Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 430

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 22 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Parenting
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 22 next fast forward last
1
Content available remote Problemy wychowawcze współczesnej rodziny
100%
Dzieciństwo jest najbardziej tajemniczym okresem w życiu człowieka. Świat dzieciństwa to mityczna kraina przez wielu z nas wspominana z rozrzewnieniem. W dobrym dzieciństwie niektórzy dostrzegają przedsmak Raju, który jawi się jako radosny błogostan przepojony miłością [Biernat, 2001: 42]. Większość rodziców pragnie dobrze wychować swoje dzieci, jednak pojęcie "dobrze" jest wartościujące i nie dla wszystkich oznacza to samo. Bardzo często rodzice zastanawiają się, co wpływa na to, czy nasze dziecko będzie "dobrym" człowiekiem, czy też nie. Od czego i kogo to zależy? Czy od samego dziecka, czy tylko od rodziców, a może od szkoły czy kolegów? Na te i podobne pytania nie ma prostej jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ kształtowanie osobowości jest procesem wieloczynnikowym i złożonym [Domańska, 1999: 21]. (fragment tekstu)
Najbardziej naturalnym środowiskiem istnienia osoby ludzkiej jest rodzina jako wspólnota osób połączonych stosunkiem małżeństwa i/lub rodzicielstwa. Rodzina jest uniwersalnym środowiskiem życia wszystkich generacji, każdy może odnaleźć w niej swoje miejsce. Jedną z głównych funkcji rodziny jest wychowanie, czyli wspieranie wzrastania w człowieczeństwie. Podstawową zasadą konstytuującą życie rodzinne jest wzajemna miłość, rozumiana jako dbałość o dobro wspólne i równocześnie dobro każdej osoby uczestniczącej w życiu tej grupy. Wspólnota powstaje ze względu na dobro osób i ma wartość samą w sobie jako fenomen szczególnych relacji międzyludzkich "z serca do serca". Rodzina będąca wspólnotą osób jest jednym z najbardziej sprzyjających człowiekowi środowisk życia i wychowania. Zachodzące współcześnie przemiany życia rodzinnego (m.in. procesy indywidualizacji, detradycjonalizacji, pluralizacji) w istotny sposób zmieniają rodzinę jako wspólnotę wychowawczą. Poszukiwanie i wskazywanie takich wzorców, modeli życia rodzinnego, które w istotny sposób ułatwiają wychowanie osób wrażliwych i otwartych na drugiego człowieka i jego potrzeby wydaje się działaniem koniecznym. (abstrakt oryginalny)
Artykuł podejmuje refleksję nad zagadnieniem wychowalności, widzianym jako centralny problem dla teorii osoby i jej wychowania. Wychodząc od podstawowych problemów pedagogiki, do których należy łączenie przedmiotu analiz pedagogicznych z osobą wychowanka postrzeganą jako istota wychowalna, autorka uzasadnia wagę problemu ludzkiej potencjalności dla realizacji osobowych aspiracji i dążeń każdej osoby. Celem wyjaśnienia ludzkiej wychowalności i ukazania jej znaczenia dla każdej osoby we współczesnym kontekście pedagogicznej refleksji i praktyki, Autorka podejmuje refleksję nad wybranymi aspektami ludzkiej i egzystencjalnej kondycji zwłaszcza przyszłych (nowych) pokoleń. W artykule zostały zaproponowane i podjęte następujące zagadnienia kluczowe: problemy współczesnych kontekstów edukacji; zagadnienie nowego humanizmu w edukacji; pedagogiczna teoria osoby, ukierunkowana na koncepcję wychowalności; analiza wybranych cech wychowalności i w końcu uwaga na dynamikę wychowania celem zinterpretowania potencjału i aspiracji młodych pokoleń. (abstrakt oryginalny)
4
Content available remote Problematyka wychowania w koncepcji pedagogicznej Heliodora Muszyńskiego
