Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 160

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Strefy wolnego handlu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
Artykuł omawia podstawowe założenia i cele The North American Free Trade Agreement (NAFTA).
15 listopada 1993 weszła w życie umowa między Polską i państwami EFTA w sprawie utworzenia strefy wolnego handlu wyrobami przemysłowymi oraz sześć dwustronnych umów o handlu produktami rolnymi. Artykuł zawiera wykaz rozporządzeń Komisji WE, jak również załączniki do w/w umowy.
Trójstronne porozumienie o wolnym handlu Chiny - Japonia - Republika Korei stanowić może krytyczny filar azjatyckiego regionalizmu, determinujący przyszły ład handlowy i polityczny w wymiarze globalnym. Nie ulega wątpliwości, iż trójstronnemu dialogowi politycznemu towarzyszyć będą prace nad konkurencyjnymi transregionalnymi porozumieniami angażującymi partnerów z regionu Azji - Pacyfiku, ze wskazaniem na Porozumienie Pacyfiku (TPP) oraz Regionalne Szerokie Partnerstwo Gospodarcze (RCEP). Mając na względzie wspólne trzem analizowanym krajom wyzwania, związane w szczególności z niekorzystną demografią, reindustrializacją oraz nieefektywnym popytem wewnętrznym, należy mieć świadomość poważnych barier trójstronnego dialogu, wynikających m.in. z zaszłości historycznych, pretensji terytorialnych, a także wewnątrzregionalnej rywalizacji o przywództwo na linii Pekin-Tokio.(abstrakt oryginalny)
Środkowoeuropejska Umowa o Wolnym Handlu (CEFTA) została podpisana przez Polskę, Czechy, Węgry i Słowację 21 grudnia 1992 r. Głównym celem umowy jest utworzenie do stycznia 2001 r. strefy wolnego handlu w Europie Środkowej. Podczas tegorocznego szczytu CEFTA (11-12 września) przedstawiona została, przygotowana przy koordynacji strony polskiej, analiza dotychczasowego funkcjonowania umowy, wraz z wnioskami i zaleceniami na przyszłość.
Celem artykułu jest charakterystyka działalności CEFTA i przedstawienie argumentów przemawiających za możliością rozwoju organizacji, a także omówienie czynników osłabiających zainteresowanie CEFTA w przyszłości.
6
100%
ASEAN to prężnie rozwijające się porozumienie 10 państw Azji Południowo - -Wschodniej, które stanowi coraz większą potęgę ekonomiczną, nie tylko w swoim regionie, ale i całej gospodarce globalnej. Potencjał, którym charakteryzują się państwa regionu, jest dostrzegany przez korporacje transnarodowe, które poprzez dokonanie inwestycji zagranicznych, lokują tam swoje jednostki produkcyjne i usługowe. Jednostki te tworzą sieci produkcyjne, które swoim zasięgiem obejmują kolejne kraje z bloku ASEAN. Na rozwój sieci produkcyjnych wpływ mają zjawiska integracyjne i tworzone przez rządy strefy wolnego handlu. Celem artykułu jest przedstawienie roli jaką odgrywają strefy wolnego handlu w rozwoju sieci produkcyjnych w regionie państw ASEAN. Istniejące umowy bilateralne oraz tworzone większe bloki integracyjne (tzw. mega FTAs) mogą ułatwić proces konstruowania i rozwijania sieci produkcyjnych poprzez wprowadzanie ułatwień w przepływach dóbr i usług.(abstrakt oryginalny)
Ukraińską administrację czeka seria pozwów o odszkodowania składanych przez polskich biznesmenów. Polityczna decyzja o likwidacji specjalnych stref ekonomicznych na Ukrainie uderzyła w polski biznes.
Przedstawiono przyczyny powstawania stref wolnego handlu i na tym tle genezę powstania CEFTY i EFTY, podobieństwa i różnice pomiędzy tymi dwoma umowami oraz przyszłość tego rodzaju porozumień.
Artykuł omawia przepisy dotyczące konkurencji zawarte w umowach z 1992 r. o utworzeniu stref wolnego handlu z krajami EFTA oraz CEFTA.
W artykule podano zmiany w zasadach dostępu do polskiego rynku towarów pochodzących z Węgier, Czech i Słowacji, spełniających wymagania reguł pochodzenia CEFTA. Zmiany te weszły w życie dnia 1 lipca 1994 r. zgodnie z postanowieniami trzech rozporządzeń Rady Ministrów z 21 czerwca 1994 r. (Dz.U. nr 75 poz.340-342).
