PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
2020 | Problem bogactwa i ubóstwa w teoriach społeczno-ekonomicznych | 74--84
Tytuł artykułu

Wpływ nierówności regionalnych na wzrost gospodarczy w krajach UE

Autorzy
Warianty tytułu
Języki publikacji
PL
Abstrakty
Nierówności regionalne w krajach UE wzrosły w latach 80. XX w. Do ówczesnego EWG przystąpiły wówczas kraje śródziemnomorskie, takie jak Grecja, Hiszpania oraz Portugalia. Kraje te charakteryzowały się znacznymi dysproporcjami regionalnymi, na przykład Hiszpania potwierdzała model rozwoju gospodarczego cechującego się biednym południem i bogatą północą. Kolejne rozszerzenie w 2004 r. ponownie powiększyło skalę różnic regionalnych na obszarze Wspólnoty. Podobna sytuacja wystąpiła w 2007 r. po akcesji Bułgarii i Rumuni. W 2016 r. najbiedniejszy region UE Severozapaden, położony w Bułgarii, charakteryzował się dochodem na głowę mieszkańca odpowiadającym 29% średniej unijnej (parytet siły nabywczej). Z kolei najbogatszy region Inner London West (Wielka Brytania) osiągnął dochód per capita równy 611% średniej krajów UE. Różnica pomiędzy najbogatszym i najbiedniejszym regionem była zatem 22-krotna. Według siódmego raportu na temat społecznej i terytorialnej spójności w 2015 r. 27% obywateli UE zamieszkiwało regiony (NUTS-2) cechujące się dochodem na głowę mieszkańca mniejszym niż 75% średniej unijnej, co oznacza, że ponad jedna czwarta obywateli była rezydentami regionów mniej rozwiniętych [European Commission, 2017]. Od 1989 r. UE prowadzi aktywną politykę regionalną, zwaną obecnie także polityką spójności, mającą na celu niwelowanie różnic regionalnych. W okresie planistycznym 2014-2020 w budżecie UE zagwarantowano ponad 352 mld euro na działania związane z polityką spójności. Przeznaczanie tak znacznych środków finansowych na działania regionalne świadczy o priorytetowym traktowaniu polityki spójności w UE. (fragment tekstu)
Twórcy
  • Instytut Nauk Ekonomicznych PAN
Bibliografia
  • Esteban J., Ray D. (1994), On the Measurement of Polarization, "Econometrica", Vol. 62(4).
  • Fujita M., Thisse J.F. (2002), Economics of Agglomeration: Cities, Industrial Location, and Regional Growth, Cambridge University Press.
  • Hirschman A.O. (1958), The Strategy of Economic Development, Yale University Press, New Haven.
  • Krugman P. (1991), Increasing Returns and Economic Geography, "Journal of Political Economy", Vol. 99(3).
  • Kuznets S. (1955), Economic Growth and Income Inequality, "American Economic Review", Vol. 45(1).
  • Lucas R.E., Jr. (1988), On the Mechanics of Development Planning, "Journal of Monetary Economics", Vol. 22(1).
  • Mankiw N.G., Romer D., Weil D.N. (1992), A Contribution to the Empirics of Economic Growth, "Quarterly Journal of Economics", Vol. 107(2).
  • Myrdal G. (1957), Economic Theory and Underdeveloped Regions, Gerald Duckworth and Co. Ltd, London.
  • Perroux F. (1955), Note sur la nation de pôle de criossance, "Economie Appliquée", Vol. 7(1/2).
  • Perroux F. (1964), L'Économie du XX siècle, Presses universitaires de France, Paris.
  • Puga D. (1999), The Rise and Fall of Regional Inequalities, "European Economic Review", Vol. 43(2).
  • Rebelo S. (1991), Long-Run Policy Analysis and Long-Run Growth, "Journal of Political Economy", Vol. 99(3).
  • Solow R. (1956), A Contribution to the Theory of Economic Growth, "Quarterly Journal of Economics", Vol. 70(1).
  • Wolfson M. (1994), When Inequalities Diverge, "American Economic Review", Vol. 84(2).
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171595049

Zgłoszenie zostało wysłane

Zgłoszenie zostało wysłane

Musisz być zalogowany aby pisać komentarze.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.