100%
W niniejszym artykule autor zwraca uwagę na pojmowanie procesu wychowania przez Heliodora Muszyńskiego, jednego z przedstawicieli pedagogiki socjalistycznej. Wylicza przedstawione przez niego cele i zadania wychowania. Skupia się na wyodrębnianych przez tego polskiego pedagoga rolach społecznych, jakich dziecko uczy się w trakcie kontaktu z wychowawcą. Zarysowuje prezentowaną przez H. Muszyńskiego problematykę wychowania moralnego. Przedstawia także zagadnienia dotyczące wychowania w obrębie rodziny. (abstrakt oryginalny)
W artykule poruszono problematykę organizowania dzieciom i młodzieży czasu wolnego od zajęć szkolnych. Kwestia ta wydaje się w obecnych czasach, kiedy rodzice większość dnia spędzają na pracy zarobkowej, szczególnie ważna i aktualna. Nie można również pominąć zagadnienia dzieci i rodzin zagrożonych wszelako pojętą patologią społeczną. Placówki wychowania pozaszkolnego odgrywają znaczącą rolę w budzeniu i rozwijaniu zainteresowań młodych ludzi w różnych dziedzinach nauki, kultury, sztuki i sportu. Młodzież uczęszczająca na zajęcia odkrywa, że czas wolny to nie tylko bezproduktywne przesiadywanie w domu przed telewizorem czy komputerem, ale również czas, w którym można w sposób ciekawy, pożyteczny i przyjemny rozwijać zainteresowania, doskonalić umiejętności w wybranej dziedzinie nauki czy sztuki, zdobywać nowe doświadczenia, spotykać wartościowych ludzi oraz realizować swoje pasje i marzenia. W opracowaniu odwołano się do bogatej historii wychowania pozaszkolnego na terenach Europy i Polski oraz do współczesnego dorobku pedagogicznego. W sposób ogólny zaprezentowano typy i rodzaje polskich placówek realizujących wiele zadań opiekuńczo - wychowawczo - dydaktycznych w zakresie wychowania pozaszkolnego. Przedstawiono ponadto formy organizowania czasu wolnego dzieciom i młodzieży na terenie miasta Tarnowa.(abstrakt oryginalny)
Cel. W artykule podjęto problematykę partycypacji młodzieży w organizowaniu imprez turystycznych na przykładzie pracy nastoletnich instruktorów Związku Harcerstwa Polskiego. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytania: kim są badani nastoletni wychowawcy, jakie posiadają doświadczenie w byciu wychowawcą, jaka jest ich motywacja do pełnienia takiej roli, a także jakie dostrzegają efekty swojej pracy. Główną osią badań jest weryfikacja hipotezy dotyczącej występowania procesu samowychowania wśród badanych. Metoda. Artykuł przygotowano na podstawie własnych badań jakościowych w oparciu o analizę studium przypadków. Studia przeprowadzono w trakcie zgrupowania obozów Harcerskiej Akcji Letniej 2016. W badaniu wzięło udział czterech drużynowych. Wyniki. Badani rozmówcy, pomimo młodego wieku, mają już znaczące doświadczenie w pracy z dziećmi, a ich uczestnictwo w wyjazdach turystycznych, organizowaniu czasu wolnego w ramach organizacji ZHP stymuluje ich do dalszego rozwoju oraz jest źródłem przyjemności i inspiracji. Udało się także zaobserwować proces samowychowania wśród uczestników badania - młodych instruktorów ZHP: okazało się, że potrafią oni wykazać swoje osiągnięcia oraz pola do dalszej pracy nad sobą, mają silną motywację wewnętrzną, aby osiągać kolejne cele. Na podstawie wyników badań skonstruowano model stawania się świadomym wychowawcą. Ograniczenia badań i wnioskowania. Analiza studiów przypadków opiera się tylko na wybranym wycinku rzeczywistości. Przedstawionych wyników nie można generalizować do całej populacji. Implikacje praktyczne. Dzięki przeprowadzonym badaniom można dostrzec i wykorzystać w praktyce turystycznej efekty partycypacji młodzieży w organizowaniu imprez turystycznych. Oryginalność. Zaprezentowane poglądy uczestników badania stanowią ważny głos w dyskusji nad wychowawczą rolą turystyki. Oryginalność badań dotyczy nowej perspektywy analizy procesu samowychowania "w, czy dzięki turystyce". Rodzaj pracy. Artykuł przygotowano w oparciu o analizę studium przypadków. (abstrakt oryginalny)
