Obowiązki informacyjne kredytodawcy i pośrednika kredytowego w zakresie reklamy kredytu konsumenckiego

• Autorzy: Joanna Susło

Warianty tytułu

Information Obligations Imposed on the Lender-Bank and the Loan Intermediary in the Scope of Consumer Loan Advertising

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Przedmiotem artykułu jest przedstawienie obowiązków informacyjnych kredytodawcy i pośrednika kredytowego, jakie nakłada na nich ustawa o kredycie konsumenckim (dalej: u.o.k.k.) w zakresie reklamy kredytu. Zasady informacyjne mają zagwarantować tzw. przeciętnemu konsumentowi podjęcie świadomej decyzji o zaciągnięciu kredytu przy pełnej znajomości faktów (m.in. o stopie oprocentowania kredytu wraz z wyodrębnieniem opłat uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu, całkowitej kwocie kredytu, rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania). Obowiązki nałożone na kredytodawców zmierzają zatem do nadania reklamie postaci bardziej przyjaznej dla konsumenta tj. nasycenia jej w sposób czytelny i widoczny przydatnymi informacjami, które konsumenci powinni otrzymywać, by móc porównywać aktualnie oferty kredytowe dostępne na rynku finansowym i wybrać tę najlepszą w danej sytuacji i określonym czasie. Analizie opracowania poddane zostanie znaczenie jednoznacznego, zrozumiałego i widocznego kosztu kredytu konsumenckiego, a w tym elementów oferty reklamowej. Jest to o tyle istotne, że ustawodawca różnicuje informacje udzielane konsumentowi na te standardowe i nadprogramowe. W myśl art. 7 ust. 2 u.o.k.k., podanie tych drugich aktualizuje się w stosownych przypadkach, co jest zwrotem niedookreślonym, budzącym liczne wątpliwości interpretacyjne. Znamienne już również to, że u.o.k.k. nie definiuje pojęcia reklama, stąd, nie bez przyczyny ustawodawca wymaga podania konsumentowi informacji o kredycie na podstawie reprezentatywnego przykładu. Na zakończenie, omówiona zostanie odpowiedzialność cywilnoprawna i kama kredytodawcy i pośrednika kredytowego.(abstrakt oryginalny)

EN

The subject matter of the paper is presentation of information obligations imposed on both: the lender-bank and the loan intermediary by the Consumer Loan Act (hereafter referred to as: u.o.k.k.) in the field of loan advertising aimed at the consumer. Information rules are supposed to guarantee the so-called average consumer making an informed decision on borrowing, including fuli knowledge of the facts (i.e. the interest ratę on the consumer loan plus the fees charged to the total cost of the loan, the total loan amount, the actual annual percentage ratę of charges). The lenders' obligations are therefore restricted by the law in order to make the advertising morę consumer-friendly, i.e. saturate it in a legible and conspicuous way, with the relevant information that consumers should receive to compare current loan offers available on the financial market and choose the best one in a given situation and time. It is important that the legislator differentiates information provided to the consumer for standard and extra ones. According to the art. 7 sec. 2 u.o.k.k., providing the consumer with extra information updates where appropriate, which is an imprecise phrase, causing a lot of interpretational doubts. It is also significant that u.o.k.k. does not introduce the legał meaning of advertising. Thus, not without a reason, the law reąuires to provide the consumer with loan information on the basis of a representative example. Finally, the civil and criminal liability of the lender and the loan intermediary will be discussed.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Kredyt konsumencki; Reklama; Obowiązek informacyjny

EN

Consumer loan; Advertising; Information duty

• Czasopismo: Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
• Rocznik: 2018
• Numer: nr 11
• Strony: 26--30

Twórcy

autor

Joanna Susło

• Uniwersytet Wrocławski

Bibliografia

• Czech, T. (2012). Kredyt konsumencki. Komentarz. Warszawa.
• Chruściak, M. (2012). Ustawa o kredycie konsumenckim. Rekomendacje interpretacyjne podstawowych regulacji. Komentarz. Warszawa.
• Daniluk, P. (2016). Kodeks wykroczeń. Komentarz. Warszawa.
• Kaszubski, R., Tupaj-Kolewa, A. (2010). Prawo bankowe. Warszawa.
• Kucharski, B. (2000). Broker ubezpieczeniowy jako pośrednik handlowy. Przegląd Prawa Handlowego, (3).
• Ofiarski, Z. (2014). Ustawa o kredycie konsumenckim. Komentarz. War****szawa.
• Piątek, S. (red.). (2014). Ustawa o radiofonii i telewizji. Komentarz. Warszawa
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG, DzUrz UE L, nr 133, str. 66 ze zm.
• Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, DzU z 2011 r., nr 126, poz. 715 ze zm.
• Ustawa z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami, DzU z 2017 r. poz. 819.
• Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, DzU z 1993 r., nr 7, poz. 34 ze zm.
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, DzU z 1964 r., nr 16, poz. 93 ze zm.
• Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, DzU z 1993 r., nr 47, poz. 211 ze zm.
• Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, DzU z 2001 r., nr 62, poz. 627 ze zm.
• Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, DzU z 2007 r., nr 50, poz. 331 ze zm.
• Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń, DzU z 1971 r., nr 12, poz. 114 ze zm.
• Decyzja Prezesa UOKiK z dnia 9 marca 2016 r., Nr DDK 3/2016, sygn. akt DDK-61-15/14/AS.