Hikikomori - japoński syndrom wycofania społecznego jako problem współczesnych uczniów polskich szkół. Analiza zjawiska w świetle badań literatury przedmiotu oraz badań własnych

• Autorzy: Kinga Frączkowska

Warianty tytułu

Hikikomori - Japanese Syndrome of Social Withdrawal as a Problem of Contemporary Students of Polish Schools. Analysis of the Phenomenon in the Light of Research on the Subject Literature and Own Research

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Współcześnie z Internetu korzysta niemal każdy. Postęp techniczny sprawia, iż dostęp do sieci komputerowej jest coraz łatwiejszy, bardziej powszechny, a czasem wręcz konieczny. Celem niniejszego artykułu jest prezentacja zjawiska Internetoholizmu oraz przedstawienie w nim badań własnych stwierdzających czy zjawisko Hikikomori występuje wśród uczniów klas 3 Szkoły Podstawowej Nr 3 im. Jana Pawła II w Mińsku Mazowieckim. Materiał i metody: Wykorzystano literaturę źródłową i badania przeprowadzone za pomocą kwestionariuszy ankiety i wywiadu. Wyniki: Uczniowie klas 3 korzystają z Internetu bardzo często co w niekontrolowanych przypadkach może doprowadzić do wystąpienia u nich objawów hikikomori. Wnioski: Należy otoczyć szczególną opieką i wsparciem uczniów przejawiających syndrom hikikomori oraz zachęcać ich do spędzania wolnego czasu na rozmowie z kolegami zamiast serfowania po Internecie. Nie kontrolując czasu spędzanego przed komputerem możemy doprowadzić do izolacji społecznej podopiecznych. (abstrakt oryginalny)

EN

Almost everyone uses the Internet nowadays. Technical progress makes access to the computer network easier and easier. Children and adolescents especially often use the Internet to find answers to their questions. Each person uses the network for something completely different, but it has the same function for everyone - to meet the needs. However, too frequent use from the Internet can cause an addiction called Internetoholism. Material and methods: Source literature was used and research carried out using questionnaires and interviews. Results: Grade 3 students use the Internet very often, which in uncontrolled cases may lead to hikikomori symptoms. Conclusions: Special care and support should be given to students with hikikomori syndrome and to encourage them to spend their free time talking to their friends instead of surfing the Internet. By not controlling the time spent in front of the computer, we can lead to social isolation of those under our care. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Uzależnienie; Internet; Psychologia społeczna; Dzieci szkolne

EN

Addiction; Internet; Social psychology; School children

• Czasopismo: Rozprawy Społeczne
• Rocznik: 2021
• Tom: 15
• Numer: nr 4
• Strony: 125--141

Twórcy

autor

Kinga Frączkowska

• Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach

Bibliografia

• Bednarek, J. (2005). Patologie społeczne. Zagrożenia w cyberprzestrzeni. Pułtusk: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistycznej.
• Bednarek, J., Andrzejewska, A. (2009). Cyberświat możliwości i zagrożenia. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
• Guerreschi, C. (2005). Nowe Uzależnienia. Kraków: Wydawnictwo Salwator.
• Horiguchi, S. (2012). Hikikomori: Jak prywatna izolacja przykuła uwagę opinii publicznej. W: R. Goodman, Y. Imoto, T.H.I. Toivonen, (red.), Socjologia japońskiej młodzieży: od powracających do młodzieży NEET. Abingdon, Oxon. New York: Routledge.
• Jędrzejko, M., Sarzała, D. (2010). Człowiek i uzależnienia. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR.
• Kato, T.A., Kanba, S., Teo, A.R. (2019). Hikikomori: wielowymiarowe zrozumienie, ocena i przyszłe perspektywy międzynarodowe. Psychiatry Clin. Neurosci.
• Kato, T.A., Kanba, S., Teo, A.R. (2018). Hikikomori: doświadczenie w Japonii i znaczenie międzynarodowe. World Psychiatry, 17 (1), 105.
• Korczak, J. (2010). Nowe i stare uzależnienia chemiczne i niechemiczne. Warszawa Wydawnictwo: Fundacja Pedagogium.
• Kowalski, M. (2008). Internet: między edukacją, bezpieczeństwem, zdrowiem. Tychy: Wydawnictwo Maternus Media.
• Kozak, S. (2011). Patologie komunikowania w Internecie. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
• Łobocki, M. (2000). Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków: Wydawnictwo Impuls.
• Malagón-Amor, Á., Martín-López, L.M., Córcoles, D., González, A., Bellsola, M., Teo, A.R., Bergé, D. (2018). 12-miesięczne badanie zespołu hikikomori wycofania społecznego: charakterystyka kliniczna i propozycja różnych podtypów. Badania Psychiatryczne, 270, 1039-1046.
• Mikulincer, M., Shaver, PR. (2013). Perspektywa przywiązania do samotności. W: R.J. Coplan, J.C. Bowker (red.), Podręcznik samotności: psychologiczne perspektywy izolacji społecznej, wycofania społecznego i samotności. Hoboken. New York: John Wiley & Sons.
• Pilch, T., Bauman, T. (2001). Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
• Saito, T., Angels, J. (2013). Hikikomori: dojrzewanie bez końca. Minneapolis: University of Minnesota Press.
• Stip, E., Thibault, A., Beauchamp-Chatel, A., Kisely, S. (2016). Uzależnienie od Internetu, zespół Hikikomori i zwiastunowa faza psychozy. Psychiatria przednia, 3 (7), 6.
• Syrek, E. (2000). Zdrowie w aspekcie pedagogiki społecznej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Teo, A.R., Stufflebam, K.W., Kato, T.A. (2013). Przecięcie kultury i samotności: Fenomen hikikomori w Japonii. W: R.J. Coplan, J.C. Bowker, (red.) Podręcznik samotności: psychologiczne perspektywy izolacji społecznej, wycofania społecznego i samotności. Hoboken, New York: John Wiley & Sons.
• Teo, A.R., Kajdany, M.D., Stufflebam K. (2015). Identyfikacja syndromu hikikomori wycofania społecznego: cechy psychospołeczne i preferencje terapeutyczne w czterech krajach. Int J Soc Psychiatria.
• Teo, A.R., Gaw, A.C. (2010). Hikikomori, związany z japońską kulturą syndrom wycofania społecznego? Propozycja dla DSM-V. The Journal of Nervous and Mental Disease, 198 (6), 444.
• Thibault, A., Beauchamp-Chatel A., (2016). Uzależnienie od Internetu, zespół hikikomori i zwiastunowa faza psychozy. Psychiatria.
• Woronowicz, B.T. (2009). Uzależnienia: geneza, terapia, powrót do zdrowia. Warszawa: Wydawnictwo Parpamedia.
• Żylińska, M. (2013). Neurodydaktyka, nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Identyfikatory

DOI

https://doi.org/10.29316/rs/142872