Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 140

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Solvency II directive
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
Poziomy kontroli wypłacalności rozumiane są jako poziomy, w których organ nadzoru może lub musi dokonać interwencji, gdy zakład ubezpieczeń nie spełnia ustalonych kryteriów. W Solvency II założenia koncepcyjne odnoszą się do całkowitej wypłacalności, a normy ilościowe uzależnione są od profilu ryzyka i stanowią parametr pomocniczy przy całkowitej ocenie sytuacji finansowej. Niespełnienie wymogów kapitałowych uprawnia lub nakazuje organowi nadzoru podjęcie szeregu działań, m.in. polegających na żądaniu informacji i wyjaśnień, żądaniu przedkładania i realizacji planów naprawczych, lub daje prawo cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej. Nowym elementem jest możliwość nałożenia narzutu kapitałowego, co również w opracowaniu zostało przeanalizowane. (abstrakt oryginalny)
Arbitraż regulacyjny na rynku ubezpieczeniowym może się rozwijać jako następstwo fundamentalnych uwarunkowań stanowienia prawa w UE (specyfika dyrektyw, prawo zwyczajowe i prawo cywilne), może być powiązany z istniejącymi wspólnotowymi regulacjami specjalnie dedykowanymi dla rynku ubezpieczeniowego (tworzenie produktów ubezpieczeniowych, nadzór nad zakładami ubezpieczeń) oraz może być efektem przepisów, które dopiero zaczną obowiązywać (Solvency II). Arbitrażu regulacyjnego na rynku ubezpieczeniowym (i finansowym) nie da się wykluczyć, ponieważ zawsze tam, gdzie będą różnice w restrykcyjności prawnej, będą się pojawiać arbitrażyści, którzy owe różnice będą chcieli wykorzystywać, jednak można go minimalizować drogą skutecznej współpracy między unijnymi i narodowymi regulatorami oraz między krajowymi i sektorowymi organami nadzoru.(abstrakt oryginalny)
Rezerwa IBNR to najważniejsza z rezerw ubezpieczeń majątkowych. W Polsce do tej pory była ona szacowana głównie metodami deterministycznymi, jednakże ze względu na nowelizację europejskich wymogów wypłacalności zakładów ubezpieczeń będzie obowiązkowo, od 1.11.2012 r., estymowana metodami stochastycznymi. W artykule scharakteryzowano rezerwę IBNR oraz przedstawiono wybrane metody jej szacowania ze szczególnym uwzględnieniem modeli stochastycznych. Autorka zastanawia się także, które metody należy wykorzystać w praktyce? (abstrakt oryginalny)
Jeszcze nie do końca znany jest wpływ nowych wymagań kapitałowych wyznaczonych przez Unię Europejską dla zakładów ubezpieczeń (Solvency I) i nowe reguły ustanowione w tym zakresie przez polskie przepisy prawne, a już przed polskimi zakładami ubezpieczeń i całym unijnym rynkiem ubezpieczeniowym stają nowe wyzwania, związane ze zmianą sposobu nadzoru i oceny wypłacalności zakładów ubezpieczeń. Nowy system nadzoru (kwestie regulacyjne i nadzorcze) może oddziaływać na obszary bezpośrednio związane z działalnością zakładów ubezpieczeń (szczególnie w ich obrębie), jak i poza nimi. Rozważania na temat możliwego wpływu Solvency II na tę działalność przedstawione zostaną w układzie tematycznym (rodzajowym), co szczególnie uwypukli obszary, dla których rozwiązania Solvency II będą najbardziej wiążące i znamienne w skutkach. (fragment tekstu)
Modele wewnętrzne (całkowite bądź częściowe), jakie obecnie stosują lub zamierzają stosować zakłady ubezpieczeń Unii Europejskiej, ponownie stały się przedmiotem zainteresowania Komitetu Europejskich Nadzorów Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (CEIOPS), który po raz piąty przeprowadził badanie QIS. W artykule przedstawiono szczegółowy zakres badania w obszarze aspektów jakościowych modeli wewnętrznych oraz zaprezentowano wyniki QIS5 i ich wpływ na udoskonalane przepisy dyrektywy Wypłacalność II.(abstrakt oryginalny)
