Różnorodność i wspólnota narracji w teatrze młodzieży - studium przypadku

• Autorzy: Barbara Turlejska

Warianty tytułu

Diversity and Unity of Narratives in the Theater of Youth - A Case Study

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest opis i analiza teatru młodzieży jako atrakcyjnej formy dialogu edukacyjnego oraz różnorodności i wspólnoty narracji osób w nim uczestniczących. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Tezą główną rozważań jest stwierdzenie, iż teatr szkolny posiada szczególną wartość w usprawnianiu i pogłębianiu procesu komunikacji międzyosobowej, jak również relacji międzypokoleniowej. Całość postępowania badawczego wywodzi się z nurtu fenomenologii i hermeneutyki. Zastosowana metoda badawcza to studium przypadku oraz metoda biograficzna z wykorzystaniem technik wywiadu i analizy dokumentów. PROCES WYWODU: Artykuł jest opisem i zarazem analizą jakościową różnorodności relacji i narracji osób uczestniczących w teatrze młodzieży. Teatrze, który powstaje, rodzi się we wspólnej kreacji wokół spraw i problemów ważnych dla młodzieży szkolnej i jej środowiska. Wprowadzone w działaniach teatralnych bodźce pozawerbalne wzbogacają możliwość porozumienia się. Można więc mówić o oddziaływaniu wychowawczym teatru, który jest miejscem spotkania z wartościami i w swoisty sposób poszukuje prawdy o świecie, innych ludziach. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Teatr jest jednym z obszarów rzeczywistości społecznej, gdzie człowiek spotyka się z wartościami poprzez ich doświadczanie, tworzenie i przeżywanie. Fenomen teatru młodzieży polega m.in. na tym, iż jest to wspólna kreacja młodzieży i pedagogów, gdzie zanika bariera anonimowości i przymusu, uczniowie w zajęciach teatralnych uczestniczą z wyboru, a istotą takiej formy teatru jest niekonwencjonalność. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Warsztat teatralny to niezbyt często występująca forma pracy dydaktycznowychowawczej w warunkach szkolnych. Teatr młodzieży jako przykład takiej niekonwencjonalnej formy dialogu edukacyjnego może tworzyć warunki do faktycznego spotkania osób i przyczynić się do odbudowy utraconych więzi osobowych w edukacji, a także w przestrzeni społecznej. Niewątpliwie, zajęcia teatralne wspomagają, czy wręcz przyspieszają proces społecznej adaptacji, wrastania w grupę, przełamywania barier w komunikowaniu edukacyjnym i społecznym.(abstrakt oryginalny)

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is to describe and analyze the theatre of young people as an attractive form of educational dialogue along with diversity and the common narrative of people participating in it. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main thesis of the discussion is the statement that the school theatre has a special value in improving and deepening the interpersonal communication process as well as the intergenerational relationship. The entire research procedure is derived from the phenomenology and hermeneutics trend. The applied research method is a case study and a biographical method using interview techniques and document analysis. THE PROCESS OF THE ARGUMENTATION: The article is a description and at the same time a qualitative analysis of the diversity of relations and narratives of people participating in the theater of youth. The theatre that emerges, is born, in a common creation around matters and problems important for school youth and their environment. The nonverbal incentives introduced in theatrical activities enrich the possibility of communication. So one can talk about the educational influence of the theatre, which is the place of experiencing values and in a specific way looking for the truth about the world and other people. RESEARCH RESULTS: Theatre is one of the areas of social reality, where man meets values through by experiencing, creating and living them. The phenomenon of the youth theatre is based on the fact that it is a joint creation of young people and educators, where the barrier of anonymity and coercion disappears, students participate in acting activities by choice, and the essence of this form of theatre is unconventionality. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: Drama classes are an uncommon form of didactic and educational activities in school conditions. Youth theatre as an example of such an unconventional form of educational dialogue can create conditions for the actual meeting with people and can contribute to the reconstruction of lost personal ties in education as well as in the social space. Undoubtedly, theatre classes support or even accelerate the process of social adaptation, growing into a group, overcoming barriers in educational and social communication.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Teatr; Młodzież; Edukacja młodzieży

EN

Theater; Youth; Youth education

• Czasopismo: Horyzonty Wychowania
• Rocznik: 2018
• Tom: 17
• Numer: nr 42 Narracja - perspektywa interdyscyplinarna
• Strony: 135--146

Twórcy

autor

Barbara Turlejska

• Akademia Ignatianum w Krakowie

Bibliografia

• Barnes, D. (1988). Nauczyciel i uczniowie. Od porozumienia do kształcenia. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
• Brzozowski, S. (1971). Teatr krakowski. W: T. Sivert i R. Taborski (red.), Polska myśl teatralna i filmowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
• Ciechowska, M. i Szymańska, M. (2017). Wybrane metody jakościowe w badaniach pedagogicznych. Kraków: Akademia Ignatianum.
• Gadamer, H.G. (1979). Rozum, słowo, dzieje. Kraków: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Klimczak, D.P. (2006). Drama - etnodrama - socjodrama w warsztacie pedagogaanimatora kultur. W: D. Kubinowski (red.), Pedagogika Kultury. Tom II. Lublin: WUMCS.
• Kubinowski, D. (2010). Jakościowe badania pedagogiczne. Filozofia - Metodyka - Ewaluacja. Lublin: WUMCS.
• Kubinowski, D. (2013). Idiomatyczność synergia emergencja. Rozwój badań jakościowych w pedagogice polskiej na przełomie XX i XXI wieku. Lublin: WUMCS.
• Okupnik, R. (2009). Wobec utraty. O badaniach narracji autobiograficznych. W: D. Kubinowski (red.), Pedagogika Kultury. Tom V. Lublin: WUMCS.
• OlszewskaGniadek, J. (2009). Teatr młodzieży w świetle badań na terenie Krakowa. Kraków: WUJ.
• Ricouer, P. (1989). Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie. Warszawa: Ediciones Altaya Polska. SzulborskaŁukaszewicz, J. (2015). Artysto Scen Polskich, powiedz nam z czego żyjesz? Kraków: ZASP.
• Tischner, J. (1982). Myślenie według wartości. Kraków: Znak.
• Turlejska, B. (1990). Monografia pedagogiczna i studium przypadku. W: S. Palka (red.), Orientacje w metodologii badań pedagogicznych. Kraków: WUJ.
• Turlejska, B. (1995). Kultura jako medium w tworzeniu więzi międzyosobowych. W: S. Palka (red.), Możliwości rozwijania i wykorzystywania teoretycznej wiedzy pedagogicznej. "Zeszyty Naukowe" UJ. Kraków: WUJ.
• Turlejska, B. (2011). Społecznokulturowy horyzont wiedzy pedagogicznej. Horyzonty Wychowania, 20.
• Turlejska, B. (2016). Oddziaływanie wychowawcze istotnym powołaniem sztuki - w optyce klasyków. W: A. Królikowska, M. Łątkowski i B. TopijStempińska (red.), Dzieło chwali Mistrza. Kraków: Akademia Ignatianum.

Identyfikatory

DOI

10.17399/HW.2018.174210