Główne obowiązki przedsiębiorcy na gruncie Ustawy z dnia 16 września 2011 r. o timeshare

• Autorzy: Paweł Marek Woroniecki

Warianty tytułu

Main Obligations of an Entrepreneur in the Context of the Timeshare Act of 16 September 2011

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Przedmiot rozważań zawartych w niniejszym artykule stanowią regulacje zamieszczone w Ustawie z dnia 16 września 2011 r. o timeshare (Dz.U. z 2011 r. nr 230, poz. 1370). Celem wywodu jest zidentyfikowanie - metodą analizy prawnej obowiązujących przepisów - zasadniczych komponentów normatywnych wyznaczających główne obowiązki przedsiębiorcy, a tym samym jego pozycję prawną na gruncie rozpatrywanej ustawy. Oprócz tego szczegółowego celu ogólnym celem artykułu jest przekazanie szerszemu kręgowi czytelników podstawowej wiedzy o timeshare. Wynika to z faktu, że timeshare nie jest tematyką często poruszaną w literaturze naukowej oraz w ramach szeroko pojętego rynku dydaktycznego. Dodatkowo, prezentowany artykuł zawiera analizę problemu badawczego dotyczącego pozycji prawnej przedsiębiorcy w relacjach z konsumentem. W artykule scharakteryzowano umowy regulowane ustawą o timeshare, zakres przedmiotowy tej ustawy oraz pojęcia przedsiębiorcy i konsumenta. Opisano również obowiązki przedsiębiorcy związane z utrzymaniem obiektu timeshare oraz przesłanki pozwalające odstąpić konsumentowi od umowy. W dalszej kolejności przedstawiono szczegółowe powinności i obostrzenia nałożone na przedsiębiorców, jak również ocenę poszczególnych rozwiązań prawnych dotyczących relacji pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem. Przeprowadzona analiza pozwoliła stwierdzić, że pozycja prawna przedsiębiorcy została bardzo precyzyjnie uregulowana, co sprzyja wiarygodności obrotu prawnego. Ponadto, ustawodawca słusznie postanowił szczegółowo uregulować warunki wypowiedzenia umowy timeshare (zob. art. 40 ust. 2 i 3 oraz art. 41 ustawy o timeshare, choć należy pamiętać również o art. 365¹ Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r., poz. 1145)), oraz zagadnienie odstąpienia od umowy w rozdziale 5 omawianej ustawy o timeshare, bowiem te instytucje prawne są często ze sobą mylone. (abstrakt oryginalny)

EN

Regulations included in the Timeshare Act of September 16, 2011 (Journal of Laws of 2011, no. 230, item 1370) are the matter of considerations included in this article. The aim of the reasoning is to indentify - by method of legal analysis of provisions in force - the fundamental normative components stating the main obligations of an entrepreneur, and thus his legal position in terms of the examined act. Apart from this detailed aim, the general aim of the article is to convey to a wider audience the basic knowledge about the timeshare. It results from the fact, that the timeshare is not a subject matter often discussed in research literature and within the widely understood educational market. Additionally, presented article contains an analysis of a research problem referring to legal position of an entrepreneur in relations with a consumer. The article characterises contracts regulated by the Timeshare Act, subject range of this act and concepts of an entrepreneur and a consumer. It also describes obligations of an entrepreneur connected with maintenance of the object of timeshare and conditions allowing the consumer to withdraw from a contract. Subsequently, it presents detailed duties and restrictions imposed on entrepreneurs, as well as opinion on particular legal solutions referring to relations between an entrepreneur and a consumer. Realised analysis allowed to ascertain that the legal position of an entrepreneur has been very precisely regulated, which promotes trustworthiness of legal transactions. Moreover, the legislator rightly decided to regulate in detail the conditions of noticing timeshare contract - see article 40 item 2 and 3 as well as article 41 of the Timeshare Act, though one should remember also about article 365¹ of the Civil Code of April 23, 1964 (consolidated text: Journal of Laws 2019 item 1145) - and the issue of contract renouncement in chapter 5 of discussed Timeshare Act, because these legal institutions are often mistaken one for another. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Konsument; Przedsiębiorca; Regulacje prawne

EN

Consumer; Entrepreneur; Legal regulations

• Czasopismo: Przedsiębiorczość - Edukacja
• Rocznik: 2019
• Tom: 15
• Numer: nr 2 Rola edukacji w rozwoju przedsiębiorczości = The Role of Education in Entrepreneurship Development
• Strony: 214--226

Twórcy

autor

Paweł Marek Woroniecki

• Uniwersytet Jagielloński, Kraków, Polska

Bibliografia

• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/122/WE z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 33 z 3.02.2009, 2019, 7 sierpnia). Pozyskano z: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32008L0122&from=PL
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r., poz. 1145).
• Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o timeshare (Dz.U. z 2011 r. nr 230, poz. 1370).
• Dmowski, S., aktualizacja Trzaskowski, R. (2014). W: S. Dmowski, S. Rudnicki, R. Trzaskowski. Kodeks cywilny. Komentarz. Część ogólna. Tom I, pod red. J. Gudowskiego. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
• Fuchs, B. (2012). Regulacja timesharingu a Kodeks cywilny. W: M. Jagielska, E. Rott-Pietrzyk, A. Wiewiórowska-Domagalska (red.), Kierunki rozwoju europejskiego prawa prywatnego. Wpływ europejskiego prawa konsumenckiego na prawo krajowe. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 153-167.
• Fuchs, B. (1997). Timesharing. Rejent, 4, 33-51.
• Fuchs, B. (2001). Timesharing w obrocie międzynarodowym (aspekty kolizyjnoprawne). Rejent, 7-8, 49-59.
• Gołaczyńki, J. (2001). Timesharing - zagadnienia kolizyjnoprawne. Rejent, 7-8, 60-81.
• Grzyb, K. (2004). Umowa timesharingu w prawie polskim. Rejent, 9, 30-47.
• Kruczalak, K., zaktualizowała i uzupełniła Kruczalak-Jankowska, J. (2008). Prawo handlowe. Zarys wykładu. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.
• Preussner-Zamorska, J., Traple, E. (1998). Timesharing - nowa instytucja prawa polskiego. Uwagi na marginesie projektu ustawy. Kwartalnik Prawa Prywatnego, 3, 537-547.
• Radwański, Z., Olejniczak, A. (2014). Zobowiązania - część ogólna. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
• Sagan, B. (2014). Ustawa o timeshare. Komentarz. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
• Stecki, L. (2002). Timesharing. Toruń: Wydawnictwo "Dom Organizatora".
• Wiśniewski, T. (2013). W: T. Bielska-Sobkowicz, G. Bieniek, H. Ciepła, P. Drapała, J. Gudowski, M. Sychowicz, R. Trzaskowski, T. Wiśniewski, Cz. Żuławska, Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania. Tom III, cz. 1, pod red. J. Gudowskiego. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
• Zaradkiewicz, K. (1997). Umowa timesharingu a regulacje Unii Europejskiej. Monitor Prawniczy, 5, 185-193.

Identyfikatory

DOI

10.24917/20833296.152.15