BazEkon - Yadda

1

Decyzja ostateczna a obowiązek doręczenia upomnienia przed wszczęciem egzekucji administracyjnej

100%

Malinowski D. M.

Przegląd Podatkowy

|

2022

|

nr 10

3-5

Realizacja zobowiązań, a właściwie zaległości podatkowych, w drodze postępowania egzekucyjnego powinna być ostatecznością wdrażaną wtedy, gdy inne rozwiązania i tryby nie okazują się do osiągnięcia tego celu wystarczające. Artykuł 7 § 2 ustawy z 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji1 - dalej u.p.e.a. - wskazuje jednoznacznie, że prowadząc egzekucję, organ stosuje środki egzekucyjne, które prowadzą bezpośrednio do wykonania obowiązku, a mając do dyspozycji kilka takich środków, powinien stosować te najmniej uciążliwe dla zobowiązanego. Z kolei art. 7 § 3 u.p.e.a., będący odzwierciedleniem zasady celowości, stanowi wręcz, że stosowanie środka egzekucyjnego jest niedopuszczalne, gdy egzekwowany obowiązek o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym został wykonany albo stał się bezprzedmiotowy. Z wybiórczego wskazania ogólnych zasad widzimy, że egzekucja administracyjna jako procedura charakteryzująca się możliwością stosowania środków przymusu ze strony państwa powinna być traktowana jako ostateczność, a zobowiązany powinien być skłaniany do dobrowolnego wykonania swoich obowiązków. Nie wolno przy tym zapominać, że oczywiście nadrzędnym celem postępowania egzekucyjnego jest doprowadzenie do zaspokojenia należności wierzyciela.(fragment tekstu)

2

Zarzut w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym po zmianach wprowadzonych ustawą nowelizującą z 11.09.2019 r.

80%

Rokicka-Murszewska K., Zawacka-Klonowska D.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

nr 7

45-52

Przedmiotem artykułu jest analiza zmian w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, dokonanych ustawą nowelizującą z 11.09.2019 r., w zakresie jednego z najważniejszych środków prawnych - zarzutu. Celem artykułu jest natomiast weryfikacja nowelizacji pod kątem intencji projektodawcy, który chciał zwiększyć efektywność postępowania egzekucyjnego w zakresie rozpatrywania zarzutów, zabezpieczyć zobowiązanego oraz ułatwić pracę organowi egzekucyjnemu i wierzycielowi. Głównym tego przejawem ma być fakt, że ciężar rozpatrywania zarzutów od 30.07.2020 r., czyli od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej, spoczywa na wierzycielu. Autorki w swoim artykule badają, czy nowelizacja rzeczywiście wpłynęła pozytywnie na usprawnienie procedury wnoszenia zarzutu.(abstrakt oryginalny)

3

Dozór nad zajętą nieruchomością w uproszczonej egzekucji z nieruchomości

80%

Gawroński G.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Finansów i Prawa w Bielsku Białej

|

2014

|

nr 2

59-74

W artykule przedstawiono formę zabezpieczenie w trybie uproszczonej egzekucji z nieruchomości jaką jest dozór. Różnice jakie ustawodawca wprowadził nowelą z 2004 roku mają służyć szybszemu zaspokajaniu wierzytelności. Artykuł poświęcony jest istotnej zmianie, czyli odejściu przez ustawodawcę od zarządu nieruchomością i zastosowanie w trybie uproszczonym dozoru stosowanego przy egzekucji z ruchomości. (abstrakt oryginalny)

4

Zbycie nieruchomości w toku egzekucji i jego skutki w zakresie zarządu nieruchomością

80%

Rozmus-Grzesiak K.

