PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Czasopismo
2016 | 7 | nr 19 Osoba, wspólnota, polityka | 11--33
Tytuł artykułu

El personalismo de Karol Wojtyla : persona, prójimo, comunidad, sociedad

Warianty tytułu
Personalizm Karola Wojtyły : osoba, bliźni, wspólnota, społeczeństwo
Języki publikacji
ES
Abstrakty
CEL NAUKOWY: Tekst przedstawia syntetyczną wizję personalizmu Karola Wojtyły/Jana Pawła II, akcentując w sposób szczególny aspekty społeczno-polityczne.

PROBLEM I METODY BADAŃ: Nie jest proste ustalenie teoretycznych poglądów Karola Wojtyły/Jana Pawła II, ponieważ podlegały one ważnej ewolucji intelektualnej. Jeżeli nie weźmie się tego pod uwagę, można dojść do błędnych konkluzji dotyczących jego myśli. Dlatego pójdziemy śladem chronologicznym, by pokazać, jak będąc na początku pod intelektualnym wpływem tomizmu oraz fenomenologii, stopniowo opracował swoją oryginalną i integrującą filozofię personalistyczną.

PROCES WYWODU: Po ustaleniu tych zasad wyłaniają się zasadnicze rysy jego propozycji personalistycznej: 1) wkład w odnowę etyki za pośrednictwem lubelskiej szkoły etycznej; 2) opracowanie oryginalnej perspektywy dotyczącej etyki seksualnej w Miłości i odpowiedzialności; 3) niektóre klucze antropologiczne jego magistralnego dzieła Osoba i czyn oraz 4) propozycje w dziedzinie społeczno-politycznej, przedstawione w czterech perspektywach: uczestnictwo jako konstrukcja osoby w działaniu społecznym; jego szczególna teoryzacja relacji osoba - społeczeństwo; jego propozycja dotycząca dobra wspólnego oraz systemy bliźni i wspólnota.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza pokazuje, że Karol Wojtyła był zdolny rozwinąć oryginalny i mocny personalizm, wychodząc z założeń tomistycznych i fenomenologicznych. Bazując na tej oryginalnej filozofii, rozwinął także oryginalną perspektywę społeczno-polityczną. Perspektywa ta widoczna jest, pośród innych aspektów, w jego koncepcji uczestnictwa, pojęcia dobra wspólnego zbudowanego przez włączenie wymiaru subiektywnego; teza, zgodnie z którą kolektywizmy oraz indywidualizmy podzielają tę samą antropologię, i prymat, który stawia system bliźni ponad system wspólnota w strukturyzacji relacji społecznych.

WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Te oryginalne rysy zostały przestudiowane w niektórych badaniach, jak Sáncheza (2015) i Lozana (2016), ale czeka nas jeszcze podjęcie głębokiego studium tego aspektu jego myśli. (abstrakt oryginalny)
Czasopismo
Rocznik
Tom
7
Strony
11--33
Opis fizyczny
Twórcy
  • University CEU - San Pablo, Spain
Bibliografia
  • Acosta, M. & Reimers, A. (2016). Karol's Wojtyla Personalism Philosophy. Understanding Person and Act. Washington: CUA Press.
  • Bartnik, Cz. (2006). Studies in personalist system. Lublin: KUL.
  • Bengtsson, J.O. (2006). The Worldview of Personalism: Origins and Early Development. Oxford: O.U.P.
  • Burgos, J.M. (2003). El personalismo. Autores y temas de una filosofia nueva. Madrid: Palabra.
  • Burgos J.M. (2009). La experiencia integral: un método para el personalismo. Madrid: Palabra.
  • Burgos, J.M. (ed.). (2011). La filosofía personalista de Karol Wojtyła (2ª ed.). Madrid: Palabra.
  • Burgos, J.M. (2014). Para comprender a Karol Wojtyla. Una introducción a su filosofía. Madrid: Biblioteca de autores cristianos.
  • Burgos, J.M. (2016). Integral experience: a new proposal on the origin of knowledge. In S. Smith & J. Beauregard (Eds.), In the sphere of the personal. New perspectives in the Philosophy of Persons. Boston: Vernon Press, 41 59.
  • Burgos, J.M. (2017). Introduction to personalism. Washington, DC: Catholic University of America Press (forthcoming).
  • Buttiglione, R. (1997). Karol Wojtyła: The Thought of the Man Who Became Pope John Paul II. Grand Rapids, Mich. & Cambridge, UK: Wm. B. Eerdmans Publishing Co.
  • Crosby, J.F. (1996). The Selfhood of the Human Person. Washington, DC: Catholic University of America Press.
  • Ferrer, U. (2011). La conversión del imperativo categórico kantiano en norma personalista. In J.M. Burgos (ed.), La filosofía personalista de Karol Wojtyła (2ª ed.). Madrid: Palabra, 57 67.
  • Frossard, A. (1982). No tengáis miedo. Barcelona: Plaza y Janés.
  • Holub, G. (2016). The Human Subject and Its Interiority. Karol Wojtyła and the Crisis in Philosophical Anthropology. Quien 4 (forthcoming).
  • Juan Pablo II. (1996). Don y misterio. Madrid: Biblioteca de autores cristianos.
  • Juan Pablo II. (1994). Cruzando el umbral de la esperanza. Barcelona: Plaza y Janés.
  • Juan Pablo II. (2004). ¡Levantaos! ¡Vamos!. Barcelona: Plaza y Janés.
  • Koninck, Ch. de (1952). De la primauté du bien commun contre les personnalistes. Montreal: Éditions de l'Université Laval.
  • Lozano, S. (2016). La interpersonalidad en Karol Wojytla. Valencia: Edicep.
  • Mardas, N., Curry A.B. & Mclean, G.F. (Eds.). (2008). Karol Wojtyła's Philosophical Legacy. Washington DC: Council for Research in Values and Philosophy.
  • Macmurray, Jh. (1961). Persons in Relation. London: Faber.
  • Maritain, J. (1966). The Person and the Common Good. Trad. J. Fitzgerald. Notre Dame, IN: University of Notre Dame Press.
  • Mondin, B. (2002). Storia dell'Antropologia Filosofica, vol. 2. Bologna: ESD: Le antropologie personaliste, 514 660.
  • Mulhall, S. y Swift, A. (1992). Liberals and Communitarians. Oxford: Blackwell.
  • Reimers. A. (2011). Truth about the Good: Moral Norms in the Philosophy of John Paul II. FL: Sapienta Press.
  • Rourke Th. & Rourke, R.C. (2005). A Theory of Personalism. Langham, MD: Lexington Books.
  • Sánchez, C. (2015). La participación según Karol Wojtyla, cualidad del ser humano para construir la comunidad en el ámbito postmoderno. Tesis doctoral. México: Universidad Anahuac.
  • Von Hildebrand, D. (1977). The Heart. Chicago: Franciscan Herald Press.
  • Wojtyła, K. (1948). Doctrina de fide apud S. Joannem a Cruce. Roma.
  • Wojtyła, K. (1982). Max Scheler y la ética cristiana. Madrid: Biblioteca de autores cristianos.
  • Wojtyła, K. (1993). Opere letterarie. Poesie e drammi. Roma: Libreria Editrice Vaticana.
  • Wojtyła. K. (2005a). El hombre y su destino. Madrid: Palabra.
  • Wojtyła, K. (2005b). La subjetividad y lo irreductible en el hombre, El hombre y su destino. Madrid: Palabra.
  • Wojtyła, K. (2005c). La persona: sujeto y comunidad (1976), El hombre y su destino. Madrid: Palabra.
  • Wojtyla, K. (2005d). ¿Participación o alineación?, El hombre y su destino. Madrid: Palabra.
  • Wojtyła, K. (2006). La experiencia religiosa de la pureza (1953), El don del amor. Escritos sobre la familia (5ª ed.). Madrid: Palabra.
  • Wojtyła, K. (2011). Amor y responsabilidad. Madrid: Palabra.
  • Wojtyła, K. (2013). Persona y acción. Madrid: Palabra.
  • Wojtyła, K. (2015). Lecciones de Lublin I y II. Madrid: Palabra.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171455401

Zgłoszenie zostało wysłane

Zgłoszenie zostało wysłane

Musisz być zalogowany aby pisać komentarze.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.