Od 2004 r. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny (UFG) gromadzi dane dotyczące umów obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zdarzeń powodujących odpowiedzialność zakładów ubezpieczeń z tytułu tych umów oraz o zgłoszonych roszczeniach i wypłaconych odszkodowaniach. W 2006 r. zakres danych został rozszerzony o informacje dotyczące ubezpieczeń AC. UFG udostępnia dane uprawnionym podmiotom wykorzystując opracowane raporty. O przydatności raportów decyduje jakość i kompletność danych. W pracy przedstawiono propozycje wybranych mierników jakości danych oraz metody określania ich kompletności. Na przykładzie wybranych raportów podjęto próbę oszacowania wpływu jakości i terminowości danych na realizowane przy pomocy raportów cele. Problematyka jakości danych została osadzona w kontekście wymagań określonych w dyrektywie "Wypłacalności II" w odniesieniu do funkcji aktuarialnych. Podkreślenia wymaga duża waga jaka została nadana w dyrektywie "Wypłacalność II" jakości i adekwatności danych wykorzystywanych przez zakłady ubezpieczeń. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy jest przedstawienie specyficznych wymagań i oczekiwań środowiska zakładów ubezpieczeń europejskich działających w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych związanych z pracami nad implementacją projektu Solvency II. Problematyka wymagająca szczególnego uwzględnienia specyfiki formy, jaką jest TUW, koncentruje się wokół takich zagadnień, jak: struktura kapitałów własnych, wyłączenie małych TUW-ów, zobowiązania podporządkowane, opodatkowanie, zasada proporcjonalności, specjalizacja rynkowo-produktowa, dywersyfikacja, wymogi kapitałowe, europejskie towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych. Biorąc pod uwagę skalę złożoności i wpływ na warunki gospodarowania, Solvency II powinno zostać wdrożone z uwzględnieniem rozsądnego kompromisu między postulatami różnych grup interesu, m.in. ubezpieczycieli prowadzących działalność w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych. (abstrakt oryginalny)
Celami tego opracowania są prezentacja założeń oceny ilościowej zakładów ubezpieczeń w Solvency II, ukazanie możliwych poziomów kontrolnych nadzoru w prezentowanej koncepcji, a także porównanie parametrów ilościowych zaproponowanych w Solvency II z odchodzącą powoli w przeszłość koncepcją Solvency I. (fragment tekstu)
W niniejszym rozdziale skoncentrowano uwagę na drugim poziomie agregacji ryzyka, na którym jest wyznaczany podstawowy kapitałowy wymóg wypłacalności (BSCR  Basic Solvency Capital Requirement). Standardowo BSCR jest obliczany zgodnie z FS za pomocą metody wariancji-kowariancji, w której wartości korelacji są takie same dla wszystkich ubezpieczycieli i zostały podane w Dyrektywie .pojawieniem się dodatkowego ryzyka, płynącego stąd, że rzeczywiste wartości korelacji między modułami ryzyka ubezpieczyciela są różne od tych danych przez twórców Dyrektywy. Według wiedzy autora w literaturze nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu zmiany wartości w macierzy korelacji na wartość BSCR. Nowością rozdziału jest sformułowanie analitycznej zależności między BSCR otrzymanym z założoną macierzą korelacji a BSCR otrzymanym z dowolnie zmienioną macierzą korelacji. FS jest oceniona w piątym badaniu ilościowym Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych [EIOPA, 2011]. Wyniki przeprowadzonego badania wskazują, że zastosowanie ustalonych w Dyrektywie współczynników korelacji do pomiaru zależności między czynnikami ryzyka, na które jest narażony ubezpieczyciel, prowadzi do niedoszacowania całkowitego SCR i oszacowania efektu (korzyści) dywersyfikacji na niewłaściwym poziomie(fragment tekstu)
W ramach projektu "Solvency II" Komisja Europejska zaproponowała zmiany w podejściu do oceny wypłacalności zakładów ubezpieczeń. Obowiązujący do tej pory system, bazujący głównie na ocenie norm ilościowych, proponuje ona zastąpić systemem, w którym podstawowym elementem nadzoru ubezpieczeniowego będzie ocena jakości zarządzania ryzykiem zakładu ubezpieczeń. Zmiana ta sprawi, że zakłady ubezpieczeń będą zmuszone do samodzielnego wypracowania wewnętrznych systemów zarządzania ryzykiem oraz do wykazania przed nadzorem ubezpieczeniowym, że metody te gwarantują panowanie nad ryzykiem towarzyszącym ich działalności, a tym samym gwarantują ich wypłacalność. Zasadniczym elementem takich systemów powinny być moduły służące do modelowania i symulacji podstawowych zmiennych określających wypłacalność ubezpieczyciela. W dalszej części pracy zostanie przedstawiony sposób modelowania jednej z takich zmiennych, jaką jest fundusz nadwyżkowy (surplus). (fragment tekstu)
