Czasopismo
Tytuł artykułu
Autorzy
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
RESEARCH OBJECTIVE: The article discusses the concept of zoon politikon in order to provide arguments justifying the attractiveness of Aristotle's practical philosophy.
THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: There are three quasi-definitions of man in Aristotle's works, each of which emphasises a different aspect of humanity. According to the philosopher, we are speaking animals, political animals ( zoa politika ) and the only animals endowed with reason. I argue that it is the condition of zoon politikon that comes to the fore as the most human of human properties. The article uses a historical-philosophical method supported by textual analysis.
THE PROCESS OF ARGUMENTATION: In the first part of the text, Aristotle's term zoon politikon is analysed as a concept intended to show the superiority of humanity over animality. In the second part, it is presented as a limitation that distinguishes humans from gods. By analysing how these two perspectives overlap, it is then possible to discuss some political consequences of the tension between them.
RESEARCH RESULTS: The analysis leads to the conclusion that, according to Aristotle, a good human is not someone who "exercises rationality to a high degree" (Hurka, 1993, p. 3), but above all someone who is political to a high degree. It also suggests that Aristotle's concept can be used to distinguish between two kinds of politics, which should not be reduced to each other: "artificial" politics (which can be equated with power), and natural human politics (which is based on free individual action in the area of praxis ).
CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The notion of zoon politikon reflects the relational character of the individual human self, and thus offers a perspective that allows both methodological and political individualism to be challenged. It can also be (and is; see: Arendt, 1958; Crick, 1962) a source of inspiration for those scholars, who argue that politics cannot be reduced to power. (original abstract)
THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: There are three quasi-definitions of man in Aristotle's works, each of which emphasises a different aspect of humanity. According to the philosopher, we are speaking animals, political animals ( zoa politika ) and the only animals endowed with reason. I argue that it is the condition of zoon politikon that comes to the fore as the most human of human properties. The article uses a historical-philosophical method supported by textual analysis.
THE PROCESS OF ARGUMENTATION: In the first part of the text, Aristotle's term zoon politikon is analysed as a concept intended to show the superiority of humanity over animality. In the second part, it is presented as a limitation that distinguishes humans from gods. By analysing how these two perspectives overlap, it is then possible to discuss some political consequences of the tension between them.
RESEARCH RESULTS: The analysis leads to the conclusion that, according to Aristotle, a good human is not someone who "exercises rationality to a high degree" (Hurka, 1993, p. 3), but above all someone who is political to a high degree. It also suggests that Aristotle's concept can be used to distinguish between two kinds of politics, which should not be reduced to each other: "artificial" politics (which can be equated with power), and natural human politics (which is based on free individual action in the area of praxis ).
CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The notion of zoon politikon reflects the relational character of the individual human self, and thus offers a perspective that allows both methodological and political individualism to be challenged. It can also be (and is; see: Arendt, 1958; Crick, 1962) a source of inspiration for those scholars, who argue that politics cannot be reduced to power. (original abstract)
CEL NAUKOWY: Artykuł omawia koncepcję zoon politikon w celu dostarczenia argumentów uzasadniających ciągłą atrakcyjność filozofii praktycznej Arystotelesa.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: W dziełach Arystotelesa występują trzy quasi-definicje człowieka, z których każda kładzie nacisk na inny aspekt człowieczeństwa. Według filozofa jesteśmy zwierzętami mówiącymi, zwierzętami politycznymi (zoa politika) i jedynymi zwierzętami obdarzonymi rozumem. W tekście na pierwszy plan wysuwa się kondycja zoon politikon jako najbardziej ludzkiej z naszych cech. W artykule zastosowano metodę historyczno-filozoficzną, wspartą analizą tekstu.
PROCES WYWODU: W pierwszej części tekstu termin zoon politikon jest prezentowany jako argument na rzecz wykazania wyższości człowieczeństwa nad zwierzęcością. W drugiej części ten sam termin jest przedstawiony jako ograniczenie, które odróżnia ludzi od bogów. Analizując, w jaki sposób te dwie perspektywy nakładają się na siebie, omawiam następnie niektóre polityczne konsekwencje nieusuwalnego napięcia między nimi.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że według Arystotelesa dobry człowiek to nie ktoś, kto "w wysokim stopniu korzysta z racjonalności" (Hurka, 1993, s. 3), ale przede wszystkim ktoś, kto w wysokim stopniu jest polityczny. Sugeruje ona również, że koncepcja Arystotelesa może być wykorzystana do rozróżnienia między dwoma rodzajami polityki, które nie powinny być redukowane do siebie nawzajem: "sztuczną" polityką utożsamianą z władzą i naturalną, ludzką polityką (opierającą się na wolnym, indywidualnym działaniu w obszarze praxis.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pojęcie zoon politikon odzwierciedla relacyjny charakter indywidualnego ludzkiego "ja", a tym samym oferuje perspektywę, która pozwala zakwestionować zarówno metodologiczny, jak polityczny indywidualizm. Może być również (i jest; zob. Arendt, 1958; Crick, 1962) źródłem inspiracji dla tych badaczy, którzy twierdzą, że polityki nie można zredukować do władzy. (abstrakt oryginalny)
PROBLEM I METODY BADAWCZE: W dziełach Arystotelesa występują trzy quasi-definicje człowieka, z których każda kładzie nacisk na inny aspekt człowieczeństwa. Według filozofa jesteśmy zwierzętami mówiącymi, zwierzętami politycznymi (zoa politika) i jedynymi zwierzętami obdarzonymi rozumem. W tekście na pierwszy plan wysuwa się kondycja zoon politikon jako najbardziej ludzkiej z naszych cech. W artykule zastosowano metodę historyczno-filozoficzną, wspartą analizą tekstu.
