Specyfika organizacji publicznych i jej implikacje dla kultury organizacyjnej i zarządzania zasobami ludzkimi

• Autorzy: Katarzyna Gadomska-Lila

Warianty tytułu

Idiosyncrasies of Public Organizations and Their Implications for Organizational Culture and Human Resource Management

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Kultura organizacyjna pełni bardzo ważną funkcję, gdyż łączy misję organizacji z jej zasobami ludzkimi. Praktyki zarządzania ludźmi mają wspierać cele i wartości organizacji. W organizacjach publicznych, które w ostatnich latach ulegają istotnym przemianom, staje się to szczególnie ważne. Wyzwania, w obliczu których stają, przy wielu ograniczeniach, jakie wynikają z ich specyfiki, wymagają z jednej strony odwoływania się do misji, z drugiej zaś uwzględniania aspektu ekonomicznego. Oznacza to konieczność integrowania różnych sfer. W opracowaniu dokonano analizy specyficznych cech organizacji publicznych, scharakteryzowano różne modele zarządzania, odniesiono się do właściwości kultury organizacyjnej, proponując jednocześnie modelowy zestaw kluczowych wartości, jak również wskazano praktyki zarządzania zasobami ludzkimi, które mają umożliwić kształtowanie i rozwój pożądanych wartości. (abstrakt oryginalny)

EN

Organizational culture is an important management tool which is supposed to unite the mission of the organization with its human resources. Good practices of people management are supposed to support goals and values of the organization. It has become particularly important in public organizations that, that have been recently undergoing essential transformation. Challenges these organizations are facing, with all their operrational limitations, require, on the one hand, referring to their mission, while on the other hand - taking the economic aspects into account. Therefore, there is a need to integrate different spheres. The study contains the analysis of idiosyncrasies of public organizations and the characteristics of different management models. It also refers to the properties of the organizational culture and proposes a representative set of key values as well as good practices of HR management supporting the establishment and development of the desired values. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Organizacje publiczne; Kultura organizacyjna; Zarządzanie zasobami ludzkimi

EN

Public organisations; Organisational culture; Human Resources Management (HRM)

• Czasopismo: Problemy Zarządzania
• Rocznik: 2016
• Numer: vol. 14, nr 3 (61), t. 1 Zarządzanie ludźmi w organizacjach publicznych i non-profit
• Strony: 129--141

