Bezpieczeństwo wykorzystywania zaawansowanych materiałów -wybrane problemy prawne

• Autorzy: Marcin Jurewicz

Warianty tytułu

The Security of Using Advanced Materials-Selected Legal Problems

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Celem artykułu jest rozstrzygnięcie problemu, w jakim stopniu jest zagwarantowane przez prawodawcę bezpieczeństwo wykorzystywania zaawansowanych materiałów. Artykuł odnosi się do podstawowych aktów prawnych dotyczących substancji chemicznych w formie nanomateriału i polimerów: rozporządzenia REACH i rozporządzenia CLP. Zastosowanymi metodami badawczymi są: formalno-dogmatyczna, czyli analiza i interpretacja przepisów prawnych,oraz sylogistyczna, czyli teoretyczny, abstrakcyjny sposób rozumowania i uogólniania instytucji prawa administracyjnego. Zaawansowane materiały oznaczają zespół technik i procesów nastawionych na badanie oraz manipulowanie materią w celu lepszego poznania materiałów (w tym w skali atomowej i molekularnej) tak, aby zdobytą w ten sposób wiedzę móc wykorzystać w wytwarzaniu nowych materiałów, charakteryzujących się pożądaną strukturą i właściwościami. Zaawansowane materiały służą wytwarzaniu innowacyjnych produktów w licznych sektorach z korzyścią dla społeczeństwa i zostały one uznane za kluczowe technologie wspomagające w UE. Wyzwaniem w aspekcie prawnym jest zwłaszcza zagwarantowanie bezpieczeństwa wykorzystywania nowatorskich zastosowań nanomateriałów oraz polimerów.(abstrakt oryginalny)

EN

The aim of the article is to solve the problem to what extent the safety of using advanced materials is guaranteed by the legislator. The article refers to the basic legal acts concerning chemical substances in the form of nanomaterial and polymers: REACH Regulation and CLP Regulation. The applied research methods are: formal-dogmatic, that is analysis and interpretation of legal provisions and syllogistic, that is the theoretical, abstract way of reasoning and generalization of administrative law institutions. Advanced materials mean a set of techniques and processes aimed at researching and manipulating matter in order to better understand materials (including at atomic and molecular scale) so that the knowledge acquired in this way can be used in the production of new materials characterized by the desired structure and properties. Advanced materials serve the production of innovative products in numerous sectors for the benefit of society and have been recognized as key enabling technologies in the EU. In particular, the legal challenge is to guarantee the safety of using innovative applications of nanomaterials and polymers.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Polimery; Regulacje prawne

EN

Polymers; Legal regulations

• Czasopismo: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Administracja i Zarządzanie
• Rocznik: 2018
• Tom: 44
• Numer: nr 117
• Strony: 87--92

Twórcy

autor

Marcin Jurewicz

• Politechnika Białostocka

Bibliografia

• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/95/WE w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów. Dz.U. L 011 z 15.01.2002 z późn. zm.
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2004/42/WE w sprawie ograniczeń emisji lotnych związków organicznych w wyniku stosowania rozpuszczalników organicznych w nie-których farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów, a także zmieniająca dyrektywę 1999/13/WE. Dz.U. L 143 z 30.04.2004 z późn. zm.
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2011/65/UE w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Dz.U. L 174 z 01.07.2011 z późn. zm.
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2012/19/UE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Dz.U. L 197 z 24.07.2012 z późn. zm.
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1907/2006/WE w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE i uchylające rozporządzenie Rady 793/93/EWG oraz rozporządzenie Komisji 1488/94/WE, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (rozporządzenie REACH). Dz.U. L 396 z 30.12.2006 z późn. zm.
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1272/2008/WE w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (rozporządzenie CLP). Dz.U. L 353 z 31.12.2008 z późn. zm.
• Rozporządzenie Komisji Europejskiej nr 450/2009/WE w sprawie aktywnych i inteligentnych materia-łów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Dz.U. L 135 z 30.05.2009 z późn. zm.
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 305/2011/UE ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG. Dz.U. L 88 z 04.04.2011 z późn. zm.
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1007/2011/UE w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, a także uchylenia dyrektywy Rady 73/44/EWG oraz dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 96/73/WE i 2008/121/WE. Dz.U. L 272 z 18.10.2011 z późn. zm.
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 528/2012/UE w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych. Dz.U. L 167 z 27.06.2012 z późn. zm.
• Zalecenie Komisji Europejskiej 2011/696/UE dotyczące definicji nanomateriału. Dz.U. L 275 z 20.10.2011.
• Komunikat Komisji Europejskiej "Przygotowanie się na przyszłość: opracowanie wspólnej strategii w dziedzinie kluczowych technologii wspomagających w UE". COM/2009/512 z 30.09.2009.
• Ustawa z 25.02.2011 o substancjach chemicznych i ich mieszaninach. Dz. U. 2018, poz. 143.
• Dobosz, P. (2001). Problemy metodologii współczesnej nauki prawa administracyjnego na tle metody historyczno-prawnej. Kwartalnik Prawa Publicznego, 1, 9-47.
• Stokes, E. (2009). Regulating nanotechnologies: si-zing up the options. Legal Studies, 2, 281-304.
• Breggin, L.K., Pendergrass, J. (2010). Regulation of nanoscale materials under media-specific environmental laws. In: G.A. Hodge, D.M. Bowman, A.D. Maynard (eds.), International Handbook on Regulating Nanotechnologies. Cheltenham-Northampton: Edward El-gar Publishing.
• Heinälä, M., Stockmann-Juvala, H. (2014). CLP Regulation and nanomaterial classification - a preliminary review of GHS and possible problem identification: Nordic Stakeholder Survey on Nanomaterial Hazard Classification and Labelling. Copenhagen: Finnish Institute of Occupational Health.
• Widmer, M., Meili, C. (2010). Approaching the nanoregulation problem in chemicals legislation in the EU and US. In: G.A. Hodge, D.M. Bowman, A.D. Maynard (eds.), International Handbook on Regulating Nanotechnologies. Cheltenham-Northampton: Edward El-gar Publishing.
• Azoulay, D. (2016). Regulating nanomaterials - EU shifting the burden. Pobrano: https://chemicalwatch.com/48773/regulating-nanomaterials-eu-shifting-the-burden.
• EUR-Lex (2018). Access to European Union law. Pobrano: http://eur-lex.europa.eu/legal-con-tent/EN/TXT/?qid=1514996439681&uri=PI_COM:Ares(2017)4925011.
• House of Lords (2010). Nanotechnologies and Food. Pobrano: http://www.publications.parliament. uk/ pa/ld200910/ldselect/ldsctech/22/22i.pdf.
• Ricardo Energy & Environment, Milieu Ltd., Danish Technical University (2016). Support for 3rd regulatory review on nanomaterials - environ-mental legislation. Pobrano: orbit.dtu.dk/ files/130663951/Broomfield_et_al._2016.pdf.
• Polska Izba Gospodarcza Zaawansowanych Technologii (2018). Materiały zaawansowane. Pobrano: http://www.kluczowetechnologie. iztech.pl/node/158.