Predatory Conferences in Economics and Finance

• Autorzy: Łukasz Prorokowski

Warianty tytułu

Pseudonaukowe konferencje w obszarze ekonomii i finansów

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

There is a growing number of pseudo-scientific conferences that are based on an exploitative business model without regard for research quality. The predatory nature of such conferences means that an unsuspecting researcher is tricked into participating in these events. This study conducts an experiment to investigate how organisers of predatory conferences operate. The study concludes that the schemes set up by predatory conference organisers are sophisticated enough to convince a junior researcher to pay for participation in these events. This is the first study that looks at predatory conferences in the area of economics and finance. The review of responses to a flawed abstract shows that the acceptance offer was received within the first four days upon submission. Summing up, 3% (18 out of 613) of the targeted conferences firmly accepted the abstract. However, it does not mean that in other cases conference organisers acted honourably by ignoring the flawed abstract, even though 97% (594 out of 613) of the targeted conferences provided no response to the submissions. (original abstract)

Rośnie liczba konferencji pseudonaukowych, które są organizowane wyłącznie w celu pobierania opłat od niczego niepodejrzewających naukowców. Konferencje te są uważane za zwodnicze lub drapieżne, ponieważ opierają się na modelu biznesowym opartym na wyzysku, który nie uwzględnia jakości badań. Rabunkowy charakter takich konferencji sprawia, że niczego niepodejrzewający naukowiec daje się nabrać na udział w takich wydarzeniach, które są zwykle reklamowane jako konferencje międzynarodowe o wysokiej randze. Badanie opisane w tym artykule koncentruje się na konferencjach w Azji, ponieważ region ten został oznaczony jako najbardziej sprzyjający drapieżnym konferencjom i publikacjom. Polegając na badaniach eksperymentalnych Sorokowskiego i in. (2017), w artykule przyjęto podobne podejście metodologiczne do oznaczania pseudonaukowych konferencji. Jednak zamiast zaprojektować profil fikcyjnego naukowca, w artykule wykorzystano nieodpowiednie streszczenie artykułu naukowego, które zostało wysłane na szereg konferencji. Abstrakt został celowo zmodyfikowany tak, aby był bezsensownym, wadliwym i błędnym fragmentem manuskryptu - tak aby organizatorzy konferencji mogli go łatwo odrzucić. W pierwszym kroku stworzono pięć różnych streszczeń konferencji, obejmujących różne tematy z finansów i ekonomii. Wszystkie streszczenia były wadliwe. Pięć streszczeń przedstawiono panelowi oceniającemu, w którego skład wchodzili naukowcy i redaktorzy czasopism. Celem panelu było wybranie abstraktu, który można łatwo zidentyfikować jako bezsensowny i łatwo odrzucić w procesie recenzji. Przyjęto tezę badawczą, że błędne streszczenie przyjęte na konferencję wskazuje, że proces recenzji jest nieodpowiedni. W drugim kroku wybrany abstrakt na temat "CSR w zastosowaniu redukcji wartości zabezpieczeń finansowych do danych dotyczących ryzyka" dostarczono dwóm młodszym badaczom, których poproszono o sporządzenie listy potencjalnych konferencji w wybranych krajach azjatyckich w celu przedstawienia artykułu badawczego. Młodszych naukowców nie poinformowano o celu tego badania. Jedyne wskazówki, jakie otrzymali ci badacze, to tytuł artykułu i lista krajów azjatyckich. Dwóch młodszych naukowców publikowało już w czasopismach akademickich indeksowanych w SCOPUS, ale nie uczestniczyło w żadnej konferencji naukowej. Naukowcom pozwolono użyć wszelkich dostępnych środków, aby skierować abstrakt na potencjalne konferencje. Jednak w rzeczywistości obaj badacze oparli się na wyszukiwarkach internetowych przy sporządzaniu listy odpowiednich konferencji w Azji. Ostatecznie wybrano 663 konferencje. Wadliwy abstrakt przesłano na 613 konferencji, ponieważ na 50 konferencjach przedstawiono niejasny proces składania abstraktów lub niedziałające strony internetowe. Przed ujawnieniem odpowiedzi organizatorów konferencji w niniejszym artykule dokonano przeglądu specyficznych cech pseudonaukowych konferencji, mogących sugerować, że większość z tych wydarzeń można zaklasyfikować jako konferencje typu predatory. Po pierwsze, przeglądając listę sporządzoną przez dwóch młodszych badaczy, ujawniono, że ta sama konferencja była organizowana co miesiąc przez tych samych organizatorów w danym kraju. Po drugie, odkryto, że to samo stowarzyszenie organizuje tę samą "międzynarodową" konferencję w wielu sąsiednich krajach. Po trzecie, odkryto, że większość wymienionych konferencji ma ten sam adres e-mail lub link internetowy do przesyłania streszczeń, mimo że są organizowane przez różne stowarzyszenia. Strony konferencyjne są obecnie na profesjonalnym poziomie, bez błędów składniowych i kolorowych wyskakujących okienek. Istnieją również pseudonaukowe biblioteki udające repozytoria akademickie powiązane z konferencjami. Na stronach internetowych większości wybranych konferencji można pobrać materiały konferencyjne z poprzednich wydarzeń. Jednak biblioteki te zawierają słabo napisane i niepowiązane artykuły, które nigdy nie zostałyby przyjęte do publikacji w placówce naukowej. Są tam również zdjęcia z poprzednich konferencji i referencje podkreślające ich prestiż. Większość konferencji z listy zawiera logo czołowych wydawców akademickich jako współpracowników konferencji i obiecuje indeksowanie materiałów. Powyższe cechy sprawiają wrażenie prawdziwych konferencji naukowych i mogą łatwo wprowadzić w błąd młodszych badaczy. Podsumowując rezultat badania - 3% (18 z 613) wybranych konferencji zdecydowanie zaakceptowało streszczenie. W artykule odnotowano wysoki wskaźnik braku odpowiedzi na zgłoszenia. Nie można tego wiązać z faktem, że streszczenie nie dotarło do organizatorów konferencji. We wszystkich przypadkach był wyraźny komunikat potwierdzający odebranie (w postaci wyskakującego okienka z podziękowaniem za pomyślne przesłanie lub w formie wiadomości e-mail z potwierdzeniem, że artykuł został przesłany do recenzji). We wszystkich listach akceptacyjnych stwierdzano, że streszczenie zostało wybrane na konferencję docelową po procesie recenzowania. Do wszystkich listów akceptacyjnych dołączono instrukcje dotyczące płatności za rejestrację na konferencji docelowej. Niezależnie od kraju będącego gospodarzem konferencji i różnych organizatorów konferencji instrukcje dotyczące płatności na listach akceptacyjnych dotyczyły rachunków banku z siedzibą w Khandagiri w Indiach. Ogólny wskaźnik akceptacji wybranych konferencji jest niski. Nie oznacza to jednak, że organizatorzy konferencji postąpili honorowo, ignorując błędne streszczenie. Na przykład lista potencjalnych konferencji sporządzona przez dwóch młodszych naukowców obejmowała 17 indywidualnych konferencji organizowanych przez jednego organizatora w siedmiu krajach Azji. Ten sam link do przesyłania zgłoszeń na 17 indywidualnych konferencji udostępnił jeden organizator. W przypadku gdyby liczba zgłoszeń na daną konferencję nie osiągnęła akceptowalnego progu rentowności, zgłoszenia byłyby przyjmowane bez odpowiedzi ze strony organizatorów. Ponadto należy zauważyć, że jeden organizator organizuje co miesiąc te same konferencje o statusie międzynarodowym. Dlatego zakłada się, że "brak odpowiedzi" wynika z ograniczeń czasowych lub zbyt małych zasobów organizatora, który nadaje priorytet najbardziej dochodowym wydarzeniom konferencyjnym. (abstrakt oryginalny)