Dydaktyka jest częścią procesu kształcenia i wychowania. Jednak, jeżeli cel drogi jest nieznany, to narzędzia są bezużyteczne lub wykorzystywane niezgodnie z celem, czyli nieskutecznie. Inspiratorem tego referatu jest A. Smoluk, który zwrócił moją uwagę na artykuł pt. Pedagogiczne zero Z. Kwiecińskiego. Artykuł ów, bazując na pracach polskich i zagranicznych pedagogów, mówi o kryzysie wychowania i o jego źródle: oto kilka zasadniczych i prowokujących myśli zaczerpniętych z tego artykułu: zostało zagubione człowieczeństwo, czeka nas dalszy regres człowieczeństwa, nastąpił też kres kultury; przeżywamy triumf techniki nad kulturą, kryzys inteligencji - klasy niezdolnej do zmian. Osiągnięcia technologiczne spowodowały zmierzch epoki przemysłowej. Dla młodzieży może to oznaczać trwale niepewną przyszłość i brak motywacji do nauki; stąd: koniec nauki, schyłek ery naukowej. Na czym oprzeć kształtowanie u młodzieży etosu pracy? Czy prawo do pracy nie powinno być podstawowym konstytucyjnym prawem obywatelskim, gwarantowanym przez państwo?. (fragment tekstu)
Parę lat temu siedziałam ze znajomą w studenckiej kawiarni "Chatka Żaka" przy herbacie. Chociaż byłam zajęta rozmową z Kornelią, kątem oka zauważyłam przy sąsiednim stoliku trzech dość hałaśliwych młodzieńców, którzy też nam się przyglądali i coś komentowali. W pewnym momencie jeden z nich, najprzystojniejszy, wstał od swojego i podszedł do nas. - Czy można się przysiąść do pań - zapytał uprzejmie. - Pan się chyba pomylił, obok siedzą piękne młode dziewczęta - odrzekłam, przekonana, że chodzi o jakąś złośliwą zaczepkę. Wszak razem z Kornelią miałyśmy w sumie ponad sto lat. - Ależ nam chodzi właśnie o panie, dlatego że jesteście od nich starsze - zapewnił Emil. Okazało się, że wraz z Januszem i Rafałem są przyjaciółmi i studentami prawa. W rozmowie wszyscy przekonywali nas, że tego, czego poszukują, to kontakt ze starszymi, doświadczonymi przez życie osobami, rówieśnicy ich nudzą. Od tego dnia rozpoczęła się między nami bliska znajomość, a z czasem przyjaźń. Uczestniczyli w moich seminariach magisterskich i doktorskich, choć nic ich do tego nie obligowało. Pragnęli bowiem rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać, głównie o swojej trudnej młodości. Kiedyś, gdy rozmowa zeszła na "domy spokojnej starości", jeden z nich rzekł: a nam się marzą "domy niespokojnej młodości". Wszyscy trzej dawno już ukończyli studia, pożenili się (zapraszając nas na swoje wesela), pracują w swoim zawodzie. Rozjechali się po różnych miastach. Sami się już trochę postarzeli. Może mają własne dzieci. (fragment tekstu)
9
Content available remote Wychowanie w dobie ekspansji scjentyzmu
100%
