Czasopismo
Tytuł artykułu
Autorzy
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Wszystkie powyższe uwagi dotyczą pomocy społecznej, a szczególnie aktualny jest wciąż zarzut o rozproszeniu i różnej (często niskiej) wartości tych badań, zarówno z punktu widzenia wymogów stawianych współczesnej nauce, jak również biorąc pod uwagę oczekiwania płynące ze sfery praktyki społecznej. W tym drugim przypadku odnosi się to zarówno do słusznego odrzucania wyników badań naukowych z racji ich nieadekwatności do konkretnej (miejscowej) sytuacji czy potrzeb służb społecznych, oczywistej nierzetelności i charakteru przyczynkarskiego. Problem polega jednak także na tym, że decydenci (krajowi, regionalni, lokalni) ignorują, a często wyrażają swój sprzeciw wobec wyników badań, które uwidaczniają niedoskonałości lub wręcz patologie tkwiące w przestrzeni, którą zarządzają bądź tylko współkreują. Silne utożsamianie się ze środowiskiem, często olbrzymi wysiłek podejmowany w związku z pracą zawodową, powodują odrzucanie krytyki, a nie jej gruntowne przemyślenie i wyciągnięcie wniosków polegających nie na bagatelizowaniu wyników badań, lecz usprawnieniu chociażby wycinka swojej pracy w oparciu o ich ustalenia. Trzeba jednak uczciwie powiedzieć, że istnieje też wśród kadry kierowniczej pomocy społecznej zakorzeniona świadomość, że nie da się zmienić rzeczywistości tak, jakby się chciało, że istnieją zasadnicze (głównie zewnętrzne) przyczyny braku możliwości kreowania zmian zgodnie z własnymi, często logicznymi, przemyślanymi, przedyskutowanymi w środowisku, racjami. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenia, chciałbym poruszyć kilka problemów dotyczących pomocy społecznej w Polsce, na podstawie wyników prowadzonych lub współprowadzonych przeze mnie badań, których rzetelność naukową może nie gwarantują, ale wzmacniają czy też legitymizują następujące okoliczności: 1. W przypadku badań kadry kierowniczej pomocy społecznej fakt, że jestem autorem koncepcji, twórcą narzędzia i bezpośrednio prowadzącym te badania na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat w województwie kujawsko-pomorskim. 2. Natomiast diagnozę dotyczącą sytuacji społeczno-zawodowej kobiet wiejskich w Polsce prowadził w 2007 roku zespół socjologów reprezentujących środowiska uniwersyteckie Łodzi i Torunia. (fragment tekstu)
Twórcy
autor
- Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Bibliografia
- Piątek, K. (2001). "Instrumenty lokalnej polityki społecznej w warunkach decentralizacji". W: G. Firlit-Fesnak (red.), Regionalne aspekty reform społecznych. Warszawa: Instytut Polityki Społecznej UW.
- Piątek, K. (2008a). "Perspektywy działań aktywizujących podejmowanych przez służby społeczne na rzecz kobiet wiejskich". W: J. Krzyszkowski (red.), Diagnoza sytuacji społeczno-zawodowej kobiet wiejskich w Polsce. Warszawa: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej.
- Piątek, K. (2008b). "Aktywność i aktywizacja w projekcie ustawy o zasadach prowadzenia polityki społecznej". W: A. Karwacki, H. Kaszyński (red.), Polityka aktywizacji w Polsce. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
- Piątek, K. (2009). "Kompetencje menedżerów w pomocy społecznej jako lokalnych polityków społecznych". W: J. Hroncova (red.) SOCIALIA 2009, Profesijne kompetencie socialnych pedagogov a socialnych pracovnikov v teorii a praxi v Slovenskej republike a v inych krajinach Europskej unie. Banska Bystrica : Univerzita Mateja Bela.
- Supińska, J. (red.) (1999). Polityka społeczna dziś i jutro. Opinie ekspertów. Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
- Szczegółowy opis priorytetów Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013. (2007).Warszawa.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171590197