Kwartalnik Prawo-Społeczeństwo-Ekonomia

|

2019

|

nr 3

69-83

Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza wybranych zagadnień dotyczących zarządu nieruchomością zajętą w toku postępowania egzekucyjnego. Szczególną uwagę poświęcono tutaj zagadnieniu zbycia nieruchomości w trakcie postępowania egzekucyjnego i jego skutkom w zakresie sprawowania zarządu. Autorka zwróciła uwagę na pewne wątpliwości interpretacyjne dotyczące niektórych przepisów regulujących tą materię. Wskazała także na problemy, jakie mogą zaistnieć w sytuacji, gdy po zbyciu nieruchomości w toku egzekucji, jej nabywca stanie się dłużnikiem, przeciwko któremu prowadzone jest postępowanie egzekucyjne w stosunku do tej nieruchomości. Ze względu na fakt, że przepisy dotyczące zarządu zajętą nieruchomością nie precyzują jednoznacznie, kto w takiej sytuacji powinien sprawować zarząd nieruchomością, autorka podjęła próbę analizy tego zagadnienia i wskazała jej zdaniem najbardziej racjonalny sposób interpretacji tych przepisów, zaznaczając jednak konieczność ich doprecyzowania przez ustawodawcę. (abstrakt oryginalny)

5

Przejście uprawnień wierzyciela po powstaniu tytułu egzekucyjnego

80%

Sacharuk K.

Studia Społeczne

|

2023

|

nr 3 (42)

199-214

Celem artykułu jest analiza aktualnego stanu prawnego trybu przejścia uprawnień wierzyciela po powstaniu tytułu egzekucyjnego, który jest uzależniony od tego, czy przejście uprawnień nastąpiło przed wszczęciem egzekucji, czy po jej wszczęciu. Jeśli przejście uprawnień nastąpiło przed wszczęciem egzekucji, wówczas wykazanie tego przejścia następuje w trybie nadania nowej klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu w oparciu o art. 788 § 1 k.p.c. na rzecz nabywcy wierzytelności. Jeśli przejście uprawnień nastąpiło zaś po wszczęciu postępowania egzekucyjnego, nie ma wówczas potrzeby nadawania nowej klauzuli wykonalności na nabywcę, a stwierdzenie uprawnień wierzyciela nabywającego wierzytelność do dalszego prowadzenia egzekucji dokonuje się w trybie art. 804 (1) i 804 (2) k.p.c., czyli bez konieczności nadawania klauzuli, o ile przejście będzie wykazane dokumentem urzędowym lub dokumentem prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym oraz za zgodą dotychczasowego wierzyciela. Wyjątkowo może powstać konieczność nadania takiej klauzuli, gdy organ egzekucyjny odmówi nabywcy wszczęcia egzekucji, bądź umorzy dotychczasową egzekucję. Problem badawczy, polegający na postawieniu hipotezy, że wskazane regulacje art. 804 (1) i 804 (2) k.p.c. nie chronią dłużnika i uniemożliwiają mu skorzystanie ze środków ochrony prawnej, celem wykazania nieskuteczności przejścia na inną osobę uprawnień wierzyciela, został zanalizowany przy zastosowaniu metody formalno-dogmatycznej oraz prawno-historycznej(abstrakt oryginalny)

6

Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12.06.2015 roku, sygn. akt I SA/Kr 696/15

80%

Możyłowski P.

Studia Ekonomiczne, Prawne i Administracyjne

|

2016

|

nr 2

44-54

Wszczęcie egzekucji administracyjnej jest dopuszczalne wówczas, gdy istnieje pewność, że stwierdzony tytułem wykonawczym obowiązek powinien być wykonany na rzecz oznaczonego wierzyciela i gdy nie występują przeszkody do prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Jeżeli obowiązek, którego dotyczy tytuł wykonawczy, nie podlega egzekucji administracyjnej lub tytuł wykonawczy nie spełnia wymogów określonych w art. 27 § 1 i 2, organ egzekucyjny nie przystępuje do egzekucji. Na postanowienie organu egzekucyjnego o nieprzystąpieniu do egzekucji wierzycielowi, niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym, przysługuje zażalenie. Oprócz badania samego tytułu wykonawczego organ egzekucyjny ma obowiązek zbadać z urzędu swoją właściwość. Kontrola ta powinna zostać przeprowadzona przed wszczęciem egzekucji. W sytuacji kiedy organ egzekucyjny stwierdzi swoją niewłaściwość to zobowiązany jest, zgodnie z art. 65 § 1 k.p.a., przekazać wniosek wierzyciela wraz z tytułem wykonawczym właściwemu, organowi. Tym samym winien powstrzymać się od dokonywania czynności w postępowaniu egzekucyjnym. Jednakże nie uprawnia go to do nieprzekazania tytułu wykonawczego do właściwego organu egzekucyjnego. (abstrakt oryginalny)

7

Pre-Emption Right in Administrative Enforcement Proceedings

61%

Trybka W.

