Technologia herbaty

• Autorzy: Monika Gorzka , Kamil Gorzka
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Krzew herbaciany - uprawa oraz zbiór liści Krzew herbaciany, Camellia sinensis (L), należy do rodziny herbatowatych, wywodzących się z grupy Theaceae. Uprawia się go przede wszystkim w klimacie subtropikalnym i tropikalnym, w bardzo wielu krajach. Krzewy przeważnie osiągają wysokość 10 do 16 metrów. Kwiaty białe do jasnożółtego, pięciopłatkowe. Z kolei liście mają odcień ciemnozielony i kształt owalny, brzegi ich są ząbkowane, silnie unerwione. Roślina nie należy do bardzo wymagających, gdyż nawet złe warunki sprzyjają jej wzrostowi. Ponadto cechuje się wytrzymałością na bardzo niskie temperatury oraz odpornością na choroby. Jednakże chcąc zapewnić obfite plony należy przestrzegać kilku prostych zasad podczas uprawy. Najistotniejsze to zapewnienie wilgotności. Ważne, aby rocznie było to przeciętnie 1250 mm opadów. Krzewy najlepiej rozwijają się na obszarach wysokogórskich - im wyżej znajdują się plantacje, tym późniejsze zbiory są zasobniejsze, a także lepsze jakościowo. (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Technologia; Herbata; Towaroznawstwo

EN

Technology; Tea; Commodity science

• Czasopismo: Aura
• Rocznik: 2018
• Numer: nr 2
• Strony: 26--27

Twórcy

autor

Monika Gorzka

• Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

autor

Kamil Gorzka

• Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Bibliografia

• [1] Siepak J., Frankowski M., Kowalski A. 2010. Kofeina w herbatach dostępnych na polskim rynku. Laboratorium, 9-10: 50-52.
• [2] Sánchez E.P., Vargas M.E.R., Gutiérrez J.C.R. 2013. Hepatotoxicity due to green tea consumption (Camellia sinensis). A review. Revista Colombiana de Gastroenterologia, 28 (1): 43049.
• [3] Pochlebkin W.W. 1974. Herbata. Rodzaje, właściwości, wykorzystanie. Tłum. K. i B. Krajewscy. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa.
• [4] Cichoń Z., Wierciak E. 2005. Towaroznawcza charakterystyka herbaty. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków.
• [5] Rum L. 2003. Ilustrowany leksykon herbaty. Wydawnictwo Kurpisz, Poznań.
• [6] Stańczyk A. 2010. Właściwości zdrowotne wybranych gatunków herbat. Bromatologia i Chemia Toksykologiczna, XLIII (4): 498-504.
• [7] Lempki A. 1975. Towaroznawstwo produktów spożywczych. Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
• [8] Alcraft R. 2003. Herbata, gatunki, pochodzenie, rytuały. Welpol Adventure sp. z o. o., Pruszków.
• [9] Singh V., Verma D.K., Singh G. 2014. Processing Technology and Health Benefits of Green Tea. Popular Kheti, 2(1): 23-30.
• [10] Ward M. 2009. Herbata, 100 przepisów. Tłum. K. Lossman. Wydawnictwo Bellona, Warszawa.
• [11] Fiedoruk A. 2004. Herbata bez tajemnic. Instytut Wydawniczy Kreator, Białystok.
• [12] Świderski F., Waszkiewicz-Robak B. 2010. Towaroznawstwo żywności przetworzonej z elementami technologii. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
• [13] Ładniak A. 2007. Herbata, przewodnik. Wydawnictwo Piątek Trzynastego, Łódź.
• [14] Dłużewska E., Krygier K., Leszczyński K. 2003. Wpływ dodatku herbaty zielonej i proszków owocowych na jakość suszonych koncentratów napojów herbacianych. Żywność. Nauka. Technologia. Jakość, 2(35): 106-117.
• [15] Miazga-Sławińska M., Grzegorczyk A. 2014. Herbaty - rodzaje, właściwości, jakość zafałszowania. Kosmos, Problemy Nauk Biologicznych, 63 (3): 473-479.
• [16] Fernando D.C. 2006. O przechowywaniu herbaty... Przegląd Gastronomiczny, 12: 26.