Zrównoważona żegluga w prawie morza

• Autorzy: Dorota Pyć

Warianty tytułu

Sustainable Shipping in the Law of the Sea

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Zrównoważona żegluga (sustainable shipping) jest promowanym w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) kierunkiem rozwoju instrumentów prawnych międzynarodowego prawa morskiego, wynikającym z trzech praktycznych wymogów stawianych żegludze morskiej: "żadnych wypadków, żadnych zanieczyszczeń oraz obsługa na czas" (no casualties, no pollution and service on time). Na forum IMO uznano, że światowy przemysł żeglugowy funkcjonujący w międzynarodowych ramach regulacyjnych zmierza ku "zrównoważonej przyszłości", co wymaga od IMO dalszego rozwoju instrumentów prawnych, w tym m.in. środków technicznych i operacyjnych, w celu zaradzania problemom globalnym. Główny nacisk kładzie się na: ograniczenie emisji gazów cieplarnianych (GHG) ze statków morskich; zmniejszenie zawartości siarki w paliwie żeglugowym; kontrolę i zarządzanie wodami balastowymi; zmniejszanie i kontrolę zanieczyszczeń morskich, w tym tworzyw sztucznych, oraz skuteczną ochronę szczególnie cennych ekosystemów morskich i przybrzeżnych; a także poprawę efektywności transportu drogą elektronicznej wymiany informacji, cyfryzację w żegludze morskiej i zwiększenie udziału kobiet w społeczności morskiej. Celem artykułu jest przedstawienie zrównoważonej żeglugi jako kierunku rozwoju instrumentów prawnych międzynarodowego prawa morskiego, opartego na ugruntowanej w prawie morza zasadzie prewencji oraz na obowiązku ochrony i zachowania środowiska morskiego.(abstrakt oryginalny)

EN

Sustainable shipping is a direction for the development of international maritime law legal instruments promoted within the International Maritime Organization (IMO), and resulting from three practical requirements for shipping: "no casualties, no pollution and service on time". The IMO recognized that the global shipping industry operating within the international regulatory framework is heading towards a "sustainable future", which requires IMO to further develop its legal instruments, including technical and operational measures to deal with global problems. The main focus is on: reducing greenhouse gas (GHG) emissions from ships; reducing the sulfur content of marine fuel; ballast water control and management; the prevention, reduction and control of marine pollution, including plastic pollution, and the effective protection of particularly sensitive marine and coastal ecosystems; as well as improving transport efficiency through electronic information exchange, digitization in shipping and increasing the participation of women in the maritime community. The aim of this paper is to present sustainable shipping as a direction for development of legal instruments of international maritime law, based on the principle of prevention and the obligation to protect and preserve the marine environment, well-established in the law of the sea.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Rozwój zrównoważony; Żegluga morska; Międzynarodowe prawo morza; Transport morski; Ochrona środowiska

EN

Sustainable development; Sea navigation; International law of the sea; Sea transport; Environmental protection

• Czasopismo: Stosunki Międzynarodowe
• Rocznik: 2020
• Tom: 56
• Numer: nr 4
• Strony: 79--96