Ius Novum

|

2020

|

14

|

nr 3

160-175

Prawo pierwokupu nieruchomości jest instytucją prawną, istotną nie tylko dla teorii prawa, ale również praktyki prawniczej. Zostało ono unormowane w ustawach materialnych i procesowych, cieszy się także dużym zainteresowaniem doktryny prawa cywilnego. Celem opracowania jest analiza wąskiego zagadnienia, a mianowicie prawa pierwokupu w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym. Prawo pierwokupu nieruchomości w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym przysługuje, wtedy gdy nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została przeznaczona na cele publiczne. Skorzystanie przez jednostkę samorządu terytorialnego z przysługującego jej prawa pierwokupu w toku egzekucji administracyjnej skutkuje nabyciem prawa własności tej nieruchomości. Analiza istoty prawa pierwokupu pokazała, że przepisy prawne odnoszące się do prawa pierwokupu w dużej części budzą wątpliwości. Ustawodawca nie określił precyzyjnie, w jakiej formie ma być wykonane prawo pierwokupu. Wątpliwości budzi również rozumienie pojęcia celu publicznego. Lektura artykułu pozwala wyjaśnić wątpliwości, jakie mogą wiązać się ze skorzystaniem z prawa pierwokupu w ramach administracyjnego postępowania egzekucyjnego. (abstrakt oryginalny)

8

Zasady rozpoznania zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej

61%

Darmosz M.

Samorząd Terytorialny

|

2021

|

nr 4

35-47

Artykuł porusza zagadnienia związane z oddziaływaniem nowelizacji ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji na charakter prawny i funkcjonowanie podstawowego środka zaskarżenia, jaki przysługuje zobowiązanemu. W publikacji omówiono dotychczasowy stan prawny, a także przedstawiono poglądy doktryny i orzecznictwa na wybrane problemy związane z funkcjonowaniem zarzutu. Na tym tle ukazane zostały zmiany w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym dotyczące wspomnianego środka prawnego. Autor podjął próbę odpowiedzi na pytanie, czy zmiany doprowadziły do usunięcia problemów dostrzeżonych w literaturze i praktyce. Jego zdaniem zarzut pozostał administracyjnym środkiem prawnym o nieuniwersalnym charakterze specyficznym dla administracyjnego postępowania egzekucyjnego. Jednocześnie zarzut przestał być środkiem służącym ochronie interesu zobowiązanego wyłącznie na początkowym etapie egzekucji. Znacząco wzrosły czasowe możliwości jego wykorzystania przez zobowiązanego. Podstawami zarzutu są obecnie kwestie o charakterze materialnoprawnym związane z istnieniem i treścią obowiązku będącego przedmiotem postępowania. Zmiany wprowadzone do ustawy zwiększają ciężar odpowiedzialności za przebieg postępowania egzekucyjnego, jaki spoczywa na wierzycielu. W obecnych realiach ustrojowych przy egzekucji obowiązków pieniężnych regułą jest, że dochodzi do modelowego podziału ról, w którym wierzycielem jest organ jednostki samorządu terytorialnego, a organem egzekucyjnym jednostka administracji rządowej - naczelnik urzędu skarbowego. Stąd zmiany dotyczące zarzutów w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym mają przełożenie na pozycję organu jednostki samorządu terytorialnego w ramach tej procedury. Przeprowadzono weryfikację zmian w celu odpowiedzi na pytanie, czy doprowadziły one do zniwelowania dotychczasowych mankamentów związanych z rozpoznawaniem części środków zaskarżenia w egzekucji administracyjnej. Autor dokonał analizy charakteru prawnego zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej po nowelizacji. (abstrakt oryginalny)

