suf fering from crisis ensuing from deindustrialization has manifested itself in many forms - from comprehensive infrastructural investments, social programs, ending with attempts at reviving lost industry. Investing in culture proved to be a common trend and the most popular renewal strategy. Calling upon Richard Florida's creative class conception, one should note that reviving cities are especially attractive to representatives of creative class and, consequently, creative enterprises, etc. The term "creative economy" or "creative industries" relates to industry based on knowledge and intellectual property. Here, intellectual property constitutes the added values of scientific research (concerning new technologies) and cultural context of creative units which make up the human core of the industry. The creative industry has been defined based on DCIM instructions and translated into the currently binding Polish PKD system. Rzeszów has been described based on the number of workers employed by creative business entities (as well as their relation to all entities registered in the city). It can be noticed that employment in creative business entities, as well as the number of such entities has been constantly increasing. (original abstract)

Kryzys jest zjawiskiem powszechnym, objawiającym się w różnych stadiach rozwoju podmiotów i struktur społecznych. O kryzysie w procesie rozwoju jednostek miejskich możemy mówić w sytuacji kiedy wyczerpaniu ulegają dotychczasowe źródła wzrostu, a jego kierunki zostają zachwiane. Miasta Zachodu cierpiące w II poł. XX wieku z powodu deindustrializacji próbowano rewitalizować poprzez wdrażanie wielkich projektów przebudowy lub programów społecznych skierowane do ich mieszkańców. Najbardziej efektywne z perspektywy czasu okazały się inwestycje w kulturę, czy wzmocnienie roli miasta jako ośrodka kultury wyższej. Współgra to z koncepcją Richarda Floridy, który spopularyzował koncepcję klasy kreatywnej, kreatywnych i miast i powiązanych z nimi ściśle branż kreatywnych. Według Floridy nowy modus kapitalizmu krajów wysokorozwiniętych opierać się będzie przede wszystkich o wartość intelektualną wytwarzaną przez branżę kreatywną. Wartość ta przyjmuj ąca postać innowacji, nowych technologii, designu lub dóbr kultury jest motorem dla całej gospodarki i generuje miejsca pracy w sektorach nie-kreatywnych. Kluczową kwestią dla stworzenia kreatywnego centrum miejskiego jest jego umiejętność do przyciągnięcia przedstawicieli klasy kreatywnej - wysoko wyspecjalizowanych pracowników, naukowców, designerów i artystów. Branże kreatywne zostały wyłonione na podstawie przełożenia brytyjskiej kwalifikacji DCIM na polskie kody działalności gospodarczej (PKD). Rzeszów został scharakteryzowany pod kątem liczby podmiotów gospodarczych, zaliczanych do branż kreatywnych oraz pod kątem liczby pracowników zatrudnionych w tych podmiotach. Można zauważyć, że zarówno liczba kreatywnych przedsiębiorstw, jak i ich pracowników systematycznie zwiększa się, stanowiąc coraz większy odsetek ogółu miejsc pracy w mieście. Miasto kreatywne jest jednym z alternatywnych kierunków rozwoju Rzeszowa, co jednak nie wyraża się w oficjalnych planach i strategiach jego wzrostu.(abstrakt oryginalny)

Słowa kluczowe

EN

Creative industry; City; Creativity; City development; Creative economy

PL

Przemysł kreatywny; Miasto; Kreatywność; Rozwój miasta; Gospodarka kreatywna

• Czasopismo: Modern Management Review
• Rocznik: 2015
• Tom: 20 (XX)
• Numer: nr 22 (4)
• Strony: 47--58

Twórcy

autor

Grzegorz Droba

• Uniwersytet Rzeszowski

Bibliografia

• Beauregard R. 1993. Voices of Decline: The Postwar Fate of U.S. Cities. Oxford: Basil Blackwell.
• Bobirca A., Draghici A. 2011. Creativity and Economic Development, World Academy of Science. Engineering and Technology, nr 59.
• Celmer A., 2012, Miary kreatywności na bazie wybranych modeli i teorii przemysłów kreatywnych. W: Kreatywna gospodarka w mieście i aglomeracji. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego.
• Duxbury N. 2004. Creative Cities. Principles and Practices. Ottawa: Canadian Policy Research Network.
• Florida R. 2007. The Flight of the crreative class. New York: Harper Collins.
• Florida R. 2002. The Rise of the Creative Clas: and how it transforming work, leisure, community and everyday lifes. Nowy Jork: Basic Book.
• Florida R. 2005. Cities and the Creative Class. Nowy Jork: Routledge.
• Holcomb H.B. Beauregard R.A. 1981, Revitalizing Cities. Washington: Association of American Geographers.
• Komninos N. 2002. Intelligent cities: Innovation, Knowlage system and Digital Space. Londyn: Spon Press.
• Klasik A. 2009. Kreatywne miasto - kreatywna aglomeracja. Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach.
• Majer A. 2014. Odrodzenie miast. Łódź: Wydawnictwo Scholar.
• Namyślak B. 2009. Przemysły kreatywne w aglomeracji wrocławskiej. W: Kreatywne miasto - kreatywna aglomeracja. Katowice.
• Oakley K. 2004. "Not So Cool Britannia: The Role of the Creative Industries In Economic Development", International Journal of Cultural Studies, nr 7 (1).
• Tuziak A. 2013. Innowacyjność w endogenicznym rozwoju regionu peryferyjnego, Warsaw: Wydawnictwo Scholar.
• Savage M., Warde A. 1993. Urban Sociology, Capitalism and Modernity. New York: Continuum.
• Scott A. J., Storper M. 2003. "Regions, Globalization, Development", Regional Studies, 37 (6-7) Oxford.
• Szultka S. 2012. Klastry w sektorach kreatywnych - motory rozwoju miast i regionów. Warsaw: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości.
• Załocki G. 2012. Rozwój zrównoważony: idee, efekty, kontrowersje. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
• Zielenbach S. 2000. The Art of Revitalization. Improving Conditions of Distressed Inner-city Neighbourhoods. New York-London: Taylor and Francis.

Identyfikatory

DOI

10.7862/rz.2015.mmr.53