BazEkon - Yadda

1

Zarządzanie ryzykiem kredytowym migracji i niewykonania zobowiązań w portfelu handlowym banku w świetle nowych wymogów kapitałowych

100%

Lusztyn M.

Nauki o Finansach / Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu

|

2013

|

nr 1 (14)

178-192

Wprowadzone w wyniku kryzysu finansowego nowe wymogi kapitałowe nałożyły na niektóre instytucje bankowe obowiązek posiadania modelu wewnętrznego, uwzględniającego ryzyko niewykonania zobowiązań i migracji w portfelu handlowym, w uzupełnieniu do ryzyka objętego modelem wartości zagrożonej. W odróżnieniu od wymagań dla modeli wewnętrznych ryzyka kredytowego portfela bankowego, wprowadzonych przez Nową Umowę Kapitałową, nadzorcy nie narzucili bankom w tym przypadku żadnego konkretnego modelu, pozostawiając im swobodę wyboru preferowanego podejścia. W artykule przedstawiono, w świetle nowych regulacji nadzorczych, różnice w modelowaniu ryzyka kredytowego w portfelu handlowym w porównaniu z portfelem bankowym, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. horyzontu płynności. Opierając się na modelu wieloczynnikowym, przeanalizowano, jaki wpływ na wymogi kapitałowe ma wybór różnych horyzontów płynności, w zależności od wiarygodności kredytowej emitenta, z uwzględnieniem efektu wielokrotnych niewypłacalności w danym horyzoncie kapitałowym, będących następstwem nadzorczych założeń odnośnie do rebilansowania pozycji.(abstrakt oryginalny)

2

Optymalizacja kosztów przebudowy portfela jako zadanie transportowe

100%

Piasecki K.

Badania Operacyjne i Decyzje

|

2004

|

nr 2

51-60

Wszystkie koszty generowane przez prowizje maklerskie są włączone do zadania optymalizacji portfela. Transformacja portfela jest opisana jako zadanie transportowe. Minimalne koszty transformacji portfela są osiągnięte za pomocą pewnego rodzaju otwartego zadania optymalizacyjnego. Naszkicowano możliwość korygowania stopy zwrotu portfela optymalnego obciążonego kosztami transakcji.

3

Polityka makroostrożnościowa jako instrument ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoterminowego finansowania hurtowego

67%

Sławiński A., Tymoczko D.

Zarządzanie i Finanse

|

2013

|

R. 11, nr 2, cz. 1

541-565

Artykuł analizuje rolę polityki makroostrożnościowej jako instrumentu ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoterminowych pożyczek międzybankowych jako źródła finansowania ich aktywów. W literaturze ukształtował się konsensus, że wprawdzie polityka makroostrożnościowa może zwiększać skuteczność i zmniejszać koszty kontrolowania tempa wzrostu akcji kredytowej, to jednak sama polityka stopy procentowej może być efektywnym instrumentem zapobiegania niestabilnym boomom kredytowym. W artykule wskazano, że polityka stopy procentowej nie jest jednak wystarczającym instrumentem powstrzymywania nadmiernego wykorzystywania przez banki krótkoterminowych pożyczek międzybankowych. Jest tak dlatego, że są one wykorzystywane do finansowania nie tylko akcji kredytowej, ale także portfeli tradingowych banków, których zyskowność jest sztucznie zwiększana w wyniku stosowania dużych dźwigni i możliwości zaciągania przez banki "zbyt duże, by upaść" sztucznie nisko oprocentowanych pożyczek. W takiej sytuacji wykorzystywanie samych tylko podwyżek stóp procentowych, jako instrumentu ograniczenia wykorzystywania przez banki krótkoterminowego finansowania hurtowego, mogłoby narażać banki na straty bilansowe w wyniku spadku cen obligacji znajdujących się w ich portfelach tradingowych. Niezbędnym zatem elementem polityki ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoterminowego finansowania hurtowego jako źródła finansowania ich aktywów, powinno być stosowanie instrumentów polityki makroostrożnościowej, w tym m.in. limitów nakładanych na wielkość stosowanych przez banki dźwigni, zwiększanie wagi ryzyka dla portfeli tradingowych oraz stosowanie 100% pułapu dla relacji kredytów do depozytów gospodarstw domowych i przedsiębiorstw. Najlepszym zaś rozwiązaniem byłby podział banków TBTF na komercyjne i inwestycyjne, ponieważ wyeliminowałoby to możliwość korzystania przez wielkie globalne banki z subsydium w postaci dostępu do sztucznie taniego finansowania, będącego efektem implikowanej gwarancji wymuszonej pośrednio na podatnikach. (abstrakt oryginalny)

4

Kształtowanie portfela marek detalisty i asortymentu sieci detalicznej na rynku międzynarodowym: standaryzacja czy adaptacja

67%

Witek-Hajduk M., Radke-Kozłowska H.

Gospodarka Materiałowa i Logistyka

|

2016

|

nr 2

10-19

Celem artykułu jest odpowiedź na następujące pytanie badawcze: czy sieci detaliczne działające na rynku międzynarodowym standaryzują, czy też adaptują w skali międzynarodowej asortyment produktów oraz portfel marek własnych detalisty? W celu odpowiedzi na to pytanie badawcze, wykorzystano wyniki badań ankietowych zrealizowanych z zastosowaniem techniki CATI, w ramach których zidentyfikowano grupę 23 działających w Polsce sieci detalicznych o zasięgu międzynarodowym. Po analizie wyników stwierdzono, że większość badanych sieci detalicznych o zasięgu międzynarodowym standaryzuje portfel marek detalisty oraz asortyment produktów oferowanych przez w sieci w skali międzynarodowej. (abstrakt oryginalny)

5

Badanie ryzyka sprzedaży za pomocą analizy głównych składowych i portfelowej

67%

Brzęczek T., Czerwińska P.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio H. Oeconomia

|

2012

|

46

|

nr 4

43-51

Artykuł poświecono adaptacji metod pomiaru ryzyka i jego wariancyjnej struktury do oceny portfela sprzedaży towarów i kształtowania go na przyszłość. Do diagnozowania i pomiaru ryzyka portfela sprzedaży zastosowano tu metodę głównych składowych. Choć nie jest to powszechne, metodę tą popularyzuje się i stosuje do szacowania korelacji sprzedaży towarów (pomiaru kompensacji i eskalacji ryzyka sprzedaży). W artykule proponuje się oryginalne połączenie metody głównych składowych i analizy portfelowej w celu oceny i zarządzania ryzykiem całego portfela sprzedaży. Metoda portfelowa służy sformułowaniu problemu optymalizacji portfela sprzedaży ze względu na kryteria ilości i ryzyka jej zmienności. (fragment tekstu)

6

Nowe zasady adekwatności kapitałowej w niemieckim prawie bankowym

67%

Miklewicz Z.

Bank i Kredyt

|

2000

|

nr 4

61-73

Autor scharakteryzował nowelizacje dotyczące prawa bankowego w Niemczech. Dostowują one istniejące regulacje do norm międzynarodowych i prawa Wspólnot Europejskich (Dyrektywa CAD). Najważniejsze zmiany dotyczą: modyfikacji definicji i funkcji funduszy własnych w zakresie pokrycia ryzyka, rozszerzenia obszaru diagnozowanych ryzyk rynkowych o ryzyko portfela handlowego i kontraktów towarowych, wprowadzenia zasady adekwatności pokrycia ryzyka rynkowego funduszami własnymi. Określono wprowadzone pojęcie portfela handlowego. Dalej omówiono kostrukcję współczynnika adekwatności kapitałowej.