9

Zajęcie udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

61%

Szachta J.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2022

|

nr 1

51-57

Zajęcie udziału w spółce z o.o. nie należy do popularnych sposobów egzekucji. Samo zajęcie nie budzi większych wątpliwości w przeciwieństwie do zakresu tego zajęcia. W niniejszym artykule przedstawiono, czym jest egzekucja z udziału w spółce z o.o., oraz poglądowo wyjaśniono, na czym polega zajęcie udziału i w jaki sposób przebiega. W szczególności wskazano - w związku z treścią art. 9113 k.p.c. - czy komornik powinien zawiadomić spółkę dwukrotnie o zajęciu - jako poddłużnika oraz jako spółkę prawa handlowego. Przedstawiono uprawnienia o charakterze majątkowym wraz z wyjaśnieniem, w jaki sposób zajęcie udziału wspólnika-dłużnika wpływa na te uprawnienia. W szczególności udzielono odpowiedzi na pytanie: czy zajęcie udziału implikuje zajęcie wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia wykonywane na rzecz spółki? Czy w celu zajęcia wierzytelności przypadających wspólnikowi w związku z umowami o charakterze cywilnoprawnym (np. umowa zlecenie) zawartymi ze spółką konieczne jest odrębne zajęcie dokonane przez organ egzekucyjny? Ponadto przykładowo określono i omówiono uprawnienia korporacyjne wspólnika.(abstrakt oryginalny)

10

Zarzut jako środek prawny w egzekucji administracyjnej

61%

Palewicz G.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2022

|

nr 3

113-130

Niniejsze opracowanie dotyczy problematyki jednego z najczęściej wykorzystywanych w praktyce, w toku postępowania egzekucyjnego, środka prawnego ochrony zobowiązanego, jakim jest zarzut. Zagadnienie to ma szczególnie istotne znaczenie z praktycznego punktu widzenia, ocenianego przez pryzmat praw i obowiązków podmiotów uczestniczących w tym postępowaniu, tj. dla organu egzekucyjnego, wierzyciela, a w szczególności dla zobowiązanego. Omawiane zagadnienie jest tak ważne bowiem dotyczy ochrony praw zobowiązanego w szczególnie dotkliwym dla niego postępowaniu, jakim jest postępowanie egzekucyjne. W niniejszym opracowaniu dokonano analizy i oceny przepisów, w kontekście bardzo obszernych zmian w zakresie zarzutu, które zostały wprowadzone do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji od dnia 30 lipca 2020 r. Zwrócono uwagę na znaczący wzrost pozycji wierzyciela w badaniu i rozstrzyganiu o zasadności zarzutu oraz na zmiany dotyczące trybu postępowania w sprawie zarzutu. W oparciu o dokonane ustalenia sformułowano wnioski końcowe.(abstrakt oryginalny)

11

Przedmiotowy zakres zastosowania przymusu bezpośredniego w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym

61%

Rudnicki M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2017

|

nr 20 (2)

33-37

Tematem rozważań podjętych w artykule jest przymus bezpośredni, który występuje w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym. Autor skupi się w nim na przedmiotowym zakresie zastosowania tego środka egzekucyjnego. Dojdzie w nim do przedstawienia zarówno aktualnego stanowiska doktryny, jak i twierdzeń podejmowanych w nauce prawa w pierwszej połowie dwudziestego wieku. W konkluzji podjęta zostanie zaś próba oceny prawidłowości aktualnej regulacji przymusu bezpośredniego. (abstrakt oryginalny)

12

Kryteria decydujące o pojęciu stron postępowania egzekucyjnego na tle struktury tego postępowania

61%

Jankowski J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

1990

|

nr 42

33-54

Problematyka uczestników postępowania egzekucyjnego do dnia dzisiejszego nie doczekała się opracowania. Nie doszło nawet do ustalenia jednolitego pojęcia tych uczestników. Kodeks postępowania cywilnego w licznych przepisach księgi II części II zapewnia wpływ uczestników postępowania na bieg egzekucji i jej wyniki, nie podaje jednak definicji tych uczestników. Wydaje się, że brak wyraźnej definicji jest wynikiem świadomego działania ustawodawcy. Chodzi bowiem o to, by nie tworzyć sztywnych ram zagadnienia, które nie wytrzymałyby próby życia, lecz by pozostawić możność ustalenia, kto w danym wypadku jest uczestnikiem postępowania egzekucyjnego, praktyce. Nie znaczy to jednak, aby problematyka tych uczestników nie miała być rozpatrywana w nauce. (fragment tekstu)

