The Language Issue in Kazakhstan - Institutionalizing New Ethnic Relations after Independence

• Autorzy: Renata Matuszkiewicz

Warianty tytułu

Kwestia językowa w Kazachstanie - instytucjonalizacja nowych relacji etnicznych po uzyskaniu niepodległości

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

This article discusses the process of institutionalizing ethnic relations in a very diverse society of the Republic of Kazakhstan. Stable through the Soviet period, ethnic relations were altered after 1991, when the state gained independence. The case analyzed in this article are the language polices in Kazakhstan, as the manifestation of the policies of "kazakhization". Kazakhstan is a particular case among the former Soviet states, as it is a home for 130 nationalities, including a 30% Russian minority. During the Soviet period the titular nation, the Kazakhs, did not constitute a majority and the country was deeply russified - the use of the Russian language was more prevalent that the use of the Kazakh language. After independence the state decided to embark upon a path of strengthening the formal power of the titular nation. This manifested itself - among other ways- in the language policies. With the dual citizenship forbidden, the law introduced the compulsory use of Kazakh in the public institutions, education, media, politics, also, the law made it a duty of every citizen to master the language. However, with the limited knowledge of the Kazakh language even among the titular group, the implementation of the policies turned out to be slow. Yet, the new ethnic relations have been based on the domination granted to one group, in a society that has almost 50 % of minority groups. (original abstract)

Niniejszy artykuł przedstawia proces instytucjonalizacji relacji etnicznych w bardzo zróżnicowanym społeczeństwie Republiki Kazachstanu. Stabilne w okresie sowieckim, relacje etniczne zmieniły się po 1991 roku, kiedy to państwo uzyskało niepodległość. Analizowaną w poniższym artykule kwestią jest polityka językowa w Kazachstanie jako manifestacja polityki "kazachstanizacji". Kazachstan można traktować jako szczególny przypadek wśród byłych krajów sowieckich, ponieważ jest domem dla 130 narodowości, włączając 30% większości rosyjskiej. Podczas okresu sowieckiego narodowość tytularna, Kazachowie, nie stanowiła większości, a kraj był głęboko zrusyfikowany - powszechniej używano języka rosyjskiego aniżeli kazachskiego. Po uzyskaniu niepodległości państwo zdecydowało się obrać ścieżkę wzmacniania formalnej siły narodowości tytularnej. To odzwierciedliło się między innymi w polityce językowej. Przy zakazie podwójnego obywatelstwa wprowadzono prawny obowiązek używania języka kazachskiego w instytucjach publicznych, edukacyjnych, w mediach, polityce. Ponadto państwo ustanowiło obowiązek doskonalenia języka przez każdego obywatela. Jednak wdrażanie tego kierunku polityki przebiega opornie, co wynika głównie z niskiej znajomości języka kazachskiego nawet pośród grupy tytularnej. Co więcej, nowe relacje etniczne zostały oparte o dominację przyznaną jednej grupie w społeczeństwie, w którym niemal 50% stanowią grupy mniejszościowe. (abstrakt oryginalny)

Słowa kluczowe

EN

Ethnic minority; State policy

PL

Mniejszości narodowe; Polityka państwowa

• Czasopismo: Economic and Environmental Studies
• Rocznik: 2010
• Numer: nr 2
• Strony: 211--227

Twórcy

autor

Renata Matuszkiewicz

• Gdansk Management College, Gdańsk, Poland

Bibliografia

• Asanova J. (2007). Teaching the canon? Nation building and post-Soviet Kazakhstan's literature textbooks, Compare, 37(3): 325-343.
• Central Intelligence Agency - The World Factbook (2010), https://www.cia.gov/library/publications/the-world- factbook/geos/kz.html, accessed June 10th, 2010.
• Commercio M. (2004). The "Pugachev Rebellion" in the Context of Post-Soviet Kazakh Nationalization, Nationalities Papers, 32(1): 87-113.
• Dave B. (2004). Entitlement through numbers: nationality and language categories in the first post-Soviet census of Kazakhstan, Nations and Nationalism, 10(4): 439-459.
• Dave B. (2003). Minorities and Participation in Public Life: Kazakhstan.
• Commission on Human Rights, SubCommission on Promotion of Human Rights, United Nations. Working Paper, 5 May 2003.
• Fierman W. (2006). Language and Education in Post-Soviet Kazakhstan: Kazakh-medium instruction in urban schools, The Russian Review, 65: 98-116.
• Kolstø P.; Malkova I. (1997). Is Kazakhstan Being Kazakified? Analysis of Current Events, 9(11) November: 1& 3- 4. http://folk.uio.no/palk/Kazakhification.htm (accessed 28 April 2007).
• Laitin D. (1998). Identity in Formation. The Russian Speaking Population in the Near Abroad.
• Ó Beacháin D. (2004). Transformation of Status: Russians in Post Soviet Kazakhstan. in: Merkushev V., Sakwa R. (eds.). Political Science and State Authorities Interaction in the Formation of the Political Process in Russian Federation and New Independent States:68-84. Ekaterinburg: Eurasian Political Studies Network.
• Schatz E. (2000). Framing Strategies and Non-Conflict in Multi-Ethnic Kazakhstan, Nationalism and Ethnic Politics, 6(2 ): 71-94.
• Sucru C. (2002). Modernity, nationalism, resistance: identity politics in the post-Soviet Kazakhstan. Central Asian Survey, 21(4): 385-402.