Czasopismo
Tytuł artykułu
Autorzy
Warianty tytułu
Inna teoria partyzanta
Języki publikacji
Abstrakty
RESEARCH OBJECTIVE: To reread Carl Schmitt's theory of the partisan and by doing so present another theory of partisan.
THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: Partisan war is treated as a war method rather than a phenomenon. The method is interpretive, based on historical facts.
THE PROCESS OF ARGUMENTATION: At first the author retells and present Carl Schmitt's theory of the partisan. Then the author applies this theory to 19th century European history with a special focus on Polish-Lithuanian history. Based on this historical account the authors presents his own theory of another partisan.
RESEARCH RESULTS: Another theory of partisan ties the figure of partisan and partisan war as the specific phenomenon to the concrete historical and geographical space. This theory highlights the specific modern European character of the partisan war and presents the Polish-Lithuanian partisan history as the model of such war. Seen through the lenses of the national sovereignty and the sovereign dictatorship, this history represents the case par excellence of transition from the order of the 18th century to the modern European republic of the 21st century. The partisan then is first of all the citizen. Brought to the extreme by the enemy he takes the sovereign decision to resist and this way brings the political idea of republic to its concrete existence.
CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: "The Theory of Partisan" by Carl Schmitt was the rare if not the only attempt at building a finished and conclusive theory of the phenomenon, which seemed so important for the modern European history. Therefore it is fair and reasonable to treat Schmitt as a central figure of the "partisan" thought. His concept of partisan as the specific figure of the modern war is especially valuable and allows to see Polish-Lithuanian as well as European history in another perspective. (original abstract)
THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: Partisan war is treated as a war method rather than a phenomenon. The method is interpretive, based on historical facts.
THE PROCESS OF ARGUMENTATION: At first the author retells and present Carl Schmitt's theory of the partisan. Then the author applies this theory to 19th century European history with a special focus on Polish-Lithuanian history. Based on this historical account the authors presents his own theory of another partisan.
RESEARCH RESULTS: Another theory of partisan ties the figure of partisan and partisan war as the specific phenomenon to the concrete historical and geographical space. This theory highlights the specific modern European character of the partisan war and presents the Polish-Lithuanian partisan history as the model of such war. Seen through the lenses of the national sovereignty and the sovereign dictatorship, this history represents the case par excellence of transition from the order of the 18th century to the modern European republic of the 21st century. The partisan then is first of all the citizen. Brought to the extreme by the enemy he takes the sovereign decision to resist and this way brings the political idea of republic to its concrete existence.
CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: "The Theory of Partisan" by Carl Schmitt was the rare if not the only attempt at building a finished and conclusive theory of the phenomenon, which seemed so important for the modern European history. Therefore it is fair and reasonable to treat Schmitt as a central figure of the "partisan" thought. His concept of partisan as the specific figure of the modern war is especially valuable and allows to see Polish-Lithuanian as well as European history in another perspective. (original abstract)
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest odczytanie na nowo teorii partyzanta Carla Schmitta, aby dzięki temu zaprezentować nową teorię partyzanta.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Wojnę partyzancką traktuje się raczej jako metodę prowadzenia wojny niż zjawisko. Metoda jest sposobem objaśniania opartym na faktach historycznych.
PROCES WYWODU: Autor najpierw przypomina i omawia teorię partyzanta Carla Schmitta. Następnie konfrontuje ją z historią Europy XIX wieku, koncentrując się zwłaszcza na historii polsko-litewskiej. Opierając się na tym historycznym zestawieniu, autor prezentuje własną, inną teorię partyzanta.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Inna teoria partyzanta łączy postać partyzanta i wojny partyzanckiej jako zjawiska specyficznego z konkretnym wymiarem historycznym i geograficznym. Teoria ta podkreśla specyficznie współczesny, europejski charakter wojny partyzanckiej, ukazując polsko-litewską historię partyzantki jako model takiej wojny. W optyce suwerenności narodowej i suwerennej dyktatury teoria ta reprezentuje przypadek par excellence przemiany porządku XVIII stulecia we współczesną europejską republikę XXI wieku. Partyzant jest wówczas pierwszym spośród obywateli. Doprowadzony do ostateczności przez wroga podejmuje suwerenną decyzję stawienia oporu i tym sposobem realizuje polityczną ideę republikańską.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: "Teoria partyzanta" Carla Schmitta była rzadką, jeśli nie jedyną próbą zbudowania i zwieńczenia teorii zjawiska, które wydaje się tak istotne dla współczesnej historii europejskiej. Dlatego wypada potraktować Schmitta jako zasadniczą postać myśli "partyzanckiej". Jego koncepcja partyzanta jako charakterystycznej postaci współczesnej wojny jest szczególnie wartościowa i pozwala ujrzeć w innej perspektywie historię zarówno polsko-litewską, jak i europejską. (abstrakt oryginalny)
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Wojnę partyzancką traktuje się raczej jako metodę prowadzenia wojny niż zjawisko. Metoda jest sposobem objaśniania opartym na faktach historycznych.
