Prawo wychowawcą do dobra wspólnego

• Autorzy: Piotr Stanisław Zamelski

Warianty tytułu

The Law Educator for the Common Good

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

CEL NAUKOWY: Celem opracowania jest wykazanie związku pomiędzy treścią prawa stanowionego oraz wychowaniem społeczeństwa do rozumienia dobra wspólnego i partycypacji w jego budowaniu. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy, którego rozwiązaniu służą rozważania, brzmi: w jaki sposób prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego i jakie warunki powinno w związku z tym spełniać? Jako metodę badawczą zastosowano analizę i syntezę systemową oraz badania literaturowe. PROCES WYWODU: W toku rozważań poruszono zagadnienia istoty wychowania do dobra wspólnego, cech prawa stanowionego niezbędnych do przekazywania konstruktywnych treści wychowawczych oraz moralnych aspektów wychowania do dobra wspólnego wynikających z osobowospołecznej natury ludzkiej. Rozważania zostały osadzone na gruncie pedagogiki prawa, która zajmuje się wychowawczym oddziaływaniem prawa w życiu społecznym. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Na podstawie przeprowadzonych wywodów sformułowano następujące wnioski: dobro wspólne jest wartością konieczną w życiu społecznym; wychowanie do dobra wspólnego obejmuje przekaz wartości i postaw; prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego pod warunkiem zgodności z prawem naturalnym. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z rozważań płynie wniosek wskazujący na konieczność stanowienia i stosowania prawa z poszanowaniem obiektywnych wartości moralnych, dzięki czemu prawo stanie się bardziej skutecznym środkiem wychowywania społeczeństwa do rozumienia i współdziałania na rzecz dobra wspólnego. (abstrakt oryginalny)

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The aim of this paper was to show a connection between the positive law and the education of society on the common good and participation in its building. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main research subject of this paper was the following: in what way does the positive law 'educate' people to recognise the common good, and what conditions should it satisfy? The research method included systemic analysis and synthesis, as well as research based on the source literature. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The study addressed the issues of the essence of education on the common good, the features of the positive law necessary to provide society with constructive educational content, and moral aspects of education on the common good stemming from the personal and social nature of people. The discussion was based on the pedagogy of law which deals with the educational effects of law on social life. RESEARCH RESULTS: On the basis of the presented contentions the following conclusions were drawn: the common good is a necessary value of social life; education on the common good communicates values and attitudes; the positive law provides education concerning the common good providing it is concordant with the natural law. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMENDATIONS: The study showed the necessity of lawmaking and law-implementation which would be in keeping with objective moral values. This would create more effective provisions of law in terms of society's education on understanding and cooperating for the common good. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Wychowanie; Dobro wspólne; Ustrój państwa; Społeczeństwo; Prawo

EN

Parenting; Common good; Political system of the state; Society; Law

• Czasopismo: Horyzonty Wychowania
• Rocznik: 2016
• Tom: 15
• Numer: nr 36 Pamięć - konteksty humanistyczne i społeczne
• Strony: 141--151

Twórcy

autor

Piotr Stanisław Zamelski

• Politechnika Opolska

Bibliografia

• Bartnik, S.C. (1995). Personalizm. Lublin: "Czas", 191.
• Complak, K. (2007). Normy pierwszego rozdziału Konstytucji RP. Acta Universitatis Wratislaviensis, 2956, 51.
• Gronowska, B. (2009). Wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela. W: Z. Witkowski (red.), Prawo konstytucyjne, wyd. XII. Toruń: TNOiK "Dom Organizatora", 152.
• Kojder, A. (2001). Godność i siła prawa. Warszawa: Oficyna Naukowa.
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 z późn. zm. (Konstytucja RP).
• Krąpiec, M.A. (1999). Ja-człowiek. Lublin: Wydawnictwo KUL, 341.
• Krucina, J. (1972). Dobro wspólne. Teoria i jej zastosowanie. Wrocław: Wrocławska Księgarnia Archidiecezjalna, 70.
• Kundera, E. (2006). Hegel. W: E. Kundera i M. Maciejewski (red.), Leksykon myślicieli politycznych i prawnych, wyd. II. Warszawa: C.H. Beck, 184-186.
• Łączkowski, W. (2003). Ekonomiczne i socjalne prawa człowieka a dobro wspólne. W: Godność człowieka a prawa ekonomiczne i socjalne. Księga Jubileuszowa wydana w piętnastą rocznicę ustanowienia Rzecznika Praw Obywatelskich. Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, 38.
• Nabzdyk, Z. (1996). Modlitwa błagalna jako kształt wiary chrześcijańskiej w świetle współczesnej teologii katolickiej. Opole: Redakcja Wydawnictw WT UO.
• Radbruch, G. (2009). Filozofia prawa, przekł. E. Nowak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 244-254.
• Sobór Watykański II. (2002). Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, AAS 58 (1966), 1025-1120, nr 26. W: M. Przybył (red.), Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje. Poznań: Pallotinum, 545.
• Stadniczeńko, S.L (1997). Zarys pedagogiki prawa. Wybrane zagadnienia prawne dla pedagogów, wyd. II. Opole: Wydawnictwo UO, 23.
• Tomasz z Akwinu. (1965). O wadach i grzechach. W: Tomasz z Akwinu, Suma Teologiczna, I-II, q. 85 a. 3, tom 12, przekł. F.W. Bednarski OP. Londyn: "Veritas".
• Tomasz z Akwinu. (1984). De regimine principum. W: Tomasz z Akwinu, Dzieła wybrane, przekł. J. Salij OP. Poznań: "W drodze", 151.
• Trybunał Konstytucyjny. (2015). Wyrok z dnia 12 maja 2015 r., p. III.8.3, sygn. akt P 23/13, OTK ZU 2015 Nr 5A, poz. 62, Dz. U. z 2015 r., poz. 702.
• Trzciński, J. (2005). Rzeczpospolita Polska dobrem wspólnym wszystkich obywateli. W: J. Góral, R. Hauser i J. Trzciński (red.), Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980-2005. Warszawa: Naczelny Sąd Administracyjny, 452.
• Wojtyła, K. (2000). Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne. Lublin: TN KUL, 380.
• Zamelski, P. (2014). Równowaga praw i obowiązków implikacją zasady dobra wspólnego. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 270-299.

Identyfikatory

DOI

10.17399/HW.2016.153608