Miejsce sprawiedliwości naprawczej w polskim systemie karnym

• Autorzy: Ewelina Silecka-Marek

Warianty tytułu

Place of Restorative Justice in the Polish Penal System

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Sprawiedliwość retrybutywna, pisał Jim Consedine, pyta, jak ukarzemy tego przestępcę, podczas gdy sprawiedliwość naprawcza pyta, jak naprawimy szkody spowodowane przez to przestępstwo. Tym samym dostarczają one dwóch znacząco odmiennych punktów wyjścia, obejmujących dwie odmienne filozofie (Consedine, 2004, s. 207). Skoro przestępstwo jest szkodą, to prawo niech naprawi szkody i promuje uzdrowienie, i to nie tylko uzdrowienie jednostek -ofiary i sprawcy, ale także społeczności, która przestępstwem została dotknięta. Idee sprawiedliwości naprawczej (restorative justice-RJ) pojawiły się w latach 70. XX w. jako odpowiedź i alternatywa na niską efektywność wymiaru sprawiedliwości opartego na koncepcjach retrybutywnych. (fragment tekstu)

EN

This paper shows the conceptions of restorative justice against the background of the idea of general justice. The author indicates to the relationship between the retributive and restorative approaches. By analysing the literature on the subject matter and criminal law, the importance of restorative justice practices and profits that bring to the offender, victim of acrime and for the local community. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Kodeks karny; Sprawiedliwość naprawcza

EN

Criminal Code; Restorative justice

• Czasopismo: Konińskie Studia Społeczno-Ekonomiczne
• Rocznik: 2021
• Tom: 7
• Numer: nr 1 Wydanie specjalne : Współczesne wyzwania dla teorii i praktyki resocjalizacyjnej
• Strony: 69--84

Twórcy

autor

Ewelina Silecka-Marek

• Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Bibliografia

• Braithwaite, J. (1996). Restorative justice and better future (Crime, punishment and the criminal justice system). The Dalhousie Review, 76(1), 9-31.
• Cieślak, M. (1995). Polskie prawo karne. Zarys systemowego ujęcia. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze PWN.
• Kania, A. (2018). Z problematyki retrybutywnej oraz utylitarnej sprawiedliwości karania. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 80(2), 89-100.
• Kodeks karny. (1997, 6 czerwca). Dz.U. z2020 r. poz. 1444, 1517.
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. (1997, 2 kwietnia). Dz.U. 1997 nr 78, poz. 483.
• Latała, J. (2010). Od idei odwetu po sprawiedliwość naprawczą. Rozważania nad resocjalizacyjnym charakterem instytucji mediacji po wyroku jako formy sprawiedliwości naprawczej. Probacja, 2, 28-51.
• Lemley, E. C. (2001). Designing Restorative Justice Policy: An Analytical Perspec-tive. Criminal Justice Policy Review, 12(1), 43-65.
• Lubas, K. (2017). Świadomość społeczeństwa i jego wiedza na temat alternatywnego sposobu rozwiązywania sporów -mediacji. Studenckie Zeszyty Naukowe, 20(33), 21-39.
• Maroń, G. (2011). Sprawiedliwość naprawcza aretrybutywizm w odpowiedzialności karnej. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego, 10, 111-130.
• Mediacja i Sprawiedliwość Naprawcza. (2020). Pilotaż programu wdrażającego ideę sprawiedliwości naprawczej na terenie Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w Lublinie. Pobrano z:https://mediacjaisprawiedliwoscnaprawcza.pl/
• Niewiadomska, I., Fel, S. (2016). Realizacja zasady sprawiedliwości w karaniu przestępców. Zeszyty Naukowe KUL, 59(3), 59-75.Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych. (1988).
• Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z9.03.1988 r. Pobrano z: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/A30FFBB8B0
• Perelman, Ch. (1959). O sprawiedliwości. Warszawa: PWN.
• Pieper, J. (1976). Aktualność cnót kardynalnych. Roczniki Filozoficzne, 24(2), [97]-108.
• Płatek, M. (2005-2006). Rewizja poglądów na temat konfliktu jako własności. Przeszkody we wprowadzaniu procedur sprawiedliwości naprawczej i sposoby ich pokonywania z punktu widzenia polskiej praktyki prawnej. Archiwum Kryminologii, 28,267-279.
• Przesławski, T. (2017). Organizacja wykonywania kary pozbawienia wolności a idea sprawiedliwości naprawczej. Przegląd Więziennictwa Polskiego, 94, 35-50.
• Rekomendacja Nr CM/Rec (2018)8 Komitetu Ministrów [Rady Europy] dla państw członkowskich dotycząca sprawiedliwości naprawczej w sprawach karnych (przyjęta przez Komitet Ministrów 3 października 2018r. na 1326 posiedzeniu Przedstawicieli Ministrów). Pobrano z: https://www.euforumrj.org/sites/default/files/2019-12/polish-coe-rec-2018.pdf
• Restorative Justice. Strategies for change. Międzynarodowy projekt z udziałem wrocławskich kuratorów sądowych. (2019, 3 kwietnia). Pobrano z: http://kurator.info/2019/04/03/restorative-justice-strategies-for-change-miedzynarodowy-projekt-z-udzialem-wroclawskich-kuratorow-sadowych/
• Roach, K. (2000). Changing Punishment at the Turn of the Century: Restorative Justice on the Rise. Canadian Journal of Criminology, 42(2), 249-280.
• Różyńska, J. (2005). Koncepcja sprawiedliwości naprawczej. Jurysta, 1, 5-14. Po-brano z: https://www.academia.edu/2632619/Koncepcja_sprawiedliwo%C5%9Bci_naprawczej_Theory_of_restorative_justice_
• Silecka-Marek, E. (2020). Instytucja mediacji w polskim prawie karnym. Resocjalizacja Polska, 19, 127-144.
• Stypuła, A. (2010), Kręgi rekoncyliacyjne. Sprawiedliwość naprawcza w służbie wspólnoty. Studia Socjologiczne, 4(199), 171-198.
• Szczepaniak, P. (2016). Sprawiedliwość naprawcza w resocjalizacji więźniów. Warszawa: IPSiR.
• Sztompka, P. (2016). Sprawiedliwość. W: M. Bogunia-Borowska (red.), Fundamenty dobrego społeczeństwa. Wartości. Kraków: Znak.
• Tokarczyk, R. (2002). Filozofia prawa. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
• Warylewski, J. (2016). Klondike czy złoto głupców wymiaru sprawiedliwości karnej? Gdańskie Studia Prawnicze, 35,445-463.
• Zajączkowska, M. J. (2012). Mediacja ofiara-sprawca. Sposób na lęk, agresję, przemoc. Gospodarka. Rynek. Edukacja, 13(1), 45-49.
• Zalewski, W. (2010). Wymiar sprawiedliwości, sprawiedliwość naprawcza, demokracja. W: L. Mazowiecka (red.), Mediacja dla każdego. Warszawa: Wolters Kluwer business.
• Zalewski, W. (2017). Sprawiedliwość naprawcza jako forma diversion w perspektywie penitencjarnej. W poszukiwaniu racjonalności. Humanistyczne Zeszyty Naukowe -Prawa Człowieka, 1(20), 243-259.

Identyfikatory

DOI

10.30438/ksse.2021.7.1.4