Kyoto. Diurnal Transformations of the Functional and Socio-Economic Structure of the Central Business District (CBD) of Japanese Historical City

• Autorzy: Rajmund Mydel , Hiroshi Ishihara

Warianty tytułu

Kioto. Dobowe przemiany funkcjonalnej i społeczno-ekonomicznej struktury centrum (CBD) japońskiego miasta historycznego

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The authors present the extent and the character of diurnal transformations of functional and socio-economic structure of the CBD of the city of Kyoto - the historical capital of Japan, presently perceived as the "spiritual capital" of Japan. The analysis was carried out for occupationally active persons in the categories of the night-time and day-time population, aggregated in the main sectors and branches of the economy as well as for socio-economic strata and groups. (original abstract)

Funkcjonalne centrum (CBD) historycznego miasta Kioto (załóż, w 794 pod nazwą Heian-kyo) tworzą dwie dzielnice administracyjne: Nakagyo-ku i Shimogyo-ku o łącznej pow. 14,2 km2 (2,3% pow. miasta), zamieszkałe przez 161,8 tys. osób (11,1% ogółu ludności Kioto). Reprezentujące ośrodek dyspozycyjny miasta w zakresie zarządzania i administracji oraz finansów i handlu, notuje bardzo wysoki stopień historycznego dziedzictwa zarówno w zakresie struktur przestrzennych jak i funkcjonalnych. Związane jest to zasadniczo z faktem rządowej ochrony jego staromiejskiej tkanki urbanistycznej oraz tradycyjnych zawodów (głównie w ramach rzemiosła przemysłowego i artystycznego). Od przełomu 1955/1960 obszar CBD objęty jest procesem wyludniania, który za okres 1955-1995 odnotował wielkość 93,3% (z 312,7 tys. do 161,8 tys. osób - Ryc.l). Notowany jest tu równocześnie rosnący stopień zróżnicowania pomiędzy nocnym (N) i dziennym (D) zaludnieniem (w 1995 osiągnął poziom D/N=91,0%). Związany jest on zasadniczo z napływem w ciągu dnia licznej rzeszy czynnej zawodowo ludność znajdującej zatrudnienie w instytucjach, placówkach handlowych i usługowych (D/N= 163,8%). Sprawia to, że czynni zawodowo nocnego centrum Kioto reprezentują 11,7% tej kategorii ludności całego miasta, by w ciągu dnia zwiększyć swój udział aż do 27,3%. Powyższe okoliczności muszą powodować dobowe przemiany funkcjonalne i społeczno-ekonomicznej struktury CBD. W kategoriach nocnego zaludnienia znamionuje je dominacja zatrudnionych w sektorze III (73,8% ogółu czynnych zawodowo) z charakterystyczną strukturalną równowagą pracowników handlu (35,2%) oraz usług (34,3%). Znamienny dla CBD Kioto jest bardzo wysoki udział osób zatrudnionych w sektorze II (26,1% ogółu czynnych zawodowo) a w szczególności w przemyśle (21,3%), który ma swe źródło w silnym rozwoju rzemiosła artystycznego, przemysłowego i przemysłu poligraficznego. W ciągu dnia najwyższy wskaźnik wzrostu notują pracownicy sektora III (D/N= 186,5%) z udziałem 80,2% ogółu zatrudnionych, a wśród nich reprezentantów zawodów kategorii FIRE (D/N=600,0%) reprezentujących 8,5% og. liczby pracowników dziennego CBD. W związku z relatywnie niskim wzrostem zatrudnionych w sektorze II (D/N=97,8%) zmniejszają oni swój udział do 19,7% (Tab. 1). Znamienna dla CBD Kioto dominacja wśród czynnej zawodowo ludności pracowników handlu i usług przy względnie wysokim udziale zatrudnionych w przemyśle, znajduje wyraz w specyficznym wizerunku jego społeczno-ekonomicznej struktury Najbardziej charakterystyczny jest względnie bardzo wysoki udział w kategoriach nocnego zaludnienia grey collar workers (35,9%) a pośród nich pracowników handlu (30,0% og. czynnych zawodowo). Swoistym ewenementem jest relatywnie niski odsetek white collar workers (35,8%), związany głównie z symboliczną obecnością pracowników sfery zarządzania i administracji (4,9% og. czynnej zawodowo ludności). Równocześnie zwraca uwagę fakt wysokiej pozycji blue collar workers (28,3%). Nie mniej znamienny obraz społeczno-ekonomicznej struktury prezentuje CBD Kioto w ciągu dnia, gdzie średnio po 40,0% czynnej zawodowo ludności przypada nà reprezentantów white collar i grey collar workers. Za szczególnie charakterystyczny uznać należy także fakt względnie niskiego udziału pracowników biurowych (24,7% którzy odnotowują zarazem najwyższy wskaźnik wzrostu pośród wszystkich grup społeczno-ekonomicznych centrum (D/N=242,6%). Osobliwością strukturalną dziennego centrum Kioto jest poza tym bardzo wysoki odsetek pracowników handlu (27,8%) przy względnie silnej strukturalnej pozycji zatrudnionych w usługach (11,8% - Tab. 2). (abstrakt oryginalny)