PROCES WYWODU: Autor najpierw przypomina i omawia teorię partyzanta Carla Schmitta. Następnie konfrontuje ją z historią Europy XIX wieku, koncentrując się zwłaszcza na historii polsko-litewskiej. Opierając się na tym historycznym zestawieniu, autor prezentuje własną, inną teorię partyzanta.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Inna teoria partyzanta łączy postać partyzanta i wojny partyzanckiej jako zjawiska specyficznego z konkretnym wymiarem historycznym i geograficznym. Teoria ta podkreśla specyficznie współczesny, europejski charakter wojny partyzanckiej, ukazując polsko-litewską historię partyzantki jako model takiej wojny. W optyce suwerenności narodowej i suwerennej dyktatury teoria ta reprezentuje przypadek par excellence przemiany porządku XVIII stulecia we współczesną europejską republikę XXI wieku. Partyzant jest wówczas pierwszym spośród obywateli. Doprowadzony do ostateczności przez wroga podejmuje suwerenną decyzję stawienia oporu i tym sposobem realizuje polityczną ideę republikańską.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: "Teoria partyzanta" Carla Schmitta była rzadką, jeśli nie jedyną próbą zbudowania i zwieńczenia teorii zjawiska, które wydaje się tak istotne dla współczesnej historii europejskiej. Dlatego wypada potraktować Schmitta jako zasadniczą postać myśli "partyzanckiej". Jego koncepcja partyzanta jako charakterystycznej postaci współczesnej wojny jest szczególnie wartościowa i pozwala ujrzeć w innej perspektywie historię zarówno polsko-litewską, jak i europejską. (abstrakt oryginalny)
Słowa kluczowe
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
141--158
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Vilnius University, Lithuania
Bibliografia
- Agamben, G. (2005). The State of Exception. Chicago: University of Chicago Press.
- Chesterton, G.K. Ludendorff's Francs-tireurs. Illustrated London News. 1919-09-13.
- Davies, N. (2002). Dievo žaislas. Lenkijos istorija. Vilnius: Rašytojų sąjungos leidykla.
- Fajnhauz, D. (1991). 1863 metų pogrindinė valstybė Lietuvoje. Lietuvių atgimimo istorijos studijos, 3.
- Gailius, B. (2011). Partizanų diktatūra. Politologija, 62.
- Gailius, B. (2012). Tautos suverenitetas Lietuvos istorijoje. In R. Lopata (Ed.), Istorija kaip politinio mąstymo veiksnys. Vilnius: Vilniaus universiteto leidykla.
- Halicz, E. (1975). Partisan Warfare in 19th Century Poland: the Development of a Concept. Odense: Odense University Studies in History and Social Sciences.
- Laqueur, W. (2010). Guerrilla Warfare. A Historical and Critical Study. New Brunswick: Transaction Publishers.
- Payne, S.G. (1973). A History of Spain and Portugal. Chicago: University of Wisconsin Press.
- Schmitt, C. (1985). Political Theology. Four Chapters on the Concept of Sovereignty. Cambridge: The MIT Press.
- Schmitt, C. (1996a). The Leviathan in the State Theory of Thomas Hobbes. Meaning and Failure of the Political Symbol. Westport: Greenwood Press.
- Schmitt, C. (1996b). Roman Catholicism and Political Form. Westport: Greenwood Press.
- Schmitt, C. (2001). State, Movement, People. Cornvallis: Plutarch Press.
- Schmitt, C. (2004a). The Theory of the Partisan. A Commentary/Remark on the Concept of the Political. East Lansing, MI: Michigan State University Press.
- Schmitt, C. (2004b). On Three Types of Juristic Thought. Westport: Praeger.
- Schmitt, C. (2006). The Nomos of the Earth in the International Law of the Jus Publicum Europaeum. New York: Telos Press Publishing.
- Suarez, F. (2012). Defense of the Catholic and Apostolic Faith against the Errors of Anglicanism. New York: Lucairos Occasio Press.
- Taylor, A.J.P. (1994). Nuo Sarajevo iki Potsdamo. Europa 1914-1945. Vilnius: Baltos lankos.
- Шмитт, К. (2005). Диктатура. От истоков современной идеи суверенитета до пролетарской классовой борьбы. Санкт Петербург: Наука.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171456345
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.