13

W kwestii oświadczenia dłużnika o poddaniu się egzekucji

61%

Marciniak A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

1990

|

nr 42

55-71

Zagadnienie charakteru prawnego oświadczenia dłużnika o poddaniu się egzekucji nie było dotychczas przedmiotem zadowalającego zainteresowania w literaturze. Pewne wypowiedzi doktryny nawiązują tylko pośrednio do tej kwestii i oparte są z reguły na przyjętych z góry założeniach. Uzasadnia to daleko idącą ostrożność przy formułowaniu na ich podstawie wniosków co do charakteru prawnego oświadczenia dłużnika o poddaniu się egzekucji. Na tle tego oświadczenia rysują się dwa zasadnicze problemy, których rozwiązanie przesądza kierunek dalszych dociekań. Problem pierwszy dotyczy warunków skuteczności oświadczenia dłużnika o poddaniu się egzekucji. Chodzi mianowicie o ustalenie czy poddanie się egzekucji jest jednostronnym oświadczeniem woli dłużnika, z którego płyną przewidziane przez ustawę procesową skutki prawne, czy też jest to oświadczenie wymagające dla jego skuteczności zgody wierzyciela, istotę problemu drugiego można sprowadzić do pytania, czy oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji jest czynnością prawu materialnego, czy też czynnością procesową. (fragment tekstu)

14

Procesné podmienky exekučného konania

61%

Ogurčák Š., Mazák J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

1990

|

nr 42

17-32

Przesłankami procesowymi w postępowaniu egzekucyjnym są przesłanki, przy zachowaniu których sąd może prowadzić egzekucję. Przesłanki te określone są w kodeksie postępowania cywilnego tak samo, jak przesłanki postępowania zasadniczego, uregulowanego w części trzeciej kodeksu. W ich skład wchodzą: wniosek o wszczęcie egzekucji, kompetencja, właściwość, zdolność bycia uczestnikiem postępowania, zdolność procesowa, brak przeszkody w postaci sprawy w toku i sprawy, w której zapadło orzeczenie. Oczywiście ta formalna zbieżność nie oznacza, że przesłanki postępowania egzekucyjnego można w pełni utożsamiać z przesłankami postępowania zasadniczego. Ich znaczeniowo inna treść i specyficzny charakter określone są celem postępowania egzekucyjnego, który różni się od celu postępowania zasadniczego, a ponadto wynikają z względnej samodzielności obu postępowań. Celem postępowania egzekucyjnego jest zapewnienie ochrony takim prawom, których istnienie zostało stwierdzone na właściwej drodze, a które nie zostały dobrowolnie zaspokojone. Chodzi zatem o prawa ustalone w orzeczeniu. Dlatego też analizę przesłanek procesowych w postępowaniu egzekucyjnym należy i można przeprowadzać jedynie z punktu widzenia tego celu. Samodzielność tych przesłanek uwidoczni się także w wypadku dotyczącym рrawa ustalonego w orzeczeniu innego sądu niż sąd przeprowadzający egzekucję względnie organu niesądowego. (abstrakt oryginalny)

15

Uchwała Sądu Najwyższego z 26 czerwca 2001 r. (III CZP 30/01) : glosa

61%

Szarek R.

Samorząd Terytorialny

|

2003

|

nr 3

65-69

Przedstawiono aprobującą glossę do orzeczenia Sądu Najwyższego stwierdzającego, iż droga sądowa nie przysługuje w sprawie o zasądzenie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, ustalonej w decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 36 ust. 3 i 9 ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: DzU z 1999 r. nr 15, poz. 139 z późn. zm.).

16

Skarga na czynności egzekucyjne po nowelizacji z 11.09.2019 r., czyli o skrajnym formalizmie w administracyjnym postępowaniu wykonawczym

61%

Krawczyk A.