Słowa kluczowe

EN

City; History of city; Town spatial development

PL

Miasto; Historia miasta; Przestrzenne zagospodarowanie miasta

• Czasopismo: Prace Geograficzne / Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego
• Rocznik: 2003
• Numer: z. 112 Changes of geographical environment and those of the socio-economic phenomena
• Strony: 129--136

Twórcy

autor

Rajmund Mydel

• Jagiellonian University, Cracow

autor

Hiroshi Ishihara

• Kyoto University, Kyoto

Bibliografia

• Fujioka K., 1970, Historical Development of Japanese Cities, Japanese Cities: A Geographical Approach, Special Publication 2, The Association of Japanese Geographers, Tokyo, 13-16.
• Greenwood M.J., 1980, Metropolitan Growth and the Intrametropolitan Location of Employment, Housing and Labour Force, Review of Economics and Statistics, 42, 491-501.
• Mydel R., Ishimizu T., 1988, Evolution of Socio-Economic Structure of Japan s Metropolitan Areas, Scientific Reports Jagiellonian University, Geographical Studies, No 79, Kraków, 113.
• Mydel R., Ishimizu T., 1991, Diurnal Transformations of Socio-Economic Structure of the Tokyo CBD, Scientific Reports Jagiellonian University, Geographical Studies, 87, Kraków, 107-117.
• Mydel R., 1993, Diurnal Transformations of Demographical and Social Space of Tokyo, Scientific Reports Jagiellonian University, Geographical Studies, 93, Kraków, 113.
• Mydel R., Ishihara H., 2002, Kioto. Japońskie miasto historyczne. Zróżnicowanie demograficznej, funkcjonalnej i społeczno-ekonomicznej przestrzeni, Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ, Monografia, 19, Kraków.
• Scott A.J.,1982, Production System Dynamics and Metropolitan Development, Annals Association American Geographers, 72, 2, New York, 185-200.
• Takahashi S., 1995, Japanese Ancient Cities, Tokyo.
• Uemura Y., Ueno H., 1999, Kyoto chizu monogatari (Kyoto Told by Maps), Koko-shoin, Tokyo.
• 1995 Population Census of Japan, 3-2-26, Labour Force Status Population, Industry (Major Groups) of Employed Persons, Kyoto-fu, Statistics Bureau, Management and Coordination Agency, Government of Japan (SB MCA GJ), Tokyo 1997.
• 1995 Population Census of Japan, 4-2-26, Occupation (Major Groups) of Employed Persons, Types of Household, Kyoto-fu, SB MCA GJ, Tokyo 1998.
• 1995 Population Census of Japan, 6-2-26, Population by Place of Work or Schooling, Sex and Age of Population, Industry (Major Groups) of Employed Persons, Kyoto-fu, SB MCA GJ, Tokyo 1997.