W artykule krótko scharakteryzowano system Solvency II, przedstawiono od strony praktycznej i metodologicznej standardową procedurę wyznaczania kapitałowego wymogu wypłacalności oraz zaprezentowano i omówiono wybrane wyniki badania QIS5 dotyczące efektu dywersyfikacji ryzyka uzyskanego w wyniku stosowania tej procedury. Zwrócono uwagę, że efekt ten w znacznym stopniu wpływa na obniżenie kapitałowego wymogu wypłacalności. Ponieważ wykorzystana do jego oszacowania metoda wariancji-kowariancji może prowadzić do jego przeszacowania lub niedoszacowania ze względu na to, że uwzględnia tylko zależności liniowe, w artykule wskazano także potrzebę prowadzenia badań nad metodami rozpoznawania struktur zależności i sposobami ich uwzględniania przy szacowaniu wymogów kapitałowych.(abstrakt oryginalny)
Wdrożenie Dyrektywy Wypłacalność II, zgodnie z którą zakłady ubezpieczeń zostały zobligowane do wprowadzenia skutecznego systemu zarządzania, przyczynia się do wzrostu znaczenia mechanizmów kontrolnych. Celem opracowania jest przedstawienie wpływu rozwiązań przyjętych w Dyrektywie Wypłacalność II na zasady funkcjonowania zakładów ubezpieczeń, a także przedstawienie zasad ich wdrożenia. Rozważania zostały ujęte w dwóch zasadniczych grupach: korporacyjne mechanizmy kontrolne, gdzie przedstawiono zasady i skutki wdrożenia zarządzania ryzykiem, kontroli wewnętrznej i audytu wewnętrznego, oraz kultura korporacji, gdzie odniesiono się do kodeksów etycznych występujących w ubezpieczeniach oraz wymagań przewidzianych w dyrektywie w odniesieniu do osób pełniących kluczowe funkcje w zakładzie ubezpieczeń. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono poziomy interwencji w obowiązujące w Solvency I i proponowane w Solvency II. Omówiono szczeble nadzoru (poziomy interwencji) według Banku Światowego. Stwierdzono, że założenia koncepcyjne Solvency I i Solvency II oraz szczebli nadzoru Banku Światowego są podobne, ale inne czynniki leżą u powstania idei ich stosowania.
W niniejszym artykule autorka przedstawiła proces zatwierdzania modeli wewnętrznych(pełnych oraz częściowych) zakładów ubezpieczeń na podstawie porady CEIOPS do aktów wykonawczych do dyrektywy Wypłacalność II. W artykule omówiono kolejne etapy procesu zatwierdzania przez organ nadzoru modeli wewnętrznych zakładów ubezpieczeń: procesu przed aplikacyjnego, złożenia wniosku przez zakład ubezpieczeń, polityki wprowadzania zmian w modelu wewnętrznym, oceny modelu wewnętrznego przez organ nadzoru oraz wydania decyzji przez organ nadzoru. Opisano w nim także, wynikające z dyrektywy Wypłacalność II oraz z porady CEIOPS, zadania i wyzwania dla zakładów ubezpieczeń, jaki organów nadzoru, w zakresie modeli wewnętrznych.(abstrakt oryginalny)
Zgodnie z dyrektywą Solvency II, obowiązującą od 1 stycznia 2016 r., ubezpieczyciele zobowiązani są do ujawnienia sprawozdań na temat wypłacalności i kondycji finansowej (SFCR), w tym również arkuszy sprawozdawczości ilościowej (QRT). W artykule przedstawiono analizę danych ilościowych firm ubezpieczeniowych działu II w Polsce, opublikowanych w sprawozdanych na temat wypłacalności i kondycji finansowej oraz szablonach QRT, które są dostępne na stronach internetowych poszczególnych firm od 20 maja 2017 r. Autor przedstawia wnioski z analizy współczynników wypłacalności oraz komponentów kapitałowego wymogu wypłacalności na podstawie danych z lat 2016 i 2017. Otrzymane wnioski mogą być przydatne podmiotom rynku ubezpieczeniowego, środowisku naukowemu, a także klientom poszukującym transparentności w zakresie wypłacalności zakładów ubezpieczeń.(abstrakt oryginalny)
We have found the optimal price and investment strategy for an insurer using the stochastic optimal control theory. We establish a pricing model with the assumptions that the price, the investment and the claim loss rate are stochastic processes, and we also assume that the insurance price is a linear function of the demand. The objective of our model is to maximize the expected utility of terminal wealth of the insurer. We establish a HJB equation and obtain the optimal solutions of dynamic insurance price and investment strategy. We also study the sensitivity of the models by varying the parameters. The results in this paper also