Przegląd Podatkowy

|

2021

|

nr 10

40-46

Przedmiotem artykułu jest ocena konstrukcji skargi na czynności egzekucyjne w kształcie nadanym jej ustawą z 11.09.2019 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw - dalej nowelizacja z 11.09.2019 r. - w związku z deklarowanym przez twórców zmian celem w postaci uproszczenia postępowania egzekucyjnego w interesie wszystkich uczestników postępowania egzekucyjnego. Przedstawiona analiza dowodzi, że dokonana zmiana nie tylko nie upraszcza, lecz wręcz komplikuje i tak już złożony system środków zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Powstaje zatem pytanie o granice formalizmu postępowania egzekucyjnego, które z założenia powinno koncentrować się na dążeniu do zwiększenia efektywności egzekucji, przy zapewnieniu odpowiedniego poziomu ochrony zobowiązanego. Celowi temu nie sprzyja rozbudowa środków zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym, czego przykładem jest poddana analizie skarga na czynności egzekucyjne. W artykule sformułowano wniosek o potrzebie jej modyfikacji lub zniesienia jako elementu szerszej koncepcji usprawnienia postępowania egzekucyjnego poprzez redukcję środków zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym w administracji.(abstrakt oryginalny)

17

Na marginesie polemiki Piotra Szkudlarka z glosą Ryszarda Szarka do uchwały Sądu Najwyższego z 26 czerwca 2001 r. (III CZP 30/01)

61%

Szarek R.

Samorząd Terytorialny

|

2003

|

nr 12

72-74

Autor przedstawił krytyczne uwagi do polemiki Piotra Szkudlarka z glosowaną przez autora uchwałą Sądu Najwyższego.

18

Wykonanie obowiązku zamknięcia składowiska odpadów

61%

Lipiński A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2017

|

nr 8

2-5

Wedle ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach obowiązek zamknięcia składowiska odpadów spoczywa na zarządzającym takim składowiskiem, który ponosi związane z tym koszty. Szczegóły określa decyzja o zamknięciu składowiska. Jeżeli zarządzający składowiskiem nie złoży wniosku w tej sprawie, w niektórych sytuacjach decyzję o zamknięciu należy podjąć z urzędu. Jeżeli egzekucja określonych nią obowiązków okazała się bezskuteczna, obowiązki te wykonuje wójt.(abstrakt oryginalny)

19

Justice in Judicial Enforcement Law : Comments in the Context of the Decision-Making Model of the Law Application Process

61%

Szczekocki P.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2023

|

Vol. 32, nr 4 New Challenges to Justice : the Application of Law and ADR in the Perspective of Information Society

175-189

W opracowaniu, które ma charakter naukowo-badawczy, przyjęto tezę, że sprawiedliwość jest wymierzana w procesie stosowania prawa, ale materializuje się dopiero w momencie wykonania wyroku. Skoncentrowano się na odpowiedzi na pytanie o rozumienie sprawiedliwości w sądowym postępowaniu egzekucyjnym (ostatnim etapie procesu stosowania prawa). Zagadnienie to nie doczekało się dogłębnego omówienia w teorii prawa, w związku z czym uznano, że ważne jest dociekanie, czy wykonanie wyroku jest jeszcze elementem sprawiedliwości, podczas gdy prawdą powszechną jest, że sprawiedliwość została już wymierzona przez sąd (wyrok sądowy). Przedstawiona teza wynika obecnie z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz Sądu Najwyższego. Podobne wnioski znajdują uzasadnienie w aktach prawa europejskiego. Spłacanie długów to nie tylko polski problem, lecz także wielu krajów europejskich. Oczywiście w czasach kryzysu gospodarczego, ogólnoświatowego problemu z inflacją, sytuacji pandemicznej i wojennej trudniej jest spłacić długi, ale te po prostu nie znikają, a egzekucja jest rozwiązaniem, po które sięga się w poszukiwaniu sprawiedliwości. (abstrakt oryginalny)

20

Dopuszczalność badania w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym zarzutu nieistnienia obowiązku

61%

Dąbek W.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2019

|

nr 6

34-48

Obecna regulacja prawna zawarta w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wywołuje wątpliwość co do dopuszczalnych granic badania przez organ egzekucyjny lub wierzyciela istnienia egzekwowanego obowiązku. Zawarte w artykule rozważania zmierzają do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy organ egzekucyjny lub wierzyciel, w ramach rozpatrywania zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, mogą wkraczać w sferę materialnoprawną, ukształtowaną w egzekwowanej decyzji, i badać istnienie egzekwowanego obowiązku na etapie postępowania egzekucyjnego. W artykule opowiedziano się za dopuszczalnością takiego badania, jednak ze znacznymi ograniczeniami, scharakteryzowanymi w tekście.(abstrakt oryginalny)