Współcześnie, w dobie znaczących przemian politycznych, społecznych, kulturowych i ekonomicznych, z łatwością da się zauważyć ogromną dominację techniki i technologii, zwłaszcza w zakresie ekspansywnej i powszechnej cyfryzacji (komputeryzacji) prawie wszystkich dziedzin ludzkiego życia. Również i w samej nauce występują silne tendencje do gloryfikacji nauk techniczno-technologicznych i to na poziomie aplikacji, a nie ich rozumienia. Diltheyowski, XIX-wieczny podział nauk na przyrodnicze i duchowe nie pokrywa się już z obecnym stanem nauki, bowiem od tamtego czasu powstało wiele subdyscyplin - tzw. pogranicza - przykładowo można podać tu fizjoterapię, która jest własnością fizyki i psychologii, albo neurologię, jako kombinację psychiatrii oraz medycyny ogólnej. A jak zakwalifikować bioetykę? - skoro wchłania ona biologię oraz elementy etyczno-moralne itp. W ten sposób przekraczamy czerwoną linię dawnej XIX-wiecznej metodologii i wkraczamy - jak mawiał słynny Carl Popper - na obszar "ziemi niczyjej". W czasach nam obecnych do głosu doszedł nurt zwany scjentyzmem (neopozytywizmem), który jest pokłosiem orientacji wiedeńskiej oraz brytyjskiej Szkoły Analitycznej z Bertrandem Russellem na czele. Lecz ostatnimi czasy scjentyzm przybrał odmienne oblicze i stał się popularny pod inną nazwą - "nowe technologie". (fragment tekstu)
Publikacja uwzględniając bogatą spuściznę nauczania Jana Pawła II zasadniczo ma jako cel odczytanie i rekonstrukcję przyjmowanego sposobu definiowania fenomenu wychowania osoby. Skoncentrowana jest wokół analizy jego istoty i zadań w płaszczyźnie osobowej. Nadto przywołuje strukturę i funkcje, cele osobowe i novum tegoż wychowania. Artykuł, nie roszcząc sobie pretensji do wyczerpania bogactwa zagadnień składających się na integralne wychowanie osoby w nauczaniu papieskim, zwraca też uwagę na realizm, radykalizm i otwartość analizowanej wizji wychowania. Ukazując wychowanie jako "twórczość w przedmiocie najbardziej osobowym" wskazuje nie tylko na osobowy wymiar celów ale także na nowość życia wpisaną w papieski ideał wychowawczy i przyczyny podejmowania działalności wychowawcze.(abstrakt oryginalny)
Henryk Antoni Gąsior urodził się 28 marca 1928 roku w Cząstkowie Starym (w Kieleckiem) jako czwarty z kolei syn Józefa Gąsiora i Anny z domu Kucmin. (Józef i Anna Gąsiorowie mieli pięcioro dzieci, najmłodszym, piątym z kolei była córka Cecylia). Do szkoły powszechnej Henryk Gąsior uczęszczał we wsi Pokrzywianka i w miasteczku Słupia Nowa. W roku 1944 roku ukończył czteroletnie tajne Gimnazjum w Słupi Nowej, gdzie z wynikiem pozytywnym zdał egzaminy przed Komisją Tajnej Organizacji Nauczycielskiej w Kielcach. Dnia 13 października 1944 roku w wyniku denuncjacji został aresztowany przez polową żandarmerię niemiecką i osadzony w międzynarodowym hitlerowskim obozie pracy (Ausländer Arbeit Lager) Hof/ Saale w Bawarii. W obozie na skutek pobicia przez wartowników doznał pęknięcia lewej nerki. Stan zdrowia pobitego Henryka pogarszał się.(fragment tekstu)
Terapia pedagogiczna wyodrębniona z działalności dydaktyczno-wychowawczej przez praktykę zaczęła w latach osiemdziesiątych XX wieku przeżywać swój renesans. Na ten stan rzeczy, jak sądzę, miały wpływ współdziałające z pedagogiką dyscypliny naukowe - w których ważne miejsce zajmowały rozwój człowieka i upowszechnienie potrzeby terapeutyczności procesu wychowania podjęte przez O. Lipkowskiego i kontynuowane przez jego uczniów lub pedagogów identyfikujących się ze szkołą i atmosferą PIPS im. M. Grzegorzewskiej.(fragment tekstu)
W pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych postawa pedagoga terapeuty nabiera szczególnego znaczenia. Dzieci te, ze względu na pewne ograniczenia, słabości, niemożności, potrzebują troskliwego wsparcia i profesjonalnej pomocy w rozwoju. Postawa terapeutyczna pedagoga powinna wypływać z określonego myślenia o podopiecznym, myślenia, którego centrum stanowią wartość i dobro osoby ludzkiej. Przyjęte aksjologiczne priorytety nadają sens i cel oddziaływaniu wychowawczemu. Postawa pedagoga - wypływająca w sposób zasadniczy z uznawanych wartości - nie jest dana w gotowej postaci. Wymaga cierpliwej pracy nad rozwijaniem kompetencji interpersonalnych, wychowawczych i specjalistycznych. Trud budowania właściwej postawy powinien prowadzić do nasycenia relacji z dzieckiem wartościami terapeutycznymi. Wartości te będą przedmiotem podjętej refleksji(fragment tekstu)
System programowanego oddziaływania jest jednym z trzech systemów wykonywania kary pozbawienia wolności. Odbywają w nim karę m.in. nieletni. Jego istotą jest prowadzenie zindywidualizowanych oddziaływań resocjalizacyjnych na osadzonych przy uwzględnieniu ich jednostkowych potrzeb, deficytów i możliwości. Niestety obecny model tego systemu opiera się głównie na działaniach schematycznych, które nie przybliżają człowieka do życia na wolności zgodnego z regułami społecznym. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest próba analizy porównawczej dziedzictwa pedagogicznego wybitnych, znanych na całym świecie pedagogów XX wieku - Janusza Korczaka (Polska) i Wasilija Suchomlińskiego (Ukraina) - w zakresie badań pedagogiki dzieciństwa. W opracowaniu opisano wpływ twórczości Janusza Korczaka na pracą i działalność Wasyla Suchomlińskiego. Opisano podejście obu pedagogów do określenia okresu dzieciństwa jako samodzielnego, zintegrowanego, wieloaspektowego systemu, który określa pełnowartościowy etap kształtowania osobowości. Zwrócono uwagę na ich obronę równości dziecka i osoby dorosłej oraz prawa dziecka do poszanowania i uznania prawa do "bycia tym, czym jest". Przedstawiono w koncepcjach Korczaka i Suchomlińskiego relacje nauczyciel-dziecko, w których dziecko występuje jako pełnoprawny podmiot wychowania. Na koniec autor analizuje poglądy obu pedagogów na wychowanie jako całkowity, wolny i harmonijny rozwój wewnętrznych sił i zdolności każdego dziecka. (abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Etyczne i wychowawcze aspekty opinii publicznej
76%
Uważna obserwacja pozwala stwierdzić, że w stosunku do oddziaływań opinii publicznej, brakuje szerokim kręgom społeczeństwa niezbędnego dystansu (także emocjonalnego), postawy krytycznej i pogłębionej refleksji na ten temat. Być może dlatego nie postrzega się na ogół zjawiska opinii publicznej w aspekcie zasad etyki i wychowania. Okazuje się więc, że powierzchowna wiedza na temat opinii publicznej nie wystarcza człowiekowi do twórczego uczestnictwa w jej funkcjonowaniu. Staje się on często stroną pokrzywdzoną a nie pełnoprawnym partnerem. Wskazują na to takie zjawiska we współczesnych społeczeństwach jak nowa mitologia, skażona informacja, spirala milczenia czy praktyka poprawności politycznej. (fragment tekstu)
Wśród wielu dziedzin polityki społecznej wymagających pilnych zmian systemowych należy wymienić przede wszystkim system ochrony zdrowia. Dotyczy to zarówno organizacji, jak i finansowania służby zdrowia. Tocząca się od kilku lat dyskusja na ten temat nie doprowadziła do wykrystalizowania się propozycji, które można byłoby uznać za nadające się do wdrożenia. Stan ten jest także wynikiem tego, że dotychczas nie opracowano nowej koncepcji polityki społecznej, w której polityka ochrony zdrowia powinna zajmować odpowiednie miejsce. Poza odcinkowymi zmianami, które dotychczas wprowadzono w dziedzinie ochrony zdrowia (np. rozszerzenie lecznictwa prywatnego, prywatyzacja aptek, zmiany cen leków, częściowa odpłatność w sanatoriach), społeczeństwo