Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 121

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polityka obronna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
Omówiono przemysł obronny w Europie. Przedstawiono wykaz firm biorących udział we wspólnych przedsięwzięciach wojskowych.
Prezydent Francji Nicolas Sarkozy zaprezentował 17 czerwca 2008 r. konkluzje Białej Księgi Obrony Narodowej, czyli założenia polityki obronnej Francji na lata 2008-2025. Wśród wielu kwestii, które znalazły się w wystąpieniu prezydenta, na szczególną uwagę zasługuje zapowiedź powrotu Francji do struktury wojskowej Sojuszu Północnoatlantyckiego, czyli NATO. Nicolas Sarkozy zaznaczył przy tym, że powrót Francji do NATO nie będzie pełny, gdyż dokona się z wyłączeniem sił odstraszania jądrowego, które pozostaną w wyłącznej gestii Francji. Ponadto Francja nie wyśle swego przedstawiciela do Grupy Planowania Jądrowego. W Stanach Zjednoczonych zarówno Biały Dom, jak i Departament Stanu za pośrednictwem swoich rzeczników prasowych z zadowoleniem powitali deklarację prezydenta Francji. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest analiza zmian, jakie zaszły w polityce obronnej Szwecji po 2014 r. Aneksja Krymu przez Federację Rosyjską, powstanie tzw. republik ludowych na Wschodzie Ukrainy wraz z prowokacjami wojskowymi wymierzonymi m.in. w Szwecję, doprowadziły do rekonstrukcji polityki obronnej. Władze Szwecji uznały, że nie posiada ona wystarczających sił i środków, by moc sprostać wyzwaniom potencjalnego kryzysu lub wojny, niezależnie od oceny stopnia jej prawdopodobieństwa. W związku z tym dzięki uzyskaniu konsensusu politycznego wokół polityki obronnej rozpoczęto proces jej zmian, w tym zwiększenia wydatków i rozbudowy sił zbrojnych. Służyć to ma wprowadzeniu w życie koncepcji obrony totalnej, realizowanej przez Szwecję w czasie zimnej wojny, z uwzględnieniem uwarunkowań, jakim sprostać musi w XXI w. Analizę przeprowadzono przede wszystkim w oparciu o materiały źródłowe i neorealistyczne podejście do polityki państw małych w dziedzinie obronnej. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza czynników warunkujących stan relacji Unia Europejska - NATO po roku 2012. Przedstawione zostały istniejące struktury powiązań międzyinstytucjonalnych oraz najważniejsze zmiany w relacjach obu organizacji. W artykule oparto się na założeniu, iż w analizowanym okresie relacje UE-NATO cechuje znacząca dynamika prowadząca do przekształcenia istniejących więzi współpracy. Dotychczasowa zasada korelacji zadań oparta na uzupełnianiu potencjału obu organizacji, jak i zasada asymetryczności, wynikająca przede wszystkim z przewagi amerykańskiej w Sojuszu Północnoatlantyckim, ulegają modyfikacji. Narastanie zagrożeń dla bezpieczeństwa europejskiego, będące konsekwencją destabilizacji w rejonie wschodniego i południowego sąsiedztwa Unii Europejskiej, wzmocnienia współzależność, a jednocześnie zbiega się z procesem zmian struktur wewnętrznych obu organizacji. Powtarzające się sytuacje wymagające wspólnego reagowania na kryzys znacząco zwiększają zakres zaangażowania obu strategicznych partnerów na rzecz wzmocnienia istniejących powiązań. Określając determinanty wzajemnej współpracy, podkreślić należy istniejącą dysfunkcjonalność, której podłożem są animozje polityczne dotyczące roli obu podmiotów w nowym układzie sił strategicznych, a także europejskie ograniczenia w zakresie realnych możliwości oddziaływania w regionie. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono główne przesłanki koncepcji Europejskiej Tożsamości Bezpieczeństwa i Obrony. Omówiono kolejne jej etapy: etap formułowania koncepcji (od Deklaracji Rzymskiej do Traktatu z Maastricht: 1984-1992), etap rozbudowy koncepcji (od Traktatu z Maastricht do Traktatu Amsterdamskiego: 1992-1997) i etap przygotowania do implementacji koncepcji (tzw. proces z Saint-Malo).