Słowa kluczowe

EN

Economics; Finance; Scientific conference; Fake science

PL

Ekonomia; Finanse; Konferencja naukowa; Pseudonauka

• Czasopismo: Bank i Kredyt
• Rocznik: 2021
• Numer: nr 1
• Strony: 77--96

Twórcy

autor

Łukasz Prorokowski

• Masaryk University

Bibliografia

• Beall J. (2016a), Dangerous predatory publishers threaten medical research, Journal of Korean Medical Science, 31(10), 1511-1513.
• Beall J. (2016b), Pharmacy research and predatory journals: authors beware, American Journal of Health-System Pharmacy, 73(19), 1548-1550.
• Bhad R., Hazari N. (2015), Predatory journals in psychiatry: a note of caution, Asian Journal of Psychiatry, 16(1), 67-68.
• Bowman J.D. (2014), Predatory publishing, questionable peer review, and fraudulent conferences, American Journal of Pharmaceutical Education, 78(10), 1-6.
• Brezgov S. (2019), Beall's list of predatory publishers 2016, Scholarlyoa News, 30 May, http://scholarlyoa.com/bealls-list-of-predatory-publishers-2016, accessed on 3 June 2019.
• Butler D. (2013), Investigating journals: the dark side of publishing, Nature News, 495(7442), 433-435.
• Dadkhah M., Jazi M.D., Pacukaj S. (2015), Fake conferences for earning real money, Mediterranean Journal of Social Sciences, 6(11), 11-12.
• Eriksson S., Helgesson G. (2018), Time to stop talking about 'predatory journals', Learned Publishing, 31(2), 181-183.
• McCrostie J. (2016), Taiwan's great academic rip-off, Taipei T imes, 3 August, http://www.taipeitimes. com/News/feat/archives/2016/08/03/2003652340, accessed on 3 June 2019.
• Memon A.R. (2017), ResearchGate and Impact Factor: a step further on predatory journals, Journal of the Pakistan Medical Association, 67(1), 148 -149.
• Mercier E., Tardif P.A., Moore L., Le Sage N., Cameron P.A. (2018), Invitations received from potential predatory publishers and fraudulent conferences: a 12-month early-career researcher experience, Postgraduate Medical Journal, 94(1108), 104-108.
• Petrisor A.I. (2016), Evolving strategies of the predatory journals, Malaysian Journal of Library & Information Science, 21(1), 1-17.
• Phaedra E., Cress P.E. (2017), Are predatory conferences the dark side of the open access movement?, Aesthetic Surgery Journal, 37(6), 734-738.
• Sorokowski P., Kulczycki E., Sorokowska A., Pisanski K. (2017), Predatory journals recruit fake ed itor,Nature News, 543(7646), 481-483.
• Sorooshian S. (2016), Publication phishing: a growing challenge for researchers and scientific societies,Current Science, 110(5), 766 -767.
• Wilkinson T.A., Russell C.J., Bennett W.E., Cheng E.R., Carroll A.E. (2019), A cross-sectional study of predatory publishing emails received by career development grant awardees, BMJ Journal, 9(5), 1-6.