oczekuje na zasadnicze zmiany, mające poprawić funkcjonowanie tego działu polityki społecznej. Dotychczas najbardziej globalnym dokumentem jest Narodowy Program Zdrowia (NPZ), przyjęty w 1990 roku uchwałą Rady Ministrów. Po trzech latach, 24 sierpnia 1993 roku, program ten został znowelizowany i ponownie przyjęty uchwalą Rady Ministrów. Narodowy Program Zdrowia zakłada istotne polepszenie stanu zdrowotności społeczeństwa. Bardzo ważnym nowym elementem NPZ zatwierdzonego w 1993 roku było podjęcie równoczesnej uchwały przez rząd o monitorowaniu tego programu. Założono bowiem, że realizacja NPZ będzie stanowić istotne ogniwo w polityce ochrony zdrowia, dla której wspomniany monitoring ma dostarczać danych i wniosków wynikających dla praktyki. (fragment tekstu)
In the article the authors deal with the issue of cheating in schools. The cheating deemeds unacceptable phenomenon of the education, so their research investigation trying to identify and analyze this problem. The authors also describe the basic ideas of a research project on creating a questionnaire for teachers as a primary research tool.(original abstract)
Contemporary psychology in the description of the self is beginning to take into consideration - apart from the self-described as a static, unchanging structure - the point of view of phenomenology, the perspective of the subjects through self-description, their narration in the context of functioning in social relations and inner experience. Revealing of self in self-description is determined to a large extent by the surrounding reality. It can be especially significant in young people in the period of adolescence. Their self-esteem is a personality trait for which social relations are responsible to a great extent. Adolescents build their self-esteem on the basis of personal experiences and emotional relationships with their families or friends (the community surrounding them). The appropriate functioning of young people can be ensured by high self-esteem formed by satisfying psychological needs such as acceptance, security, autonomy, belonging as well as the appropriate level of emotional intelligence. Self-esteem formed on negative family and social role models can, on the other hand, lead to the formation of negative identity, and thereby inappropriate peer relationships. The presented research refers to girls who are staying at the Youth Detention Centre and Young Offenders' Institution in Warsaw Falenica according to the ruling of Family Division and Juvenile Court. The presented research is a pilot study. It charts a new scope of research. It can also be used in the work of tutors, social therapists and social workers taking care of juveniles both during and after their stay at the Young Offenders' Institution. (author's abstract)
20
Content available remote Współczesne oblicza ojcostwa
76%
W niniejszym artykule dostrzegamy jak bardzo złożony jest problem współczesnych ojców, jak wielkie zadania są im stawiane oraz przed jak trudnymi wyborami stają w obliczu współczesnej rzeczywistości. Z jednej strony chęć zapewnienia jak najlepszego statusu rodzinie, a z drugiej ciągła nieobecność i nieuczestniczenie w wychowaniu potomstwa. Rodzina jest ogromnym darem zarówno dla kobiety jak i mężczyzny. Razem winni decydować o jej kształcie i zasadach jakie będą w niej panować, jednocześnie pamiętając, że każda płeć posiada swoje prawa. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 22 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.