Twórcy

autor

Katarzyna Gadomska-Lila

• Uniwersytet Szczeciński

Bibliografia

• Blanchard, K. (2012). Przywództwo wyższego stopnia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Boxall, P.F. Purcell, J. i Wright, P. (2007). Human Resource Management: Scope, Analysis and Significance. W: P.F. Boxall, J. Purcell i P. Wright (red.), The Oxford Handbook of Human Resource Management. Oxford: Oxford University Press.
• Boyne, G.A. (2002). Public and Private Management: What's the difference? Journal of Management Studies, 39(1), https:/doi.org/10.1111/1467-6486.00284.
• Cardona, P. i Rey, C. (2009). Zarządzanie poprzez misję. Kraków: Oficyna Wolters Kluwer.
• Caron, D.J. i Giauque, D. (2006). Civil Servant Identity at the Crossroads: New Challenges for Public Administrations. International Journal of Public Sector Management, 19(6), za: Rostkowski, T. (2012). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi w administracji publicznej. Warszawa: Wolters Kluwer business.
• Cyfert, S., Dyduch, W., Latusek-Jurczak, D., Niemczyk, J. i Sopińska, A. (2014). Subdyscypliny w naukach o zarządzaniu - logika wyodrębnienia, identyfikacja modelu koncepcyjnego oraz zawartość tematyczna. Organizacja i Kierowanie, 1.
• Czekaj, J. i Ziębicki, B. (2014). Współzarządzanie jako nowy paradygmat zarządzania publicznego. W: P. Wachowiak i S. Winch (red.), Granice w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.
• Denison, D., Janovics, J., Young, J. i Cho, H.J., Diagnosing Organizational Cultures: Validating a Model and Method, www.denisonconsulting.com/sites/default/files/documents/resources/denison-2006-validity_0.pdf.
• Farnham, D. i Horton, S. (1996). Public Managers and Private Managers: Towards a Professional Synthesis? W: D. Farnham, S. Horton, J. Barlow i A. Hondeghem (red.), New Public Mangers in Europe. Public Servants in Transition. London: Macmillan Business Ltd.
• Frączkiewicz-Wronka, A. (2010). Pomiar efektywności organizacji jako obszar konwergencji metod, narzędzi i instrumentów zarządzania między sektorami biznesowym a publicznym. Organizacja i Zarządzanie, 4(12).
• Frączkiewicz-Wronka, A. i Austen, A. (2015). Menedżerowie w organizacjach publicznych - w kierunku zwiększania zatrudnialności. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, 3-4.
• Hensel, P. (2012). Sektor publiczny - specyfika i metody zarządzania. W: B. Glinka i M. Kostera (red.), Nowe kierunki w organizacji i zarządzaniu. Warszawa: Wolters Kluwer business.
• Huges, O.E. (1998). Public Management and Administration. Macmillan: London, za: A. Sakalas i M. Vienazindiene (2010). New Public Management and the Conceptual Upheaval of Human Resource Management. Engineering Economics, 21(4).
• Karna, W. (2011). Zmiany w zarządzaniu zasobami ludzkimi w administracji samorządowej. Monografie i Studia Instytutu Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kraków.
• Klein, P.G., Mahoney, J.T., McGahan, A.M. i Pitelis, Ch.N. (2010). Toward a Theory of Public Entrepreneurship. European Management Review, 7(1), https:/doi.org/10.1057/ emr.2010.1.
• Kożuch, B. (2004). Zarządzanie publiczne w teorii i praktyce polskich organizacji. Warszawa: Placet.
• Kożuch, В., i Markowski T. (red.) (2005). Z teorii i praktyki zarządzania publicznego. Białystok: Fundacja Współczesne Zarządzanie.
• Kożuch, B. (2007). Modele zarządzania publicznego. W: T. Białas (red.), Dylematy i wyzwania współczesnego zarządzania organizacjami publicznymi. Gdynia: Wyższa Szkoła Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni.
• Kieżun, W. (2005). O sprawną administrację publiczną, lus et Lex, /(III).
• Legge, К. (1998). The Morality of HRM. W: C. Mabey, D. Skinner, T. Clark (red.). Experiencing Human Resource Management. London: Sage, za: M. Armstrong (2010). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business.
• Lundy, O. i Cowling, A. (2006). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.
• Nutt, P. i Backoff, R. (1993). Organizational Publicness and Its Implications for Strategic Management. Journal of Public Administration Research and Theory, 3.
• Olejniczak, K. (red.) (2012). Organizacje uczące się. Model dla administracji publicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
• Rainey, H.G., Pandey, S. i Bozeman, B. (1995). Research Note: Public and Private Managers' Perceptions of Red Tape. Public Administration Review, 55 (November- December), https:/doi.org/10.2307/3110348.
• Rostkowski, T. (2012). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi w administracji publicznej. Warszawa: Wolters Kluwer business.
• Sakalas, A. i Vienazindiene, M. (2010). New Public Management and the Conceptual Upheaval of Human Resource. Management, Engineering Economics, 27(4).
• Sarros, J.C., Gray, J., Densten, I.L. (2002). Leadership and Its Impact on Organizational Culture. International Journal of Business Studies, 10(2).
• Simon, H. (2007) Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Gliwice: Helion.
• Stachowicz-Stanusch, A. (2007). Potęga wartości. Jak zbudować nieśmiertelną firmę. Gliwice: Wydawnictwo Helion.
• Stewart, J. i Walsh, К (1992). Change in the Management of Public Services. Public Administration, 4.
• Sułkowski, Ł. (2012). Kulturowe procesy zarządzania. Warszawa: Difin.
• Szaban, J. (2011). Zarządzanie zasobami ludzkimi w biznesie i administracji publicznej. Warszawa: Difin.
• Windsor, C.A. i Ashkanasy, N.M. (1996). Auditor Independence Decision Making: The Role of Organizational Culture Perceptions. "Behavioral Research in Accounting" (Supplement).
• Wrzosek, S. (2008). System: administracja publiczna. Systemowe determinanty nauki administracji. Lublin, za: T. Rostkowski (2012). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi w administracji publicznej. Warszawa: Wolters Kluwer business.
• Yahyagil, M.Y. (2015). Constructing a Typology of Culture in Organizational Behavior. International Journal of Organizational Analysis, 23.4., https:/doi.org/10.U08/ijoa-03- 2013-0650.
• Zalewski, A. (2005). Reformy sektora publicznego w duchu nowego zarządzania publicznego. W: A. Zalewski (red.). Nowe zarządzanie publiczne w polskim samorządzie terytorialnym. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.
• Zatrudnienie i wynagrodzenia. Raport (2014). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny.
• Zieliński, W. (2011). Efektywność ZZL w sektorze publicznym. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, 3-4.
• ---

Identyfikatory

DOI

10.7172/1644-9584.61.7