Specyfika komunikacji w środowisku wojskowym

• Autorzy: Julia Nowicka

Warianty tytułu

Specificity of the Communication in the Military Environment

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Zasady komunikacji dotyczą każdego człowieka i w każdej dziedzinie jego życia znajdują zastosowanie. Autorka opracowania wskazuje na podobieństwo, podczas okolicznościowych wystąpień publicznych, stylu wypowiedzi żołnierzy ze stylem dziennikarskim czy naukowym, wskazując na wspólny oszczędny i konkretny profil wypowiedzi. Stawia ponadto tezę, że różnorodność stylu wypowiedzi kadry kierowniczej w wojsku cechuje głównie kod parajęzykowy (tzn. melodyka, ton, brzmienie głosu itp.) nie zaś zwięzłość, prostota oraz brak redundancji. Te, zdaniem autorki, cechują generalnie dzisiejsze społeczeństwo oparte na szybkim, obrazowym komunikowaniu się, obecnym np. w mediach, co wymusza używanie języka krótkiego, wręcz skrótowego. Zasada prostoty obowiązuje zatem w każdej specjalizacji publicznego użycia języka (prócz zastosowań literatury pięknej, aktorstwa i sztuki artystycznej) i tym samym nie może być zarezerwowana tylko dla środowiska armii. W opracowaniu poruszono kwestię wulgaryzmów i zasadności zgłębiania zasad sztuki komunikacji wśród kadry kierowniczej wojska. Skupiono się zatem na właściwościach szeroko rozumianych kompetencji komunikacyjnych związanych z ekspozycją publiczną oficera.(abstrakt oryginalny)

EN

Principles of the communication concern every man and in every field of his life are finding application. The author of the study shows, during occasional public appearances, the statement of soldiers the style to resemblance with the journalistic style whether scientific, pointing at the shared economical and specific profile of the statement. Moreover a paralinguistic code is putting the thesis that the diversity of the style in the army is characterizing statements of the senior staff mainly (i.e. melodic pattern, tone, sound of the voice and the like) not whereas the conciseness, the simplicity and the lack of the redundancy. These, in opinion of the author, are characterizing the today's society based on fast, vivid announcing generally oneself, for those present e.g. in the media what is forcing into using the short, simply brief tongue. And so the principle of the simplicity is applicable in every specialization of public using the tongue (apart from applications of the literature, the acting and the art) and in the process cannot be booked only for the environment of the army. In the study an issue of vulgarisms and legitimacies of exploring principles of the art of the communication amongst the senior staff of the army were addressed. And so they concentrated on the properties of widely understood communications competence associated with the public exposition of the officer.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Wojsko; Komunikowanie werbalne i niewerbalne

EN

Army; Verbal and non-verbal communication

• Czasopismo: Nowoczesne Systemy Zarządzania
• Rocznik: 2017
• Tom: 12
• Numer: nr 1
• Strony: 25--37

Twórcy

autor

Julia Nowicka

• Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie

Bibliografia

• Ajdukiewicz K., 1956, Zarys logiki, wyd. PZWS, Warszawa.
• Bacon F., 1995, Novum Organum, wyd. PWN, Warszawa.
• Bacon T.R., 2013, Sposób na opornych. Skuteczne wywieranie wpływu, wyd. GWP, Sopot.
• Barłowska M., Budzyńska-Dacy A., Wilczka P. (red.), 2008, Retoryka, wyd. PWN, Warszawa.
• Bocheński J.M., 1993, De Virtute Militari. Zarys etyki wojskowej, wyd. Philed, Kraków.
• Burakowski K., 1995, Sztuka przemawiania, Biuro Prasy i Informacji MON, Warszawa.
• Ciekanowski Z., 2014, Determinanty bezpieczeństwa personalnego w zarządzaniu zasobami ludzkimi w nowoczesnej organizacji, wyd. PWST-E, Jarosław.
• Drzycimski A., 2000, Komunikatorzy, wpływ, wrażenie, wizerunek, Oficyna Wydawnicza Branta, Warszawa-Bydgoszcz 2000.
• Goffman E., 2006, Rytuał interakcyjny, wyd. PWN, Warszawa.
• Hołówko T., 1996, Oficer polski, Wyd. Czasopisma Wojskowe, Warszawa.
• Kaczmarek B., MARKIEWICZ K. (red.), 2003, Komunikowanie się we współczesnym świecie, wyd. UMCS, Lublin.
• Kompetencje społeczne kadry dowódczej WP w kontekście realizacji zadań służbowych, Sprawozdanie badań, 2014, WBBS, Warszawa.
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r.
• Kumaniecki K., 1977, Literatura rzymska. Okres cyceroński, Warszawa.
• Kwiatkowska H., SZYBISZ M. (red.), 1997, Komunikacyjne kompetencje zawodowe nauczycieli, wyd. PAN, Warszawa.
• Leary M., 2005, Wywieranie wrażenia na innych, wyd. GWP, Gdańsk.
• Łobocki M., 2001, Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków.
• Marciniak S., 1987, Język wojskowy, wyd. MON, Warszawa.
• Mentzel W., 2009, Mistrzowska retoryka, Sekrety przekonujących wystąpień, Opolgraf SA, Flashbook.pl.
• Mill j. ST., 1962, System logiki, tom 1, wyd. 1, wyd. PAN, Warszawa.
• Nowicka J., 2015, Zarządzanie kompetencjami komunikacyjnymi - autoprezentacja, "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Naukowego w Siedlcach", nr 105, Seria Administracja i Zarządzanie (32) 2015, Siedlce.
• Nowicka J., 2016, Kompetencje komunikacyjne kadry kierowniczej Wojsk Lądowych, AON, Warszawa.
• Pelc M., 2012, Elementy metodologii badań naukowych, wyd. AON, Warszawa.
• Pieter J., 1967, Ogólna metodologia praca naukowej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
• Relacje międzyludzkie i profilaktyka uzależnień (wiosna 2013), sprawozdanie z badań, 2013, WBBS, Warszawa.
• Środa M. (red.), 1994, O wartościach, normach i problemach moralnych, wyd. PWN, Warszawa.
• Warner T., 1999, Umiejętności w komunikowaniu się, wyd. ASTRUM, Wrocław.
• Wierzbicka E., Wolański A., Zdunkiewicz-Jedynak D., 2008, Podstawy stylistyki i retoryki, wyd. PWN, Warszawa.
• Wolańska E. (red.), 2007, Polszczyzna publiczna początku XXI, Rada Języka Polskiego przy prezydium PAN, Warszawa.
• Wołejszo J., 2008, Organizacja pracy kierownika w strukturach zhierarchizowanych, wyd. AON, Warszawa.
• Zwoliński A., 2003, Słowo w relacjach społecznych, WAM, Kraków.