PROCES WYWODU: W pierwszej części tekstu termin zoon politikon jest prezentowany jako argument na rzecz wykazania wyższości człowieczeństwa nad zwierzęcością. W drugiej części ten sam termin jest przedstawiony jako ograniczenie, które odróżnia ludzi od bogów. Analizując, w jaki sposób te dwie perspektywy nakładają się na siebie, omawiam następnie niektóre polityczne konsekwencje nieusuwalnego napięcia między nimi.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że według Arystotelesa dobry człowiek to nie ktoś, kto "w wysokim stopniu korzysta z racjonalności" (Hurka, 1993, s. 3), ale przede wszystkim ktoś, kto w wysokim stopniu jest polityczny. Sugeruje ona również, że koncepcja Arystotelesa może być wykorzystana do rozróżnienia między dwoma rodzajami polityki, które nie powinny być redukowane do siebie nawzajem: "sztuczną" polityką utożsamianą z władzą i naturalną, ludzką polityką (opierającą się na wolnym, indywidualnym działaniu w obszarze praxis.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pojęcie zoon politikon odzwierciedla relacyjny charakter indywidualnego ludzkiego "ja", a tym samym oferuje perspektywę, która pozwala zakwestionować zarówno metodologiczny, jak polityczny indywidualizm. Może być również (i jest; zob. Arendt, 1958; Crick, 1962) źródłem inspiracji dla tych badaczy, którzy twierdzą, że polityki nie można zredukować do władzy. (abstrakt oryginalny)
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
229--242
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Jagiellonian University in Kraków, Poland
Bibliografia
- Antoszewski, A. (2018). Demokracja nieliberalna jako projekt poli-tyczny. Przegląd Europejski, 2, 11-31.
- Arendt, H. (1958). The Human Condition. Chicago: The University of Chicago Press.
- Aristotle, Reeve, C.D.C. (1998). Politics. Indianapolis/Cambridge: Hackett Publishing Company.
- Aristotle, Reeve, C.D.C. (2014). Nicomachean Ethics. Indianapolis/Cambridge: Hackett Publishing Company.
- Aristotle, Reeve, C.D.C. (2019). Generation of Animals & History of Animals I-II. Indianapolis/Cambridge: Hackett Publishing Com-pany.
- Armada, P. (2010). Polityczna natura człowieka jako problem: między czytaniem Arystotelesa a nowoczesnym użyciem rozumu. Horyzonty Polityki, 1(1), 25-62.
- Crick, B. (1962). In defense of politics. Chicago: The University of Chicago Press.
- Downs, A. (1957). An Economic Theory of Democracy. New York: Harper&Row.
- Güremen, R. (2018). In What Sense Exactly Are Human Beings More Political According To Aristotle. Philosophy and Society 29(2), 170-181.
- Hansen, M.H. (1998). Polis and City-State An Ancient Concept and its Modern Equivalent. Copenhagen: Munksgaard.
- Hobbes, T., & Gaskin, J.C.A. (1996). Leviathan. Oxford: Oxford University Press.
- Hurka, T. (1993). Perfectionism. New York: Oxford University Press.
- Jonas, H. (2001). The Phenomenon of Life: Toward a Philosophical Biology. Evanston: Northwestern University Press.
- Koczanowicz, L. (2015). Polityka dialogu. Demokracja niekonsensualna i wspólnota krytyczna. Warszawa: PWN.
- Leunissen, M. (2010). Explanation and Teleology in Aristotle's Science of Nature. Cambridge: Cambridge University Press.
- Manent, P. (2013). Metamorphoses of the City.On the Western Dynamic. Cambridge-London: Harvard University Press.
- Mulgan, R.G. (1974). Aristotle's Doctrine that Man is a Political Animal. Hermes, 104, 438-445.
- Nass, M. (2018). Plato and the Invention of Life. New York: Fordham University Press.
- Reeve, C.D.C. (2009). The Naturalness of the Polis in Aristotle. In G. Anagnostopoulos (Ed.), A Companion to Aristotle (pp. 512-525). Oxford: Wiley-Blackwell.
- Świercz, P. (2011). Polityczny potencjał człowieka - mądrość, miłość, strach a państwo w refleksji europejskiej. Horyzonty Polityki, 2(2), 11-43.
- Yack, B. (1993). The Problems of a Political Animal. Community, Justice, and Conflict in Aristotelian Political Thought. Berkeley: University of California Press.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
DOI
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171686846
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.