Zgodnie z przedstawioną w 2006 r. strategią "Globalna Europa" UE planuje zawarcie dwustronnych porozumień z najważniejszymi partnerami handlowymi, w tym z Japonią. W marcu 2013 r. rozpoczęły się oficjalnie negocjacje pomiędzy UE oraz Japonią, których celem jest wynegocjowanie i zawarcie porozumienia o utworzeniu strefy wolnego handlu. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie oczekiwań oraz motywów stron stojących za rozpoczętymi negocjacjami. O ile strona japońska pragnie zapewnić sobie lepszy dostęp do rynku UE dla swoich produktów przemysłowych, o tyle UE postrzega nową umowę jako okazję do poprawy dostępu do rynku Japonii dla swoich artykułów rolnych, żywności oraz specyficznych produktów przemysłowych. Wśród priorytetów UE znajdują się także takie kwestie, jak wymiana usług, BIZ, zamówienia publiczne oraz prawo konkurencji(abstrakt oryginalny)
Zaprezentowana analiza pozwoliła zobrazować znaczenie polskich SSE w regionach, w których się znajdują. Instytucja specjalnych stref ekonomicznych w momencie jej tworzenia była traktowana przez wielu za antidotum na polskie problemy lokalne. Wydawała się wtedy dobrym sposobem na leczenie ran związanych ze zmianą ustroju, miała pomóc w zmniejszeniu bezrobocia oraz za pomocą szeregu ulg przyciągnąć inwestorów na tereny najmniej rozwinięte. Niektóre ze stref faktycznie sprostały pokładanym w nich nadziejom. Takim modelowym przykładem jest chociażby Euro-Park Mielec, gdzie stopa bezrobocia spadła z 19% do 14,8% w ciągu pierwszych dwóch lat. Niestety takim sukcesem nie mogą się pochwalić wszystkie strefy. W obliczu kilkuletniego funkcjonowania stref na terenie Polski można się zastanawiać nad zasadnością tworzenia tego typu obszarów, a także nad sensownością ich dalszego działania. Na podstawie polskiego przykładu widać, iż instrument ten nie jest zbytnio skuteczny. Moim zdaniem popełniono dwa podstawowe błędy przy tworzeniu polskich stref ekonomicznych. Po pierwsze utworzono ich za dużo, co spowodowało rozproszenie inwestorów oraz rozszczepienie aktywacji regionów. Drugi błąd natomiast związany jest bezpośrednio z kwestią zgodności międzynarodowych zobowiązań Polski wobec Światowej Organizacji Handlu i Unii Europejskiej z zasadami tworzenia stref. (fragment tekstu)
Autorka omawia szczegółowo artykuł XXIV GATT. Podaje warunki, które muszą być spełnione aby porozumienia preferencyjne zostały uznane za zgodne w wymogami WTO. Omawia problemy związane z interpretacją Artykułu XXIV podając modyfikacje wynegocjowane w 1994 r.
W referacie przedstawiono rozwój gospodarczy Meksyku na tle podpisanego w 1993 roku Porozumienia o wolnym handlu Ameryki Północnej (The North American Free Trade Agreement - NAFTA).
Program Maquiladora jako synonim bezprecedensowego wzrostu gospodarczego na pograniczu amerykańsko-meksykańskim stał się przedmiotem dużego zainteresowania w Polsce w związku z rozwojem współpracy transgranicznej polsko-niemieckiej. Celem artykułu jest rozszerzenie skromnej bazy informacyjnej na temat programu Maquiladora i ogólne porównanie doświadczeń na granicy polsko-niemieckiej.
