Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich jako nadzwyczajny organ nadzoru nad administracją samorządową

• Autorzy: Krzysztof Kukuryk

Warianty tytułu

Commission for the Reprivatization of Warsaw Real Estate as an Extraordinary Authority for the Supervision of Local Government Administration

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Ustawą z 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa utworzona została Komisja ds. reprywatyzacji nieruchomości warszawskich. Komisja powołana została do kontroli ogółu decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych na podstawie dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy. Kompetencje komisji stanowią istotny wyłom od ogólnej zasady postępowania administracyjnego zakładającej stabilność decyzji ostatecznych. Komisja ds. reprywatyzacji nieruchomości warszawskich jako organ administracji publicznej stojący na straży interesu publicznego w zakresie postępowań w przedmiocie wydania decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich jest organem nie tylko kontrolnym, ale i nadzorczym, posiadającym uprawnienia do władczego wkraczania w sferę samodzielności prawnej jednostek samorządu terytorialnego. Kontrola Komisji ds. reprywatyzacji nieruchomości warszawskich jest kontrolą szczególną. Z uwagi na sposób powoływania członków z jednej strony stanowi element kontroli parlamentarnej. Większość członków Komisji jest bowiem powoływana i odwoływana przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Z drugiej strony zakres kompetencji Komisji, zakres przedmiotowy nadzoru oraz tryb postępowania pozwalają na umieszczenie jej w systemie organów władzy wykonawczej. (abstrakt oryginalny)

EN

The Act of 9 March 2017 on special principles for the legal consequences of restitution decisions regarding Warsaw real estate, issued in violation of the law, established a Commission for the reprivatization of Warsaw real estates. The commission was established to control the entire reprivatization decisions regarding Warsaw real estate, issued on the basis of the decree of October 26, 1945 on the ownership and use of land in the area of the capital city of Warsaw. The competences of the commission constitute an important breach from the general principle of administrative proceedings that assumes the stability of final decisions. The commission for the reprivatization of Warsaw real estate as a public administration body guarding the public interest in proceedings regarding the issuing of reprivatization decisions regarding Warsaw real estate is not only a control but also a supervisory body with the authority to enter the sphere of legal independence of self-government. The control of the Commission for the reprivatization of Warsaw real estate is a special control. Due to the manner of appointing members on the one hand, it is an element of parliamentary control. Most members of the Commission are appointed and dismissed by the Sejm of the Republic of Poland. On the other hand, the scope of the Commission's competences, the scope of the subject of supervision and the course of proceedings allow it to be placed in the system of executive authorities. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Reprywatyzacja; Nieruchomości; Postępowanie administracyjne

EN

Reprivatisation; Real estate; Administrative proceedings

• Czasopismo: Barometr Regionalny
• Rocznik: 2018
• Tom: 16
• Numer: nr 5
• Strony: 99--106

Twórcy

autor

Krzysztof Kukuryk

• Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Polska

Bibliografia

• Boć J. (red.) (2004): Administracja publiczna. Wrocław, Kolonia Limited.
• Dawidowicz W. (1968): Naukowe podstawy organizacji pracy w administracji. Toruń, Wydawnictwo UMK.
• Garlicki L. (1999): Narodziny i kształtowanie się kontroli państwowej w niepodległej Polsce. "Kontrola Państwowa", nr 4, s. 34-46.
• Glibowski K. (2013): Artykuł 16. [w:] M. Wierzbowski i A. Wiktorowska (red.): Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Duże Komentarze Becka, Warszawa, Wydawnictwo C. H. Beck.
• Iserzon E. (1968): Prawo administracyjne. Podstawowe instytucje. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze.
• Martyniak Z. (1993): Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania. Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne.
• Niezgódka-Medek M. (2013): Pozycja ustrojowa Najwyższej Izby Kontroli. "Kontrola Państwowa", t. 58, nr 3, s. 31-41.
• Ochendowski E. (1996): Prawo administracyjne. Część ogólna. Toruń, Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa "Dom Organizatora".
• Sarnecki P. (2002): Status prawny Najwyższej Izby Kontroli w świetle konstytucji. "Kontrola Państwowa", nr Spec. 2, s. 26-48.
• Sierpowska I. (2003): Funkcje kontroli państwowej. studium prawnoporównawcze. Prawo Publiczne Porównawcze, Wrocław, Kolonia Limited.
• Sokolewicz W. (2003): Artykuł 202. [w:] L. Garlicki (red.): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. T. 3, Warszawa, Wydawnictwo Sejmowe; Kancelaria Sejmu.
• Stębelski M. (2016): Artykuł 202. [w:] M. Safjan i L. Bosek (red.): Konstytucja RP. T. 2, Ko-mentarz art. 87-243, Duże Komentarze Becka, Warszawa, Wydawnictwo C. H. Beck.
• Szymanek J. (2006): O kontroli państwowej - teoretycznie. "Kontrola Państwowa", t. 51, nr 5, s. 15-33.
• Zięba-Załucka H. (2000): Organy kontroli państwowej i ochrony prawa w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Rzeszów, "Fosze".
• Zimmermann J. (2005): Prawo administracyjne. Seria Akademicka, Kraków, "Zakamycze".

Identyfikatory

DOI

10.56583/br.68