Park Narodowy Pirynu

• Autorzy: Piotr Siwek
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Został założony w 1962 r. na powierzchni 6200 ha. W 1974 r. jego obszar zwiększono do 27400 ha. Obecnie obejmuje prawie cały Piryn Północny i roztacza się na powierzchni 40332 ha. W 1983 r. Park Narodowy Pirynu został wpisany na listę UNESCO jako obiekt światowego dziedzictwa przyrody i kultury. Jest on unikalny pod względem alpejskiego ukształtowania terenu po przejściu okresów zlodowacenia. Wyjątkowe bogactwo flory wyraża się liczbą 2000 gatunków specyficznych dla tych gór. Oprócz południowych, śródziemnomorskich gatunków drzew (czarna sosna i czarny świerk, trawy) na terenie Parku rośnie 86 bałkańskich i 31 bułgarskich endemitów. Kilkanaście z nich w nazwie gatunkowej ma słowo pirynska (np. turzyca, tymianek, przywrotnik). Występuje też kilka roślin reliktowych (preglacjalnych), np. cis, świerk, jodła, grab wodny. W СKВ został opisany jeden wymarły gatunek - turzyca skalna, 15 chronionych i 98 rzadkich gatunków. Zgodnie z międzynarodowymi konwencjami chronionych jest 30 gatunków. W parku żyje 159 gatunków ptaków, z których gniazduje lokalnie 110 gatunków. Liczne są też chronione zwierzęta - ryś, wydra, wilk, niedźwiedź brunatny, dzika koza i inne [5]. Na terenie parku wyznaczone są dwa rezerwaty ścisłe. (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Parki narodowe; Rezerwaty przyrody; Obszary chronione

EN

National parks; Nature reserves; Protected area

• Czasopismo: Aura
• Rocznik: 2020
• Numer: nr 11
• Strony: 18--21

Twórcy

autor

Piotr Siwek

• Uniwersytet Rolniczy w Krakowie

Bibliografia

• [1] Anonim, 2017, Panoramni marszruti - Pirin planina, Echo 7, BTS, Sofia.
• [2] Anonim, 2016, Turistceski marszruti około Tewno Ezero i hiża Begowica, Echo 9, BTS, Sofia.
• [3] Guszew A., Guszewa K., 2015, Pirin po biła i wyrhowe, UI Sw. Kliment Ochridski, Sofia.
• [4] Jankow W., Petryszak G., 2006, Riła i Pirin, Bezdroża, s. 60-121.
• [5] Nikolow W., Jordanowa M., Botewa I., 2018, Płaninite w Bulgaria, s. 301-326.
• [6] Ognianowa E., 1984, Dostignało do nas. Predania i legendi, Oteczestwo, Sofia.
• [7] Petruszew G., Kowaczki T., 2007, Pirin - pytewoditel, Tangra TanNakRa, Sofia.
• [8] Spiridonow Ż. Red., 1995, Bulgaria, prirodno nasledstwo, Tilia, Sofia, s. 13-142.