Twórcy

autor

Dorota Pyć

• University of Gdańsk

Bibliografia

• Dz.U. 2002, nr 59, poz. 543.
• J. Symonides, Nowe prawo morza (Warszawa: PWN, 1986).
• D. Pyć, Międzynarodowa Organizacja Morska, w: D. Pyć, I. Zużewicz-Wiewiórowska, red. Leksykon prawa morskiego. 100 podstawowych pojęć, 2. wyd. (Warszawa: C.H. Beck, 2020), 209.
• Dz.U. 1961, nr 14, poz. 74 z późn. zm.
• A. Mihneva-Natova, The Relationship Between United Nations Convention on the Law of the Sea and the IMO Conventions, 8-13, dostęp: 12.04.2021, https://www.un.org/Depts/los/nippon/unnff_programme_home/fellows_pages/fellows_papers/natova_0506_bulgaria.pdf.
• Dz.U. 1984, nr 61, poz. 318, 319.
• Dz.U. 1986, nr 35, poz. 177.
• Dz.U. 2005, nr 120, poz. 1016.
• Dz.U. 1984, nr 61, poz. 320, 321.
• Dz.U. 2008, nr 191, poz. 1173, 1174.
• Dz.U. 2016, poz. 869.
• Dz.U. 1987, nr 17, poz. 101.
• Dz.U. 2005, nr 202, poz. 1679.
• Dz.U. 2016, poz. 761, 773.
• Dz.U. 1984, nr 39, poz. 201 ze zm.
• Dz.U. 1977, nr 15, poz. 61, 62.
• Dz.U. 1984, nr 23, poz. 106.
• Dz.U. 1969, nr 30, poz. 236.
• Dz.U. 2005, nr 118, poz. 1002, 1004.
• D. Pyć, Zrównoważony system transportu morskiego jako cel Międzynarodowej Organizacji Morskiej, Gdańskie Studia Prawnicze XXXII (2014), 351-361.
• https://www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/70/1&Lang=E.
• Dz.U. 2005, nr 203, poz. 1684.
• https://www.imo.org/en/MediaCentre/HotTopics/Pages/SustainableDevelopmentGoals.aspx.
• P. Tansey, The IMO: Gender Equality, the Promotion of Women in the Maritime Sector, and Global Ocean Governance, w: The IMLI Treatise on Global Ocean Governance, t. III: IMO and Global Ocean Governance, red. D. J. Attard (Oxford: Oxford University Press, 2018), 281-301.
• www.ics-shipping.org/press-release/shipping-must-be-economically-sustainable-if-it-is-to-deliver-on-environmental-sustainability-ics-tells-oecd/.
• www.ecsa.eu/news/european-shipowners-invite-commission-acknowledge-emerging-sustainable-shipping-practices.
• www.sustainableshipping.org.
• D. Pyć, Maritime Safety Culture as a Condition for Sustainable Shipping, Scientific Journals of the Maritime University of Szczecin 61 (2020): 57-58.
• D. Pyć, Prawo morza, w: Leksykon prawa morskiego. 100 podstawowych pojęć, red. D. Pyć, I. Zużewicz-Wiewiórowska (Warszawa: C.H. Beck, 2020), 314.
• J. Harrison, Saving the Oceans through Law. The International Legal Framework for the Protection of the Marine Environment (Oxford: Oxford University Press, 2017), 20-23.
• J. Symonides, Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza - w 30 lat od jej przyjęcia, Prawo Morskie, XXVIII (2012): 7-32, dostęp: 10.04.2021, https://journals.pan.pl/dlibra/publication/107529/edition/93204/content.
• R. Beckman, Z. Sun, The Relationship between UNCLOS and IMO Instruments, Asia-Pacific Journal of Ocean Law and Policy 2 (2017): 201-246.
• J. Harrison, Making the Law of the Sea. A Study in the Development of International Law (Cambridge: Cambridge University Press, 2011), 165-166.
• M. Fitzmaurice, The International Convention for the Prevention of Pollution from Ships (MARPOL), w: The IMLI Manual on International Maritime Law, t. III: Marine Environmental Law and Maritime Security Law (Oxford: Oxford University Press, 2016), 33-78.
• G. Argüello, Marine Pollution, Shipping Waste and International Law (London-New York: Routledge, 2020), 110.
• D. Freestone, The Role of the International Climate Change Regime in Global Ocean Governance, w: The IMLI Treatise on Global Ocean Governance, t. I: UN and Global Ocean Governance, red. D. J. Attard (Oxford: Oxford University Press, 2018), 159.
• E. Hughes, The IMO: Ship-sourced Emissions, Climate Change, and Global Ocean Governance, w: The IMLI Treatise on Global Ocean Governance, t. III: IMO and Global Ocean, red. D. J. Attard (Oxford: Oxford University Press, 2018), 205-231.
• D. Pyć, Techniczne i operacyjne środki efektywności energetycznej dla statków morskich, Prawo Morskie XXXVII (2019): 11.
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/757 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji dwutlenku węgla z transportu morskiego oraz zmiany dyrektywy 2009/16/WE, Dz. Urz. UE L 123, 19.05.2015, s. 55-76.
• Przepisy nadzoru konwencyjnego statków morskich, cz. IX: "Ochrona środowiska" (Gdańsk: PRS, styczeń 2021), 5, dostęp: 20.07.2021, https://www.prs.pl/uploads/kon_c9.pdf.
• D. Pyć, Uwagi de lege ferenda o statusie Morza Bałtyckiego jako obszaru kontroli emisji tlenków azotu ze statków morskich, Prawo Morskie XXVIII (2012): 243 i n.
• Dz.U. 2015, poz. 1665, zm. w 2019 r., poz. 478.
• Dz.U. 2020, poz. 2135.
• D. Pyć, Ballast Water Management for Sustainable Development - Some Remarks on Polish Law, SHS Web of Conferences, 57 (2018), https://doi.org/10.1051/shsconf/20185701027.
• D. Pyć, Prawo Oceanu Światowego. Res usus publicum (Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2011), 72-73.

Identyfikatory

DOI

10.7366/020909614202005