W gospodarce światowej można zaobserwować intensywny rozwój dwustronnych porozumień handlowych. W samym tylko regionie Azji i Pacyfi ku w ciągu pięciu lat liczba bilateralnych porozumień o wolnym handlu wzrosła ponad pięciokrotnie, z 57 umów w 2002 r. do 176 w październiku 2006 r. (por. wykres 1). Wśród przyczyn tego zjawiska można wskazać na trudności w negocjacjach na forum Światowej Organizacji Handlu. Wiele państw niezadowolonych z dotychczasowego przebiegu negocjacji Rundy Doha, dążąc do zapewnienia większego otwarcia rynków zagranicznych dla własnych towarów i usług, uczestniczy w rokowaniach bilateralnych lub regionalnych, które mają zapewnić realizację tego celu. W ten sposób mimo przeciągających się negocjacji handlowych na forum WTO następuje postęp w zakresie liberalizacji handlu. W związku z ograniczeniem liczby państw uczestniczących w rokowaniach nie tylko szybciej udaje się osiągnąć satysfakcjonujące partnerów porozumienie, lecz także w ramach bilateralnych i regionalnych układów handlowych, zazwyczaj wynegocjowane korzyści są większe niż w negocjacjach w ramach wielostronnego systemu handlowego WTO. Wzrost zainteresowania porozumieniami bilateralnymi i regionalnymi wynika zatem ze zwykłego rachunku zysków i strat. Oczekuje się bowiem, iż układy obejmujące mniejszą liczbę partnerów pozwalają na osiągnięcie korzyści z wolnego handlu przy mniejszych kosztach dostosowawczych, które zawsze towarzyszą tego rodzaju procesom. Dodatkowo przy porozumieniach bilateralnych i regionalnych możliwa jest przynajmniej częściowa ochrona mniej konkurencyjnych, czy wręcz nieefektywnych przemysłów rodzimych przed globalną konkurencją. W długim okresie nie jest to korzystne, gdyż utrudnia niezbędne przekształcenia i zmniejsza efektywność i konkurencyjność gospodarki. W krótkim czasie pozwala jednak na pewne oszczędności lub odsunięcie w czasie kosztów, co nie byłoby możliwe w przypadku gospodarki w pełni otwartej. (fragment tekstu)
Przystąpienie dziesięciu państw do Unii Europejskiej w 2004 r., a następnie Rumunii i Bułgarii w 2007 r., zbliżyło Wspólnotę do niestabilnych regionów na wschodzie i południu. Pojawiła się konieczność wzmocnienia relacji (w tym handlowych) z sąsiadami. Wschodni sąsiedzi Unii Europejskiej zawsze odgrywali bardzo ważną rolę w kształtowaniu jej polityki zagranicznej. Unijna polityka wschodnia obejmuje nie tylko kwestie gospodarcze, ale również polityczne i bezpieczeństwa. Ze względu na zbliżone doświadczenia historyczne, podobne problemy oraz silne wzajemne powiązania gospodarcze, państwa partnerskie traktowane są jako jeden region. Celem artykułu jest ukazanie założeń, istoty i głównych wymiarów Partnerstwa Wschodniego w kontekście wzmocnienia stosunków ze wschodnimi sąsiadami Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)
Omówiono problemy związane z liberalizacją handlu towarowego i usług, liberalizacją handlu usługami, liberalizacją inwestycji. Przedstawiono wpływ liberalizacji na handel wewnątrzregionalny ASEAN oraz wpływ utworzenia AFTA na handel z krajami trzecimi.
Wzrost obrotów towarowych między Polską a krajami EFTA po 1989 r. wskazuje zdaniem autorki na przyszłość integracyjnej orientacji Polski na Północ. Autorka omawia: handel między Polską a krajami EFTA, strukturę towarową eksportu Polski do Finlandii, Norwegii i Szwecji, strukturę towarową polskiego importu z Finlandii, Norwegii i Szwecji, zmiany w handlu Polska-Finlandia-Norwegia-Szwecja.
20
80%
W 2007 r. Unia Europejska oraz Republika Indii rozpoczęły negocjacje na temat dwustronnego porozumienia w sprawie handlu i inwestycji (Bilateral Trade and Investment Agreement - BTIA), którego celem strategicznym jest utworzenie pomiędzy stronami strefy wolnego handlu. Rokowania na temat ambitnej i kompleksowej umowy o wolnym handlu zostały jednak zawieszone w 2013 r. ze względu na istniejące pomiędzy stronami rozbieżności co do oczekiwanego zakresu nowej umowy (BTIA). Wśród najważniejszych kwestii spornych, które doprowadziły do wstrzymania negocjacji, znalazły się: zakres koncesji celnych, w szczególności na samochody i artykuły rolne, zasady handlu lekami generycznymi, liberalizacja w zakresie przepływu usług i inwestycji oraz zmiany w dostępie do sektora zamówień publicznych.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 8 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.