Promocja instytucji kultury w dobie mediów społecznościowych

• Autorzy: Anna Adamus-Matuszyńska
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Celem niniejszego rozdziału jest analiza aktywności instytucji kultury w mediach społecznościowych na przykładzie sześciu teatrów dramatycznych w województwie śląskim. Wybór instytucji ma charakter celowy, ponieważ po pierwsze teatry jeszcze przed pandemią COVID-19 w roku 2020 zaczęły transmitować online własne realizacje i korzystać z komunikowania za pośrednictwem mediów społecznościowych, po drugie teatr w Polsce najbardziej ucierpiał podczas pandemii na liczbie widzów, która spadła o połowę [Narodo- we Centrum Kultury, 2022]. Drugim celem rozważań jest wskazanie możliwości wzrostu zaangażowania konsumentów (prosumentów) dóbr kultury w kreowanie oferty kulturalnej z zastosowaniem komunikacji w social mediach, którzy z biernych uczestników stają się aktywnymi podmiotami tworzącymi dobra kultury. Opracowanie ma charakter wstępny, identyfikuje zagadnienie warte pogłębionych, dalszych badań. Podkreśla znaczenie interaktywności, współpracy i autonomiczności widzów jako prosumentów kultury i sztuki. Analiza zjawiska dokonana została poprzez odwołanie do internetowych źródeł wtórnych dotyczących liczby użytkowników (obserwujących), liczby postów oraz dostępnych informacji związanych z reakcjami internautów na posty zamieszczane w mediach społecznościowych przez instytucje kultury.(fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Instytucje kultury; Media społecznościowe; Promocja; Marketing; Kultura; Sztuka reklamy; Konsument

EN

Cultural institutions; Social media; Promotion; Marketing; Culture; Art of advertising; Consumer

• Czasopismo: Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
• Rocznik: 2023
• Tom: Biznes w kulturze - kultura w biznesie : kreatywność w kulturze
• Strony: 43--56

Twórcy

autor

Anna Adamus-Matuszyńska

• Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

Bibliografia

• Benjamin W. (1996). Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej. W: H. Orłowski (red.). Anioł historii. Eseje, szkice, fragmenty. Wydawnictwo Poznańskie. Poznań, s. 201-239.
• Brand24 Team (2023). Jak mierzyć zasięg social media i dlaczego warto?, https://brand24.pl/blog/jak-mierzyc-zasieg-w-social-media/ (dostęp: 10.01.2023).
• Campillo-Alhama C., Martínez-Sala A.M. (2019). Events 2.0 in the Transmedia Branding Strategy of World Cultural Heritage Sites. "El Profesional de la Información", vol. 28, no. 5, art. e280509.
• Castells M. (2013). Władza komunikacji. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa.
• Eco U. (2008). Sztuka. Wydawnictwo M. Kraków.
• Goban-Klas T. (2005). Cywilizacja medialna. Geneza, ewolucja, eksplozja. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Warszawa.
• Hardey M. (2011). Generation C: Content, Creation, Connections and Choice. "International Journal of Market Research", no. 53(6), s. 749-770.
• Harrison T., Barthel B. (2009). Wielding New Media in Web 2.0: Exploring the History of Engagement with the Collaborative Construction of Media Products. "New Media& Society", vol. 11, no. 1-2, s. 155-178.
• Hollebeek L., Glynn M.S., Brodie R.J. (2014). Consumer Brand Engagement in Social Media: Conceptualization, Scale Development and Validation. "Journal of Interactive Marketing", no. 28(2), s. 149-165.
• Ingarden R. (1966). Studia z estetyki. T. 3. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa.
• Jemielniak D. (2013). Życie wirtualnych dzikich. Netnografia Wikipedii największego projektu współtworzonego przez ludzi. Wydawnictwo Poltext. Warszawa.
• Jemielniak D. (2019). Socjologia internetu. Wydawnictwo Naukowe Scholar. Warszawa.
• Jenkins H. (2007). Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. Warszawa.
• Kaplan A.M., Haenlein M. (2010). Useres of the World, Unite! The Challenges and Opportunities of Social Media. "Business Horizons", no. 53, s. 59-38.
• Keen A. (2007). Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. Warszawa.
• Kotler Ph. (1994). Marketing. Analiza, planowanie, wdrażanie i kontrola. Wydawnictwo Gebethner & S-ka. Warszawa.
• Kulka T. (2013). Sztuka i kicz. Galeria Miejska. Wrocław.
• Levinson P. (2010). Nowe, nowe media. Wydawnictwo WAM. Kraków.
• Narodowe Centrum Kultury (2022). Zmiany w obszarze aktywności kulturalnych podczas ograniczeń epidemicznych, https://www.nck.pl/badania/aktualnosci/trzecia-edycja-sondazu-o-kulturze-w-pandemii (dostęp: 12.01.2023)
• Towse R. (2011). Ekonomia kultury. Kompendium. Narodowe Centrum Kultury. Warszawa.
• Ustawa z dnia 25 października 1991 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Dz.U. 1991, nr 114, poz. 493.

Identyfikatory

DOI

10.22367/uekat.9788378758518