shows that the return rate and volatility of investment will affect the insurance price in the cases that the slope of linear insurance demand function is relatively larger and their influence will decrease with the decrease of the value of the slope and has no effect when the slope is small enough. This work could have possible applications for insurance firm, which would like to seek optimal dynamic management strategy, and using a model similar to ours as a permanent enterprise risk management tool. It should be noted that regulatory developments, for example Solvency II in the European Union, encourage or even require such integrated risk management approach. Let us also note that our model can be further extended by considering more complex structure of risks, e.g., multiple risky asset classes, and relaxing our rather restrictive assumptions about the market price process, utility of wealth, and demand for insurance. (fragment tekstu)
Celem nowego systemu wypłacalności jest zapewnienie odpowiedniej ochrony ubezpieczonym poprzez nadzór nad pojedynczymi zakładami ubezpieczeniowymi. Prace nad systemem powinny dać organom nadzoru narzędzia i uprawnienia do oceny wypłacalności podmiotów działających na rynku ubezpieczeniowym. (fragment tekstu)
W artykule dokonano analizy wypłacalności towarzystw ubezpieczeń wzajemnych w Polsce w reżimie prawnym Solvency II na podstawie sprawozdań o wypłacalności i kondycji finansowej wszystkich towarzystw ubezpieczeń wzajemnych zobowiązanych do sporządzenia i publikacji tych sprawozdań. W artykule scharakteryzowano formę prawną towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych oraz system wypłacalności Solvency II. Następnie przeprowadzono analizę jakości i wysokości środków własnych, analizę wysokości i dekompozycji kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego oraz analizę pokrycia wymogów kapitałowych dopuszczonymi środkami własnymi.(abstrakt oryginalny)
19
Content available remote Identifying the Priority Methodology for Reinsurer Default Risk Assessment
63%
The summarised methodologies for reinsurer default risk include such type of approaches as assessment of the impact of stress factors, individual models of risk assessment, capital adequacy assessment to cover risk, rating assessment, and evaluation by means of indicators of sustainability. The technology of identifying the priority methodology for reinsurer default risk assessment is improved. It is based on an integrated approach and covers selection criteria: based on public data; no need to involve additional experts for evaluation; simplicity of calculation and interpretation of assessment results; accuracy of calculation; no need to use special software for evaluation. It was determined that the methodology for reinsurer default risk assessment in an insurance company using solvency assessment tools according to EU requirements of Solvency II is a priority. The influence of the reinsurer default risk on the level of solvency of insurance companies (with the example of Ukraine) is determined. It was found that the capital requirement for counterparty default risk (SCRdef ) has the highest solvency burden, compared to the capital requirement for nonlife underwriting risk (SCRnl), the capital requirement for health underwriting risk (SCRh), the capital requirement for market risk (SCRmkt) and the capital requirement for operational risk (SCRop). The results obtained are of practical value and can be used by insurance companies to monitor the reinsurer default risk. (original abstract)
Omówiono istotę modelu wewnętrznego jako jednego z elementów architektury Solvency II czyli nowej koncepcji oceny działalności zakładów ubezpieczeń. Przedstawiono przesłanki stosowania modeli wewnętrznych, które autor podzielił na przesłanki wewnątrzorganizacyjne oraz pozaorganizacyjne. Scharakteryzowano rodzaje ryzyka zawarte w modelu, do których należą: ryzyko techniczno-ubezpieczeniowe, ryzyko aktywów, ryzyko operacyjne oraz pozostałe rodzaje ryzyka. Przedstawiono korzyści i wady, które w związku ze stosowaniem modeli wewnętrznych, na potrzeby organu nadzoru, mogą dotyczyć firm ubezpieczeniowych.
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.