Ponownie o artykule 25 § 2a Kodeksu karnego. Kilka uwag do artykułu Jana Kluzy "Nowe granice obrony koniecznej? Uwagi na tle nowelizacji Kodeksu karnego z 8 grudnia 2017 r."

• Autorzy: Kamil Siwek

Warianty tytułu

Once more on Article 25 § 2a of the Penal Code: a few remarks on Jan Kluza's article 'The new limitations on criminal liability for self-defence'

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

W polemice wskazano, że wykładnia karnoprawnych określeń "mieszkanie", "lokal" i "dom" na tle art. 25 § 2a k.k. w pierwszej kolejności powinna być realizowana nie w kontekście języka potocznego (ogólnego), lecz w kontekście języka prawniczego (dyrektywy języka prawniczego), to jest literatury prawniczej dotyczącej przestępstwa tzw. naruszenia miru domowego określonego w art. 193 k.k. Wskazano również, że nie jest zasadne poszukiwanie znaczeń dla tych określeń w definicjach legalnych pochodzących z pozakarnych gałęzi prawa, a wiec prawa cywilnego i administracyjnego. Podano w wątpliwość również twierdzenie autora, że nowy art. 25 § 2a k.k. może przyczynić się do częstszego sięgania do kontratypu obrony koniecznej tudzież pozostałych podstaw wyłączenia odpowiedzialności karnej. (abstrakt oryginalny)

EN

The polemic indicates that the interpretation of the criminal-law terms 'dwelling', 'premises' and 'home' in the context of Article 25 § 2a of the Penal Code should first of all be carried out not in the context of everyday (general) language, but in the context of legal language (the legal language directive): legal literature concerning the crime of the so-called breach of the inviolability of the home specified in Article 193 of the Penal Code. It is also pointed out that it is not justified to search for meanings for these terms in legal definitions found in non-penal branches of law (civil and administrative). The author's assertion that the new Article 25 § 2a of the Penal Code may contribute to more frequent use of the legal justification of self-defence or other grounds for exclusion of criminal liability is also questioned. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Kodeks karny; Odpowiedzialność karna; Naruszenie przepisów prawa

EN

Criminal Code; Criminal liability; Violation of the law

• Czasopismo: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
• Rocznik: 2019
• Numer: nr 2
• Strony: 207--215

Twórcy

autor

Kamil Siwek

• Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Bibliografia

• Bańko, M. (red.) (2005). Wielki słownik wyrazów bliskoznacznych. Warszawa.
• Bojarski, T. (1989). Naruszenie miru domowego, [w:] I. Andrejew, L. Kubicki, J. Waszczyński (red.), System prawa karnego. Tom 4: O przestępstwach w szczególności. Część 2, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź: 51-67.
• Brożek, B. (2018). Umysł prawniczy. Kraków.
• Doroszewski, W. (1963). Słownik języka polskiego. Tom 4. Warszawa.
• Cieślak, M. (1995). Polskie prawo karne. Zarys systemowego ujęcia. Warszawa.
• Dąbrowska-Kardas, M., Kardas, P. (2016). [Komentarz do art. 279 k.k.], [w:] A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom 3: Komentarz do art. 278-363. Warszawa: 76-95.
• Dubisz, S. (red.) (2006). Uniwersalny słownik języka polskiego. Warszawa.
• Grześkowiak, A. (2018). [Komentarz do art. 25 k.k.], [w:] A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Warszawa: 226-247.
• Kluza, J. (2018). Nowe granice obrony koniecznej? Uwagi na tle nowelizacji Kodeksu karnego z 8 grudnia 2017 r. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 80(3): 87-96.
• Królikowski, M., Sakowicz, A. (2017). [Komentarz do art. 193 k.k.], [w:] M. Królikowski, R. Zawłocki (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom 1: Komentarz do art. 117-221. Warszawa: 625-635.
• Kurzowa, Z. (2004). Słownik synonimów polskich. Warszawa.
• Lachowski, J. (2018). [Komentarz do art. 25 k.k.], [w:] V. Konarska-Wrzosek (red.), Kodeks karny. Komentarz. Warszawa: 160-170.
• Lelental, S. (1980). Analogia, [w:] J. Waszczyński (red.), Prawo karne w zarysie. Nauka o ustawie karnej i o przestępstwie. Łódź: 54-55.
• Makarewicz, J. (1935). Kodeks karny z komentarzem. Lwów.
• Marek, A. (2010). Kodeks karny. Komentarz. Warszawa.
• Markowski, A. (red.) (1999). Nowy słownik poprawnej polszczyzny. Warszawa.
• Nagórko, A., Łaziński, M., Burkhardt, H. (red.) (2004). Dystynktywny słownik synonimów. Kraków.
• Pohl, Ł. (2017). Prawo karne. Wykład części ogólnej. Warszawa.
• Pohl, Ł., Zieliński, M. (2011). W sprawie rzetelności wiedzy o wykładni. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 73(1): 5-19.
• Siwek, K. (2016). Komunikatywność tekstu prawnego a derywacyjna koncepcja wykładni prawa (aspekt rozumienia normy sankcjonowanej). Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 79(4): 69-79.
• Siwek, K. (2018a). Błąd co do prawa a dyrektywa języka prawniczego. Przegląd Sądowy 3: 86-97.
• Siwek, K. (2018b). O artykule 25 § 2a Kodeksu karnego - krytycznie. Przegląd Sądowy 6: 17-29.
• Skorupka, S., Auderska, H., Łempicka, Z. (red.) (1968). Mały słownik języka polskiego. Warszawa.
• Wolter, W. (1970). Stosowanie przepisów prawa karnego (wykładnia), [w:] K. Buchała, W. Wolter, Wykład prawa karnego na podstawie kodeksu karnego z 1969 r. Część I. Część ogólna. Zeszyt 1. Kraków: 31-38.
• Zieliński, M. (2011). Osiemnaście mitów w myśleniu o wykładni prawa. Palestra 3/4: 20-31.
• Zieliński, M. (2017). Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki. Warszawa.

Identyfikatory

DOI

https://doi.org/10.14746/rpeis.2019.81.2.15