Zatoka Perska stanowi istotny region geopolityczny w dzisiejszym świecie. Strategiczne położenie geopolityczne, ogromne zasoby surowców energetycznych, niestabilność społeczno-polityczna państw regionu oraz ciągła wielopłaszczyznowa penetracja ze strony mocarstw światowych kształtują jej geostrategiczny charakter. Celem artykułu jest analiza rosnącego zaangażowania Paktu Północnoatlantyckiego (NATO) w regionie Zatoki Perskiej. Ważną kwestią badawczą pozostaje ewolucja roli NATO w dzisiejszym świecie oraz rzeczywiste role, jakie Pakt chciałby odgrywać w analizowanym obszarze. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Struktura dowodzenia siłami zbrojnymi w ustawodawstwie wybranych państw NATO
75%
W opracowaniu porównano ustawy dotyczące struktury dowodzenia w Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii, Francji i w Niemczech. Osią porównania jest pozycja szefa sztabu generalnego lub jego odpowiednika w tych krajach w stosunku do łańcucha dowodzenia. (abstrakt oryginalny)
Polska coraz bardziej angażuje się w inicjatywy UE w zakresie EPBiO, czego wyrazem jest nie tylko decyzja o przyjęciu funkcji państwa ramowego we współtworzonej Grupie Bojowej, lecz także współpraca z formowanymi jednocześnie Europejskimi Siłami Żandarmerii (European Gendarmerie Force - EGF). O ile zachowana będzie komplementarność, nie widzi się poważnych sprzeczności między rozwojem EPBiO a polskim zaangażowaniem w zachowanie zdolności bojowych NATO. Wkład Polski do unijnych przedsięwzięć, choć kosztowny i trudny pod względem organizacyjno-logistycznym, może jednak przynieść wymierne korzyści polityczne, służąc interesom narodowym.(fragment tekstu)
11
Content available remote Początki misji stabilizacyjnej Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku
75%
Celem artykułu jest ukazanie specyfiki działań Polskiego Kontyngentu Wojskowego (PKW) w Iraku podczas dwóch pierwszych zmian, tj. w latach 2003-2004. Wybór nie jest przypadkowy, ponieważ wraz ze zmianą sytuacji bezpieczeństwa w polskiej strefie realia służby pierwszej i drugiej zmiany znacznie się od siebie różniły. Zmieniła się również specyfika misji - ze stabilizacyjnej w faktycznie bojową czy też jak twierdzono oficjalnie - stabilizacyjną z elementami aktywnej obrony. Stwarza to także okazję do konfrontacji stworzonego na potrzebę pokazania społeczeństwu obrazu misji z jej postrzeganiem przez uczestników PKW. Informacje na ten temat zebrał autor w przeprowadzonych wywiadach. W połączeniu z zebraną i poddaną analizie literaturą naukową, materiałami prasowymi i innymi, gdzie próbowano przekazywać opinie żołnierzy, tekst daje możliwość odpowiedzi na pytanie badawcze: Jaka była specyfika i problemy funkcjonowania pierwszych zmian PKW w Iraku? Przedstawione zostaną informacje ze źródeł i opracowań oficjalnych oraz relacji żołnierzy (informacje na ten temat podano w przypisach, bez podawania danych personalnych rozmówców). Pozwoli to na nakreślenie szerszego obrazu początków misji stabilizacyjnej i dokonanie oceny ich przygotowania do pełnienia służby na ziemi irackiej, jak i samego jej przebiegu. Wśród literatury przedmiotu warto wyróżnić materiały z konferencji, wydawane przez Akademię Obrony Narodowej, oraz artykuły i analizy publikowane w periodykach naukowych, np. "Myśl Wojskowa". Są to zwykle opracowania odnoszące się do konkretnego aspektu polskiej obecności w Iraku. Dopiero odnośnie kolejnych zmian pojawiły się szersze publikacje np. Zapiski irackie. Relacje i wspomnienia uczestników IV zmiany PKW Irak (Żagań 2006), zawierające wspomnienia żołnierzy ze służby w Iraku.(fragment tekstu)
12
Content available remote Koncepcje strategiczne NATO - perspektywa polityczna i militarna
75%
Od 1949 r. Pakt Północnoatlantycki (NATO) adaptuje się do nowych warunków, wyzwań nowoczesnego świata, w tym m.in. terroryzmu, cyberprzestępczości, piractwa, proliferacji broni masowego rażenia. Rozwiązania, które przyjmował, aby się im przeciwstawić, są przejawem rewolucji, jaka zaszła zarówno pod względem militarnym, jak i politycznym. W artykule skupiono się na koncepcjach strategicznych przyjmowanych przez Sojusz oraz aspektach politycznych, przede wszystkim relacji pomiędzy NATO a Rosją. Poruszono także kwestie związane z polityką zagraniczną i działaniami podejmowanymi przez Turcję i Niemcy jako istotne z punktu widzenia rozwoju działalności Paktu. (abstrakt oryginalny)
Autor twierdzi, że Europa Środkowo-Wschodnia, pojmowana szeroko jako obszar pomiędzy Niemcami i Rosją1, to w istocie skrótowy opis regionu, który historycznie nie stanowił i nie stanowi dzisiaj autonomicznego podmiotu politycznego i gospodarczego. Jest akronimem - EŚW, CEE etc. Zdaniem autora ten brak pozytywnej politycznej fizjonomii kontrastuje z obrazem regionu jako wprawdzie niesłychanie zróżnicowanego, ale zarazem dającego się wyodrębnić subsystemu europejskiej tożsamości kulturowej (oraz europejskiej gospodarki) do wybuchu drugiej wojny światowej. W artykule opisano wpływ jaki wywierają obecnie UE, NATO i Rosja na region.
Tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości podjęto wstępne prace zmierzające do podniesienia obronności państwa, poprzez zorganizowanie na szeroką skalę wyszkolenia wojskowego dla młodzieży. Już w lutym 1919 r. powstała Komisja Tymczasowa ds. Wyszkolenia Wojskowego Młodzieży, 29 XII 1919 r. - Rada ds. Wychowania Fizycznego i Kultury Cielesnej, a w marcu 1920 r. przy Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - Wydział Stowarzyszeń Wojskowo-Wychowawczych. Z kolei, 1 VI 1920 r. w Dowództwie Okręgu Generalnego nr IV Łódź - na obszarze którego leżał Tomaszów Maz. - powstał Referat Stowarzyszeń Wojskowo-Wychowawczych, koordynujący współpracę wojska z organizacjami zajmującymi się propagowaniem wiedzy wojskowej wśród młodzieży. Z kolei w czerwcu 1921 r. powołano Wydział Przysposobienia Rezerw oraz Wydział Wychowania Fizycznego w Oddziale III Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, mające przygotować plan wprowadzenia w życie przysposobienia wojskowego wśród młodzieży szkolnej. (fragment tekstu)
W pracy została przedstawiona strategia obrony przed wrogim przejęciem określana jako Pac-Man Defense. Jej nazwa nawiązuje do popularnej gry komputerowej z lat 80. XX w., gdyż jej zasady są podobne. W kolejnych częściach artykułu przedstawiono założenia i wybrano najważniejsze przykłady użycia obrony Pac-Mana oraz podjęto próbę oceny zjawiska, a w szczególności jego wpływu na interesy menedżerów i akcjonariuszy.(abstrakt oryginalny)
This study addresses the challenges and opportunities that small European states face when weighing their defence industrial policy options. The article builds on a technology-based small state industry governance model by adding a defence industry-specific layer. This model is used to analyse how defence industries of small states could contribute to the European Union common defence industrial policy, and how the latter could likewise be beneficial to small member states. The paper discusses defence industrial policy challenges and opportunities both from the wider European Union and small state perspective. Global and regional geopolitical trends are explored among other specific topics, as are aspects of regional and domestic governance like the market structure, procurement, and R&D. The article concludes that small European states could both win and lose with the establishment of a common defence market, depending on the market design. Ideally, it should be combined with the simultaneous creation of an EU defence industrial policy that enables smaller, and especially less developed, member states to maintain and advance their own industries, preferably participating within the value chains of defence industries of the larger countries. (original abstract)
Praca zawiera zbiór podstawowych materiałów i dokumentów dotyczących ESDP (Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony), tj. stosownych postanowień Traktatu z Maastricht i Amsterdamu. Zamieszczone dokumenty pochodzą z okresu 1998-2000 i przedstawiają podstawy podejmowanych działań oraz główne nurty myślenia i dyskusji europejskiej związane z dążeniem UE do stworzenia własnego systemu bezpieczeństwa i obrony.
Głównym celem niniejszego opracowania jest analiza polityki obronnej Unii Europejskiej na przykładzie Stałej Współpracy Strukturalnej (PESCO). Jest to możliwe dzięki kompleksowej analizie poszczególnych projektów PESCO, państw w nich uczestniczących, determinantów i perspektyw rozwoju polityki obronnej. Główną hipotezą artykułu jest to, że choć najsilniejsze militarnie państwa Unii Europejskiej, opierając się na PESCO, dążą do rozszerzenia współpracy obronnej, to współpraca ta nie ma widocznego wpływu na zwiększenie potencjału ich sił zbrojnych. Artykuł zawiera informacje na temat genezy m.in. Polityki Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej oraz podstaw prawnych Stałej Współpracy Strukturalnej, a także szczegółowy wykaz wszystkich projektów PESCO oraz listę państw w nich uczestniczących. Analiza realizacji projektów PESCO wskazuje, że są one uzależnione od czynników zewnętrznych. Niniejsze opracowanie wykorzystuje metody właściwe dla nauki o stosunkach międzynarodowych. Do jej narzędzi badawczych należą m.in. analiza literatury przedmiotu, dokumentów oraz danych statystycznych. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.