Obsignatio et Depositio of an Officially Opened Testament in Roman Law

• Autorzy: Sławomir Kursa

Warianty tytułu

Obsignatio et depositio urzędowo otwartego testamentu w prawie rzymskim

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The aim of this article is to explain the final stage of the procedure of opening of a testament, in particular, how the testament was protected once it was closed again. An action related to the resealing of a testament is explained, a person who was responsible for its sealing and storing is indicated, as well as an attempt is made to determine the location where the resealed testament was archived. It has been established that only the official responsible for carrying out the opening procedure would affix the seal to the once again closed testament, and if the testament was opened with the participation of extraordinary witnesses due to absence of witnesses of the testament making, it was also sealed by them. The resealed testament, if verification by absent witnesses was not needed, was immediately deposited with the heir who was considered the testament owner, or placed in the temple archive or the official archive for safekeeping. (original abstract)

Celem niniejszego artykułu jest wyjaśnienie końcowego etapu procedury otwarcia testamentu, w szczególności sposobów zabezpieczenia ponownie zamkniętego testamentu. Została w nim wyjaśniona czynność związana z ponownym opieczętowaniem testamentu, wskazano, na kim spoczywały obowiązki związane z jego opieczętowaniem i przechowaniem, a także podjęto próbę ustalenia miejsca przechowywania ponownie zamkniętego testamentu. Ustalono, że pieczęć na ponownie zamkniętym testamencie przykładał tylko urzędnik odpowiedzialny za przeprowadzenie procedury otwarcia, a gdy z powodu braku świadków sporządzenia testamentu testament został otwarty z udziałem nadzwyczajnych świadków otwarcia, był on pieczętowany także przez nich. Ponownie opieczętowany testament, o ile nie zachodziła potrzeba jego weryfikacji przez nieobecnych świadków, oddawano natychmiast w depozyt dziedzicowi, którego uważano za właściciela testamentu, albo przekazywano na przechowanie w archiwum świątynnym lub urzędowym. (abstrakt oryginalny)

Słowa kluczowe

EN

Roman law; Succession law; Inheritance and donation tax

PL

Prawo rzymskie; Prawo spadkowe; Podatek od spadków i darowizn

• Czasopismo: Ius Novum
• Rocznik: 2020
• Tom: 14
• Numer: nr 2
• Strony: 189--199

Twórcy

autor

Sławomir Kursa

• SWPS University of Social Sciences and Humanities in Warsaw, Faculty of Law, Poland

Bibliografia

• Amelotti M., Il testamento romano attraverso la prassi documentale. I. Le forme classiche di testamento, Firenze 1966.
• Arangio-Ruiz V., Studii sulla dottrina romana del sequestro, Archivio Giuridico "Filippo Serafini" 5(76), 1906.
• Arangio-Ruiz V., s.v. Basilici, [in:] Novissimo Digesto Italiano, Vol. 2, Torino 1958.
• Archi G.G., Interesse privato e interesse pubblico nell'apertura e pubblicazione del testamento romano (Storia di una vicenza), Iura. Rivista internazionale di diritto romano e antico 20.1, 1969.
• Berenger A., Les Novelles de l'Empereur Justinien. Traduites en français par A. Berenger, Vol. 2, Metz 1810.
• Biondi B., Successione testamentaria. Donazioni, Milano 1943.
• Blicharz G., Udział państwa w spadku. Rzymska myśl prawna w perspektywie prawnoporównawczej, Kraków 2016.
• De Laet S.J., Note sur l'organisation et la nature juridique de la «vigesima hereditatium», L'Antiquité Classique 1(16), 1947.
• Gioffredi C., s.v. Foro, [in:] Novissimo Digesto Italiano, Vol. 7, Torino 1961.
• Kursa S., Obligation to Present the Will in the Law of Justinian, Ius Novum 4, 2017.
• Kursa S., Tempus et locus otwarcia testamentu w prawie rzymskim, Themis Polska Nova 2, 2018.
• Kuryłowicz M., Vicesima hereditatum. Z historii podatku od spadków, [in:] H. Domański et al. (ed.), W kręgu prawa podatkowego i finansów publicznych. Księga dedykowana Profesorowi Cezaremu Kosikowskiemu w 40-lecie pracy naukowej, Lublin 2005.
• Lafaye G., s.v. Tabularius, [in:] Dictionnaire des Antiquités Grecques et Romaines, Vol. 5, Paris 1919.
• Lamboley J.-L., Lexique d'histoire et de civilisation romaines, Paris 1995.
• Levrero R., Il diritto e la giustizia, Roma 2004.
• Levy E., Rabel E. (eds), Index interpolationum quae in Iustiniani Digestis inesse dicuntur, Vol. 3, Weimar 1935.
• Longchamps de Bérier F., Law of Succession. Roman Legal Framework and Comparative Law Perspective, Warszawa 2011.
• Luzzatto G.I., s.v. Tabularium, [in:] Novissimo Digesto Italiano, Vol. 18, Torino 1971.
• Naber J.C., Observatiunculae de iure romano. CXX. Ad edictum de edendo, Mnemosyne 52, 1924.
• Nisoli E., Die Testamentseröffnung im römischen Recht, Bern 1949.
• Palumbo L., Testamento romano e testamento longobardo, Lanciano 1892.
• Paoli U.E., Vita romana, Firenze 1948.
• Piętak L., Prawo spadkowe rzymskie, Vol. 1, Lwów 1882.
• Pikulska-Radomska A., Uwagi o rzymskim fiskalizmie epoki wczesnego cesarstwa, Studia Iuridica Toruniensia 10, 2012.
• Pikulska-Radomska A., Fiscus non erubescit. O niektórych italskich podatkach rzymskiego pryncypatu, Łódź 2013.
• Prawo rzymskie. Słownik encyklopedyczny, W. Wołodkiewicz (ed.), Warszawa 1986.
• Rich A., Dictionnaire des antiquités romaines et grecques, Paris 2004.
• Rodríguez Alvarez L., Algunas notas en torno a la lex de vicesima hereditatium, Revue internationale des droits de l'antiquité 28, 1981.
• Scotti F., Il testamento nel diritto romano. Studi esegetici, Roma 2012.
• Solazzi S., L'estinzione dell'obbligazione nel diritto romano, Napoli 1935.
• Świrgoń-Skok R., Organizacja służb skarbowych w sprawach podatku od spadków w państwie rzymskim, Studia Prawnoustrojowe 12, 2010.
• Vidal H., Le dépôt in aede, Revue Historique de Droit Français et Étranger 43, 1965.
• Voci P., Diritto ereditario romano, Vol. 2: Parte speciale. Successione ab intestato. Successione testamentaria, Milano 1963.

Identyfikatory

DOI

10.26399/iusnovum.v14.2.2020.21/s.kursa